Mεταφέρω το συμβάν με μια -μικρή- επιφύλαξη, η οποία συνίσταται στο ότι δεν έχω κάνει εκτεταμένη και προσωπική έρευνα για το θέμα. Θα επανέλθω σε αυτό.
Ο τόπος είναι η Φοινικούντα Μεσσηνίας, πολυσύχναστος και ανερχόμενος παραθεριστικός και τουριστικός προορισμός τα τελευταία χρόνια.
Ο χρόνος είναι η 22α Ιουλίου, το peak της σεζόν έχει ξεκινήσει, υποτίθεται.
Ένας νεαρός παραθεριστής -Έλληνας, γύρω στα 19- κάηκε χτες το μεσημέρι σε εξάτμιση από μηχανάκι. Πήγε -πολύ λογικά- στο Κέντρο Υγείας Πύλου, περίπου 20 χιλιόμετρα από εδώ. Του καθάρισαν την πληγή, την επέδεσαν και του είπαν ότι πρέπει να κάνει άμεσα αντιτετανικό.
Αυτοί ξέρουν, γι αυτό πας στους γιατρούς.
Κάντε μου, τους είπε. Δεν μπορούμε, του είπαν, διότι στο Κέντρο Υγείας δεν υπήρχε αντιτετανικό.
Έψαξε στα φαρμακεία της Πύλου, όπου επίσης δεν υπήρχε αντιτετανικό, της Μεθώνης (10 χιλιόμετρα μακριά), όπου επίσης δεν υπήρχε αντιτετανικό και αναγκάστηκε να πάει στην Καλαμάτα (άλλα 60 χιλιόμετρα επαρχιακός δρόμος), όπου τελικά βρήκε αντιτετανικό σε φαρμακείο.
Τον άκουγα να μου διηγείται την ιστορία χτες το βράδυ, με το πόδι μπανταρισμένο (προφανώς το κάψιμο ήταν έντονο, γι αυτό και η εντολή για αντιτετανικό) και νόμιζα ότι μου κάνει πλάκα.
Σε έναν τόπο που «σηκώνει» το καλοκαίρι δεκάδες (αν όχι εκατοντάδες) χιλιάδες επισκέπτες, όπου υπάρχουν ψαράδες, γεωργοί και άλλα επαγγέλματα υψηλής επικινδυνότητας για τραυματισμούς και μολύνσεις, σε μια από τις διαμαντόπετρες στο στέμμα του εθνικού μας προϊόντος, του τουρισμού, τίγκα στην εστίαση επίσης, με όση επικινδυνότητα έχει κι αυτή, ένας άνθρωπος -τραυματισμένος- πρέπει να βρει τρόπο να κάνει 70 χιλιόμετρα σε κωλόδρομο για να βρει ένα από τα πιο βασικά φάρμακα πρώτης ανάγκης, ένα αντιτετανικό εμβόλιο.
Είπα στην αρχή ότι δεν έκανα επιτόπιο ρεπορτάζ, διότι δεν είμαι στη φάση να πάρω σβάρνα τα φαρμακεία και τα Κέντρα Υγείας της Μεσσηνίας, ας το κάνουν οι αρμόδιοι το «ρεπορτάζ» κι ας (μακάρι να) με διαψεύσουν. Τον άνθρωπο που του συνέβη, πάντως, δεν μπορούν να τον διαψεύσουν.
Εάν, παρόλα αυτά, ισχύει, θα ήθελα να μου πει κάποιος -πειστικά κατά προτίμηση- ότι αυτό είναι λογικό. Ότι είναι λογικό ένας ολόκληρος φουλ τουριστικός νομός να μην έχει αντιτετανικό παρά μόνο στην πρωτεύουσά του. Ότι αν ο τουρίστας πατήσει σκουριασμένο καρφί, θα τον βάλεις να τραβηχτεί 70 χιλιόμετρα. Ότι το Κέντρο Υγείας δεν έχει αντιτετανικό εμβόλιο.
Το βασικό πρόβλημα με την περίθαλψη είναι ότι κανείς μας δεν της δίνει ιδιαίτερη σημασία, έως ότου τη χρειαστεί.
Ένα δεύτερο, εξίσου βασικό, πρόβλημα είναι ότι τον τουρισμό δεν τον κάνεις βαριά σου βιομηχανία με φύκια. Τα οποία, στην πρώτη στραβή και με το πρώτο σκουριασμένο καρφί, θα φανεί ότι δεν ήταν τελικά μεταξωτές κορδέλες και θα σε κάνει πρωτοσέλιδο ο Guardian και θα λες μετά, α, οι Άγγλοι που δεν μας γουστάρουν, λένε μαλακίες.
Όταν θέλεις 30 εκατομμύρια ανθρώπους στη χώρα, πρέπει να τους φτιάξεις και υποδομές. Και δεν μιλάω πλέον για τα νερά (που στερεύουν), ούτε για τα υπόλοιπα που όλοι ξέρουμε (σκουπίδια, λύμματα, κίνηση, τιμές, κάθε είδους επιβάρυνση).
Μιλάω για φάρμακα και περίθαλψη. Κάτι που μπορεί να κάνει τη διαφορά ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Κάθε χωριό θα έπρεπε να έχει επαρκή φάρμακα και γιατρούς, όχι να μην έχει η Πύλος των 5.000 μόνιμων κατοίκων. Αν ρωτάτε εμένα, θα έπρεπε να πηγαίνει με τις κλίνες αυτό. Δεν νοείται να έχεις 15.000 κρεβάτια και κανέναν γιατρό, ή φαρμακεία και κέντρα υγείας χωρίς φάρμακα.
Είκοσι δισ. δεν μας είπες ότι παίρνεις και να κάνουμε στην άκρη εμείς για να χωρέσουν οι τουρίστες; Ε, πάρτους τουλάχιστον κανα φάρμακο με τα 20 δισ.
Πολλές μεταξωτές κορδέλες, κανένα αντιτετανικό. Τέλη Ιουλίου του 2024. Live your Myth και προσοχή μην πατήσετε κανένα καρφί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου