Τετάρτη 31 Μαΐου 2023
Τρίτη 30 Μαΐου 2023
για το επιουσιο χαμογελο
2€ το ένα αγγουράκι ρε φίλε. Λογικά θα έχει και δόνηση
Κυριακή 28 Μαΐου 2023
Ιασις 2ο συνεντευξεις με ειδικους
γαστροοισοφαγικη
παλινδρομηση
https://www.youtube.com/watch?v=QBLP8HujZoU
παθησεις
πρωκτου
https://www.youtube.com/watch?v=wEwN--Fd-Rk
κοτσι,ισχυο,γονατο
δεν ειναι αυτο που νομιζεις...
ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ Κ.
ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΕΣ
http://surnames.meaning-of-names.com/genealogy/kolos/
ΕΠΙΠΛΑ
https://www.facebook.com/skata1959
Σουηδικη Επιχειρηση
Plastic
Surgery
http://www.poustiplasticsurgery.com/
Γαλλος τραγουδιστης
https://fr.wikipedia.org/wiki/Jacques_Poustis
assistant
project manager
https://www.linkedin.com/pub/shannon-pustis/62/969/19a
Παρασκευή 26 Μαΐου 2023
για το επιουσιο χαμογελο
-Σπούδασα
αρχαιολογία
-Και τι κάνεις;
-Ανασκαφέδες.
Νομίζω πως είμαι
αλκοολική, αλλά δεν μπυράζει
Δεν έχει σημασία τι
θερμοκρασία έχει σε ένα δωμάτιο, πάντα είναι θερμοκρασία δωματίου
Στην ερώτηση «τι
είχαμε, τι χάσαμε;» η απάντηση είναι, είχαμε την ησυχία μας και χάσαμε το χρόνο
μας
Σύμπαν μη γαμιέσαι
συνέχεια, άσε και κάναν άλλον να πάρει τη χαρά
-Αγαπημένο σου πουλί;
-Το γειτονόπουλο
Σαν την Κρήτη, μου
λέει εδώ μια κυρία, δεν έχει. Το ωραιότερο μέρος στον κόσμο. Πού έχετε
ταξιδέψει, τη ρωτάω. Πουθενά απαντά
Εβαλα
στιγμιαιο καφε στα μικροκυματα…και το
ρολοι σχεδον γυρισε πισω
Εχει τόσο ζέστη στο
κέντρο, που το θερμόμετρο δε γράφει θερμοκρασία αλλα "γαμησέ τα"
Παντού σχολές
πολέμου, ανώτερες κι ανώτατες κι ούτε ένα δημοτικό σχολείο για την ειρήνη
ανεκδοτα
Δυο αρσενικοι στρουθοκαμηλοι κυνηγανε δυο θηλυκες να τις πηδ&*σουν…..αυτες βλεποντας ότι τρεχοντας δεν ξεφευγουν,αποφασιζουν να κρυφτουν και …χωνουν το κεφαλι στο χωμα…οποτε οι αρσενικοι,σαστισμενοι:
-μπα,πώς εξαφανιστηκαν ετσι μπροστα στα ματια μας;
*****************************************************
-Πόσο καιρό χρειάζεσαι για να εκπαιδεύσεις τα
δελφίνια;
-Ένα μήνα μες στο νερό.
*********************************************************
-Πότε θα γίνω μάνα;
-Έκοψα, μοίρασε
αν
Αν ο Γαλιλαίος ήταν Κινέζος θα έλεγε "Και όμως γη ρύζι"
Αν ο Ελύτης δούλευε στο
δημόσιο θα έγραφε το Αράξιον Εστί
Αν ο Ιούδας ήταν
σεκιούριτι, θα φυλούσε υπέροχα.
Αν ο χημικός τύπος του
νερού είναι Η2Ο ,τότε ο χημικός τύπος του
αγιασμού είναι H2OMG
Αν οι άντρες είχαν
περίοδο, θα τσακώνοταν για το ποιος έχει το
μεγαλύτερο ταμπόν!
Αν οι τρομοκράτες ήταν
έλληνες φοιτητές ο εκρηκτικός μηχανισμός θα
ήταν σε τάπερ.
Αν πάρεις ένα κοχύλι και
το βάλεις στο αυτί σου, μπορείς να ακούσεις τον ήχο των ανθρώπων πίσω σου, που λένε <<τι κάνει ο μαλάκας με το κοχύλι;>>
Αν παρεις δάνειο για
εξωσωματικη και σταματησεις να το πληρωνεις η
τράπεζα διεκδικει το μωρό
Αν παρενοχλήσεις παπά την
ώρα που διαβάζει το ευαγγέλιο είναι το
λεγόμενο harass ευαγγέλιον.
Αν συγκρουστούν πλοία στο
Γιβραλτάρ, μπορεί ο καπετάνιος να
δικαιολογηθεί ότι του πετάχτηκε απ το στενό;
Αν το κράτος είχε χιούμορ
τα φυλλάδια του οαεδ θα'ταν απο ανακυκλωμένα
βιογραφικά
Αν το ονειρο σου ειναι να γινεις φακιρης και να ξαπλωσεις σε καρφια, φαε φρυγανιες στο κρεβατι.....θα δεις
Πέμπτη 25 Μαΐου 2023
Τετάρτη 24 Μαΐου 2023
Δευτέρα 22 Μαΐου 2023
Κυριακή 21 Μαΐου 2023
Κωστας Βαξεβανης
Οι εκλογές από µόνες τους δεν εγγυώνται τη δηµοκρατία, αλλά είναι η ανώτερη µορφή έκφρασής της. Ο πολίτης αποφασίζει. Εσύ αποφασίζεις. Εχει σηµασία όµως και πώς αποφασίζεις. ∆εν αρκεί ο πολίτης να εκφράζει τη βούλησή του, αλλά απαιτείται να τη διαµορφώνει και ελεύθερα. Να είναι ενηµερωµένος, να γνωρίζει την πραγµατικότητα για να πάρει τις αποφάσεις του. ∆ιαφορετικά η δηµοκρατία είναι αλλοιωµένη και κολοβή. Και δεν υπάρχει ολίγον δηµοκρατία, όπως δεν υπάρχει ολίγον έγκυος. Η δηµοκρατία ή υπάρχει µε όλους τους όρους και τις απαραίτητες συνθήκες της ή δεν υπάρχει.
Η κάλπη µπροστά µας δεν θα κρίνει ποια κυβέρνηση θα υπάρξει, δεν θα είναι µια πολιτική επιλογή, αλλά η απάντηση σε ένα σοβαρό δίληµµα: Θα είµαστε σύγχρονη ευρωπαϊκή δηµοκρατία ή καθεστώς; Θα κάνουµε ανάθεση εξουσίας σε κάποιον και αυτή θα είναι εξουσία επί της ζωής µας χωρίς λογαριασµό ή όποιος κυβερνά θα λογοδοτεί κάθε µέρα, θα ελέγχεται και θα µας σέβεται;
Αν κάτι απέδειξε η τετραετία Μητσοτάκη, είναι ότι τίποτε δεν είναι δεδοµένο επειδή έχουµε συνηθίσει να πορευόµαστε µε βεβαιότητες περί δηµοκρατίας που δεν απειλείται και Ιστορίας που πορεύεται επιτυχώς.
Τα διεθνή µέσα ενηµέρωσης πολύ συχνά αναδεικνύουν στα πρώτα θέµατά τους (εν αντιθέσει φυσικά µε τα εγχώρια) την υπονόµευση της δηµοκρατίας από τον Μητσοτάκη. Οι υποκλοπές, η απειλή του κράτους δικαίου, οι επιθέσεις σε δηµοσιογράφους, η προβληµατική ελευθερία του Τύπου και η διοχέτευση ευρωπαϊκών κονδυλίων σε µια ελίτ είναι συχνά κύριο θέµα στους «New York Times», στον «Guardian» και στην «El Pais». Τα ξένα Μέσα δεν έγιναν ξαφνικά φρουροί της δηµοκρατίας στην Ελλάδα. Αντιλαµβάνονται όµως ότι η Ευρώπη δεν σηκώνει άλλους Ορµπάν που ανοίγουν µε την πολιτική τους τον δρόµο στον φασισµό, ο οποίος φαντάζει αντισυστηµική επιλογή και τιµωρία. Η Ευρώπη δεν έγινε ξαφνικά αταξικά δηµοκρατική ούτε καβάλησε το αφήγηµα της παγκόσµιας ειρήνης και δηµοκρατίας. Μαστίζεται από συµφέροντα και αντιθέσεις, αλλά ταυτόχρονα καταλαβαίνει ότι µπορεί να τα χάσει όλα. Η Ευρώπη δεν έγινε φιλοΣΥΡΙΖΑ, αλλά προστατεύει τον εαυτό της γνωρίζοντας ότι ένας, δύο, πολλοί Μητσοτάκηδες θα την παραδώσουν στην οργή του και στον λαϊκισµό.
Ισως είναι η πρώτη φορά µετά τη µεταπολίτευση που η ψήφος δεν θα είναι απλή άσκηση δηµοκρατίας και θα επιλέξει οικονοµικό πρόγραµµα, αλλά θα κρίνει τη ∆ίκαιη Αλλαγή που απαιτεί η χώρα. Η δυσφορία που υπάρχει για την απονοµή της δικαιοσύνης, η αντίδραση απέναντι στον αυταρχισµό, η αντίδραση στην προσπάθεια εξαφάνισης της άλλης άποψης από τον δηµόσιο λόγο άλλοτε µε εξαγορά και άλλοτε µε απειλές δεν οφείλονται σε δυσπραγίες και γραφειοκρατικές στρεβλώσεις, όπως κάποιοι θέλουν να εµφανίζουν. Είναι αποτέλεσµα της πολιτικής Μητσοτάκη. Της µετατροπής της κυβέρνησης της χώρας σε πολιτικό καθεστώς.
Λίγη σηµασία έχει σήµερα αν η βάση του προβλήµατος σχετίζεται µε την οικογενειοκρατία, τη λουδοβίκεια κουλτούρα του Μητσοτάκη, τον προβληµατικό ψυχισµό του ή την αλαζονεία του. Σηµασία έχει ότι τα παράγει ο Μητσοτάκης και προσπαθεί να τα καθιερώσει ως κανονικότητα. Αν επικρατήσει, κάθε προβληµατισµένος άνθρωπος, κάθε φιλελεύθερος και δηµοκράτης, κάθε προοδευτικός πολίτης θα βρεθoύν υπόλογοι στο σκότος.
Ναι, εκ των πραγµάτων καλούµαστε να ψηφίσουµε κόµµα, αλλά το βάρος της ψήφου πέφτει στην υπεράσπιση της δηµοκρατίας. Η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη ως πρωθυπουργού µέσω της ψήφου στη Ν∆ θα επιβάλει σκοτάδι και σιωπή. Θα καταστήσει τη χώρα οικόπεδο κάποιων πλούσιων ιδιοκτητών µε πολλούς υπηρέτες και ένα ενδιάµεσο στρώµα αναξιοπρεπών βαστάζων και παλαµακιστών.
Αυτά τα τέσσερα χρόνια από τα λίγα –δυστυχώς– µέσα ενηµέρωσης που στέκονται απέναντι στο καθεστώς Μητσοτάκη έχουν γραφτεί εκατοντάδες σελίδες για τη λειτουργία της κυβέρνησης ως Φαµίλιας και ανώνυµης εταιρείας, για την ψευδοανάπτυξη που στην πραγµατικότητα αποτελείται από επενδύσεις real estate ύποπτων κεφαλαίων, για τις απευθείας αναθέσεις και για τη φτωχοποίηση των εξαπατηµένων που πίστεψαν τον Μητσοτάκη. Το Documento κατέγραψε εκατό σκάνδαλα, τα περισσότερα από τα οποία αποκάλυψε η εφηµερίδα.
Έχουν γραφτεί άρθρα για την εγκληµατικότητα του λευκού κολάρου αλλά και του καλάσνικοφ που έχει τις άκρες του στο Μέγαρο Μαξίµου. Για τους προστάτες των Φουρθιώτηδων, των Λιγνάδηδων και των πρωθυπουργικών συµβούλων-παιδοβιαστών.
Η επιλογή του Μητσοτάκη στην κάλπη τα νοµιµοποιεί όλα. Αν επικρατήσει ο γόνος, όµως, η µεγάλη απώλεια θα είναι αυτή της αξιοπρέπειας. Πιθανότητα να επιβιώσει θα έχει όποιος προσκυνά την Οικογένεια, τα εξαπτέρυγα και τα µανουάλια της. Οποιος βλέπει τη Μαρέβα υπέρκοµψη και τον Μητσοτάκη τέρας ευφυΐας. Οποιος εντοπίζει σκέρτσο στον Σκέρτσο και ευφράδεια στον Αδωνη Γεωργιάδη. Οποιος δέχεται να του φυτεύουν µικρόφωνα για το καλό του και διατείνεται ότι δεν είναι κακό αφού δεν έχει τίποτε να κρύψει. Οποιος δέχεται ως δηµοσιογραφία τον αυτόµατο διορθωτή του Μαξίµου και αντιλαµβάνεται τη Βουλή ως αίθουσα του θρόνου του Κυριάκου. Αυτός που αναγνωρίζει το προσωπικό του όνειρο στη χλιδή των λίγων και όχι στην ανάγκη να είναι αλλιώς η ζωή του.
Αν επικρατήσει ο Μητσοτάκης, πρέπει µαζί µε την αξιοπρέπεια να αποτάξουµε και τη λογική. Τα εγκλήµατα θα µετριούνται µε το πολιτικό κόστος και όχι µε τις ζωές που χάνονται. Οι θεσµοί θα «ντογιακοποιηθούν» κι άλλο και θα δικάζονται οι ιδέες, όχι τα εγκλήµατα. Κάθε φυσιολογική και δίκαιη αντίδραση θα χαρακτηρίζεται απαράδεκτη και υποκινούµενη.
Ο Μητσοτάκης δεν θέλει να χάσει, όχι µόνο για λόγους προσωπικής φιλοδοξίας και εγωισµού. Η ήττα του στις εκλογές θα σηµάνει το πολιτικό του τέλος. Η αποκατάσταση της δηµοκρατικής λειτουργίας θα καταδείξει το έγκληµά του. Και, το χειρότερο γι’ αυτόν, θα απαιτήσει την τιµωρία του.
Η κάλπη αυτή την ώρα δεν είναι άσκηση δηµοκρατίας. Είναι εντολή για την πλήρη αποκατάστασή της. Το σύστηµα της απλής αναλογικής προφανώς θα απαιτήσει συµµαχίες για να επιτευχθεί αυτή η αποκατάσταση. ∆εν βρίσκονται µόνο οι πολίτες απέναντι στις ευθύνες τους αλλά και οι πολιτικοί αρχηγοί. Αυτές οι ευθύνες θα µπουν µπροστά τους τη ∆ευτέρα. Ετσι επιτάσσει το σύνταγµα. Η ανόθευτη αναλογική εκπροσώπηση των δυνάµεων στη Βουλή δεν γίνεται µόνο για να µετρήσουν τα κόµµατα βουλευτές στη Βουλή αλλά και για να εξασφαλίσουν συµµαχίες διακυβέρνησης που θα κάνουν τη ζωή των πολιτών και τη δηµοκρατία καλύτερες. Για να γίνει αυτό πρέπει ο Μητσοτάκης να ηττηθεί. Τα υπόλοιπα θα τα ρυθµίσουν η Ιστορία και ο δικός του πολιτικός χώρος.
Καλή ψήφο. Για τη δηµοκρατία.
Σάββατο 20 Μαΐου 2023
Παρασκευή 19 Μαΐου 2023
Μ.Νεγρεποντη-Δεληβανη 5/23
Τον τελευταίο καιρό γίνεται μια συντονισμένη προσπάθεια ωραιοποίησης των εξελίξεων της οικονομίας μας η οποία, όμως ουδόλως ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Μία από τις τελευταίες αυτές εντυπωσιακές, αλλά κενού περιεχομένου ανακοινώσεις, αναφέρεται στη δήθεν μείωση του δημοσίου χρέους, ως ποσοστό στο ΑΕΠ, της τάξης του 16% το 2022, σε σχέση με το 2021.
Εύλογα αναρωτήθηκα για το πως ήταν δυνατόν να δικαιολογηθεί αυτή η βελτίωση, και μάλιστα στο χρονικό διάστημα 2021-2022, μέσα στο οποίο η οικονομία μας χρειάστηκε να προσφύγει και σε νέο δανεισμό.
Η αρχική μου υποψία ότι το θριαμβευτικό συμπέρασμα περί της δήθεν μείωσης του χρέους της Κεντρικής Διοίκησης ήταν, πιθανότατα, αποτέλεσμα ανορθόδοξης ανάμιξης σταθερών και τρεχόντων μεγεθών, επιβεβαιώθηκε από τα σχετικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Συγκεκριμένα, η διαπίστωση περί της δήθεν μείωσης του δημοσίου χρέους εξήχθη από τη διαίρεση του πληθωριστικού ΑΕΠ (του οποίου οι όποιες αυξήσεις στερούνται αντικρίσματος στην πραγματική οικονομία) με το δημόσιο χρέος, που αποτελεί σταθερό μέγεθος, μη επηρεαζόμενο δηλαδή από τον πληθωρισμό. Σε αντίθεση, λοιπόν, με τις αισιόδοξες, αλλά αβάσιμες ανακοινώσεις αρμοδίων, περί της δήθεν μείωσης του χρέους μας, αυτό σημειώνει δυστυχώς, και όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο, σημαντική αύξηση. Πράγματι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, χρησιμοποιώντας το ΑΕΠ ως σταθερό, δηλαδή απαλλαγμένο από πληθωριστική φόρτιση, προκύπτει ότι το χρέος μας, όχι μόνο δεν μειώθηκε, αλλά αντιθέτως αυξήθηκε το 2022, έναντι του 2021, κατά 11,4 δισεκατομμύρια ευρώ (στο τέλος του Δεκεμβρίου 2022, το χρέος εκτοξεύθηκε στο ποσό των 400 δισ. ευρώ, από 388 δις που ήταν τον Δεκέμβριο του 2021).
Όμως, η χωρίς βάση αισιοδοξία των αρμοδίων δεν εξαντλείται στην προσπάθεια ωραιοποίησης των εξελίξεων στο χρέος. Μια άλλη πρόσθετη και επίσημη ανακοίνωση, αναφέρεται στη δήθεν αύξηση του κατώτατου μισθού, που υποτίθεται ότι καταλήγει σε βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων.
Ομιλούμε, φυσικά, για τον πραγματικό και όχι για τον ονομαστικό μισθό. Δηλαδή, για την ποσότητα αγαθών και υπηρεσιών, που μπορεί να αποκτηθεί με τις νομισματικές μονάδες, που απαρτίζουν τον ονομαστικό μισθό.
Σε περιόδους πληθωρισμού είναι αναπότρεπτη η δημιουργία του γνωστού φαύλου κύκλου μισθών και τιμών, καθώς οι αυξήσεις των ονομαστικών μισθών υστερούν αναγκαστικά των αυξήσεων του γενικού επιπέδου των τιμών, έτσι που να μειώνεται συνεχώς ο πραγματικός μισθός. Εξυπακούεται, εξάλλου, ότι τα καλάθια της νοικοκυράς, που όπως είναι γνωστό έχουν, παντού, αποτύχει, αδυνατούν και στην Ελλάδα να μεταβάλουν τις νομοτελειακές, παραπάνω, εξελίξεις.
Ειδικότερα, στην Ελλάδα, ο κατώτατος μισθός είναι ο χαμηλότερος, σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη οικονομία της ΕΕ, ενώ στην αρνητική αυτή πρωτειά προστίθεται και η, πριν μερικές ημέρες, εξαγγελία του ΟΟΣΑ, περί περαιτέρω μείωσης του κατά 7,5%. Να αναφέρω ακόμη ότι, σύμφωνα με την Eurostat, παρότι στην Ελλάδα διαπιστώνεται τάση μείωσης του πληθωρισμού, που υπολογίζεται ότι τρέχει τον Απρίλιο κατά 5,4%, όμως ο πληθωρισμός τροφίμων, κινείται στο 14,1%.
Περιττό να επισημάνω ότι στα χαμηλά εισοδήματα το ποσοστό που διατίθεται για την κάλυψη βασικών προϊόντων διατροφής είναι σημαντικά ανώτερο του αντίστοιχου σε υψηλότερα, έτσι ώστε να φτωχοποιούνται περισσότερο τα νοικοκυριά αυτής της κατηγορίας. Ο πραγματικός μισθός στην Ελλάδα, ροκανίζεται περαιτέρω και από την αύξηση των ενοικίων, που εκτιμάται σε πάνω από 5%, κατά μέσον όρο, αλλά και από την αύξηση των επιτοκίων, που απορροφούν ένα, συνεχώς, μεγαλύτερο μερίδιο των εισοδημάτων των χαμηλόμισθων, πολλοί από τους οποίους είναι και δανειολήπτες. Οι συνέπειες της απομύζησης των μισθωτών, από τους παραπάνω παράγοντες, απεικονίζεται στην ανάγκη μεταβολής των καταναλωτικών τους συνηθειών, με αποτέλεσμα τον περιορισμό της κατανάλωσης, αλλά και τη γενικότερη στροφή προς αγαθά φθηνότερα και κατώτερης ποιότητας.
Συνεπώς, ουδόλως ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα οι σχετικές διαβεβαιώσεις περί των αυξήσεων των μισθών, και περί της βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου των μισθωτών, δεδομένου ότι πρόκειται για το εντελώς αντίθετο: της σημαντικής δηλαδή επιδείνωσης του επιπέδου ζωής τους, εξαιτίας της μείωσης των πραγματικών τους μισθών, που δεν ήταν δυνατόν να εξουδετερωθεί από την πρόσφατη αύξηση του κατώτατου ονομαστικού τους μισθού. Αυτό είναι, δυστυχώς, το αναμφισβήτητο συμπέρασμα, όπως προκύπτει από τη σύγκριση, ανάμεσα στην αύξηση του κατώτατου μισθού, κατά 9,4%, από 1ης Απριλίου του 2023, και της άθροισης των επί μέρους κονδυλίων, που το απομυζούν.
Παράλληλα με τις παραπάνω εξαγγελίες περί δήθεν μείωσης του χρέους και περί δήθεν αύξησης των μισθών, εμφανίζονται ολοένα συχνότερα τον τελευταίο καιρό και ενθουσιώδεις δηλώσεις, για το πόσο καλά πηγαίνει η οικονομία μας, πόσο ικανοποιητικά αναπτύσσεται και πόσο αποτελούν αντικείμενο θαυμασμού, τα δήθεν επιτεύγματα της. Οι δηλώσεις αυτές, εκτός του ότι κινούνται στο χώρο της φαντασίας, καταλήγουν επιπλέον στο να απαλλάσσουν των εγκληματικών ευθυνών τους τα μνημόνια, προσπαθώντας να εμφανίσουν μια καταρρέουσα οικονομία, σε δήθεν ταχέως αναπτυσσόμενη. Και να προσθέσω ότι οι επικλήσεις, περί θαυμασμού των «επιτευγμάτων» της οικονομίας μας αφορούν αποκλειστικά στην ανησυχία/ ικανοποίηση των πιστωτών μας, για το κατά πόσον η χώρα μας θα είναι σε θέση να καταβάλλει κανονικά τις υπέρογκες υποχρεώσεις της. Διότι, αν πράγματι ενδιαφέρονταν οι πιστωτές μας, για τη διάσωση της οικονομίας μας και για το ευ ζην του λαού μας, θα είχαν μεριμνήσει στο να συμπεριλάβουν στα πολυσέλιδα προσβλητικά και απάνθρωπων όρων μνημόνια, την αυταπόδεικτη ανάγκη σύνδεσης της δυνατότητας εξυπηρέτησης του χρέους, με ανάπτυξη.
Χρειάζονται, όντως, απεριόριστο θάρρος ή παντελή άγνοια του ορισμού και του περιεχομένου της ανάπτυξης, όσοι κατά καιρούς ισχυρίζονται ότι η οικονομία μας βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης. Ιδιαίτερα και όταν, προκειμένου να στηριχτεί μια τέτοια δοξασία, υιοθετούνται πληθωριστικές αυξήσεις του ΑΕΠ. Αλλά, πώς και που να σταθούν τόσο αβάσιμες δηλώσεις; Στο ξεπούλημα την δημόσιας περιουσίας, που τρέχει ακάθεκτη τα τελευταία 13 χρόνια και που αλύπητα συνεχίζεται; Στο γεγονός ότι, από πρώτη στο ύψος του κατά κεφαλή εισοδήματος, ανάμεσα στις χώρες των Βαλκανίων, πριν από τα μνημόνια, τώρα η χώρα μας εμφανίζεται προτελευταία, με τελευταία μόνο τη Βουλγαρία; Στον εναγκαλισμό, ως κατάλληλων επενδύσεων, για την Ελλάδα, ηλεκτρικών αυτοκινήτων και ανεμογεννητριών; Στο ξεκλήρισμα της πρωτογενούς μας παραγωγής, μέσω της ΚΑΠ, και της απίσχνασης του δευτερογενούς μας τομέα, που ωστόσο πραγματοποιούσε ταχύτατους ρυθμούς μεγέθυνσης πριν από τα μνημόνια; Στο συνεχώς διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ εισαγωγών και εξαγωγών; Στη θεοποίηση του τουρισμού, που και βέβαια πρόκειται για αξιόλογο τομέα παραγωγής, αλλά όχι όταν σχεδόν μόνος αυτός συγκρατεί την ελληνική οικονομία, από μια θανάσιμη πτώση;
Ιδιαίτερα και όταν απειλούνται, όπως τώρα, σοβαρές διεθνείς ανωμαλίες που αναγκαστικά θα τον μηδενίσουν;
Στον ενθουσιασμό για τις δήθεν επενδύσεις, που ονομάζονται έτσι από το ξεπούλημα των πάντων, ή για επενδύσεις που προκύπτουν από την αθρόα και ανεξέλεγκτη πώληση ελληνικών κατοικιών και ελληνικού εδάφους; Αλλά και τι είδους επενδύσεις είναι αυτές, που εκτελούνται χωρίς μακροχρόνιο αναπτυξιακό πρόγραμμα, όπως και όπου λάχει, και συνεπώς αποκλείουν κάθε συνέχειά τους εξαιτίας της έλλειψης πολλαπλασιαστικών αποτελεσμάτων; Που είναι αυτή η πολυπόθητη ανάπτυξη, που τόσο συχνά αναγγέλλεται ως τέτοια, κάθε φορά που στιγμιαία διαπιστώνεται ρυθμός ανάπτυξης ανώτερος του 1%, για να ξαναπέσει σύντομα στον πάγιο, για την ελληνική οικονομία, μακροχρόνιο ρυθμό του 1% (αυτού, δηλαδή που πρόβλεψε το ΔΝΤ);
Και τέλος, ερωτάται αν οι ενθουσιώδεις περί των δήθεν οικονομικών μας επιτευγμάτων, έχουν υπολογίσει πόσα έτη φωτός θα χρειαστεί η Ελλάδα, προκειμένου να αγγίξει το κατά κεφαλήν εισόδημα, που ίσχυε πριν από τα μνημόνια;
Συμπερασματικά, οι διαβεβαιώσεις ανάπτυξης, ενώ αυτή δεν υπάρχει, εκτός του ότι απαλλάσσουν των ευθυνών τους τα μνημόνια, αποκοιμίζουν και τον ελληνικό λαό, που είτε πιστεύει στην ύπαρξή της, είτε πείθεται ότι δεν υπάρχουν ελπίδες βελτίωσης στην ταλαίπωρη χώρα μας. Με τον τρόπο αυτό οι εκάστοτε κυβερνήσεις μας στερούνται των ικανοτήτων και της μαχητικότητας του λαού μας, που θα όφειλαν να αξιοποιηθούν, για την ανατροπή των οικονομικών, και όχι μόνον, αδιεξόδων μας.
Τρυφων Ευαγγελιδης
Θα αναφέρω ένα αστείο αληθινό περιστατικό που έτυχε σε μια φίλη Γαλλίδα δασκάλα, σήμερα ηλικιωμένη συνταξιούχο, όταν ήταν εν ενεργεία. Είχε βάλει στους μαθητές της διαγώνισμα με θέμα την προσχώρηση στον Χριστιανισμό του βασιλιά Clovis συζύγου της ήδη Χριστιανής βασίλισσας Clotilde, μετά τη νίκη του στη μάχη του Tolbiac.
Ευτυχια Καρυδη 19/5/23
19 Μαϊου
Πέμπτη 18 Μαΐου 2023
Τετάρτη 17 Μαΐου 2023
puns
Mr. See owned a saw and Mr. Soar owned a seesaw. See was sore at Soar so he sawed Soar's seesaw before Soar saw, which made Soar sore. Had Soar seen See before he sawed his seesaw, Soar would have prevented See's saw from sawing his seesaw. So now Soar is so sore about his sawed seesaw that he will sue See. "So?" said See. "You'll see!" said Soar.
##################################
A woman brought a very limp duck into a veterinary surgeon. As she laid her pet on the table, the vet pulled out his stethoscope and listened to the bird's chest.After a moment or two, the vet shook his head and sadly said, "I'm sorry, your duck, Cuddles,has passed away.
The distressed woman wailed,
"Are you sure?"
"Yes, I am sure. Your duck is dead," replied the vet
"How can you be so sure?" she protested. "I mean you haven't done any testing on him or anything.
He might just be in a coma or something."
The vet rolled his eyes, turned around and left the room. He returned a few minutes later with a black Labrador Retriever. As the duck's owner looked on in amazement, the dog stood on his hind legs, put his front paws on the examination table and sniffed the duck from top to bottom. He then looked up at the vet with sad eyes and shook his head.The vet patted the dog on the head and took it out of the room. A few minutes later he returned with a cat. The cat jumped on the table and also
delicately sniffed the bird from head to foot. The cat sat back on its haunches, shook its head, meowed softly and strolled out of the room.
The vet looked at the woman and said, "I'm sorry, but as I said, this is most definitely, 100% certifiably, a dead duck."
The vet turned to his computer terminal, hit a few keys and produced a bill, which he handed to the woman..
The duck's owner, still in shock, took the bill. "$150!" she cried, "$150 just to tell me my duck is dead!"
The vet shrugged, "I'm sorry. If you had just taken my word for it, the bill would have been $20, but with the Lab Report and the Cat Scan, it's now $150."
Κυριακή 14 Μαΐου 2023
puns
I was in a new IT-themed restaurant the
other day
When I walked in I could see the place
decorated like the inside of a
computer. The tables looked like motherboards, the placemats looked like keyboards, and the glasses looked like giant USB sticks. The host was there to greet me and he was dressed in the usual "nerd" attire - glasses, pocket protector, etc. But something seemed off. He seemed really, really sad. I shrugged it off as he showed me to my table.
When I get to my table a waitress in
glasses brings me a menu to look at.
She hardly says anything to me. She actually seems even *more* depressed than the first guy!
After perusing the "main menu" I decide to have the fish and microchips. A waiter comes back to take my order. He's barely listening to me. He sobs as she writes down my order, then storms away in tears. What was that all about?
Anyway 25 minutes goes by and no food arrives. 45 minutes goes by and no food arrives. An HOUR goes by and there's no food nor a waiter in sight.
Finally the manager walk by me and I grab
is arm for answers.
"Hey, man! What the hell is going on? I've been waiting here an hour already! Where the hell is my food and why are all your staff so upset?!"
The manager replies, "I'm so very
sorry, sir. All of our servers are down."
###############################
A veterinarian was also an amateur geneticist. One day, one of his experiments paid off. He successfully combined the DNA of a cantaloupe with that of a dog. The result was a small, round dog with orange-tinted fur.
For many years, the dog was happy. But
over time, he became lethargic and morose. The vet tried everything to cure the
dog's depression. Eventually, he decided to take the dog to a pet psychiatrist.
The psychiatrist told the veterinarian
not to worry ....The dog was just a little melon collie.
Σάββατο 13 Μαΐου 2023
Πέμπτη 11 Μαΐου 2023
Κωστας Βαξεβανης
Ποιος κέρδισε και ποιος έχασε στο debate των πολιτικών αρχηγών; Λίγη σημασία έχει η απάντηση, όχι μόνο λόγω υποκειμενισμού της κρίσης του καθενός, αλλά κυρίως γιατί το βασικό συμπέρασμα δεν αφορά τους πολιτικούς αρχηγούς. Στο debate o μεγάλος χαμένος είναι η δημοσιογραφία. Για λίγες ώρες δημοσιότητας που δεν είχαν ανάγκη (δεν θέλω να σκεφτώ άλλο λόγο), δημοσιογράφοι, δέχθηκαν να πάρουν μέρος σε μια διαδικασία που απαγόρευε ουσιαστικά τη δημοσιογραφία και το ρόλο της. Δεν ζήσαμε καμιά απαίτηση προς τους στους πολιτικούς αρχηγούς να δώσουν απαντήσεις , αντιθέτως εκφωνήθηκαν πάσες δημοσίως για να αναπτυχθούν παράλληλοι μονόλογοι. Χωρίς πίεση, χωρίς αντίλογο, χωρίς να αναγκαστούν να βρεθούν απέναντι στην πραγματικότητα. Η δημοσιογραφία απλώς επιβεβαίωσε ότι είναι εκεί για να κάνει χαρούλες και ερωτήσεις που δήθεν στριμώχνουν από τον τρόπο διατύπωσης.
Οι αυτοσχεδιασμοί και οι φιλότιμες προσπάθειες που έγιναν για την τιμή των όπλων και της αξιοπρέπειας (βλέπε Ράνια Τζίμα), ήταν εξ αρχής ναρκοθετημένοι.
Αν ήθελε ο Μητσοτάκης debate για να διαβάζει προκατασκευασμένες απαντήσεις, ή αν ήθελε να παριστάνει τον Λιακόπουλο (κάμερα σε μένα), επιδεικνύοντας φωτογραφίες στην κάμερα, ας έκανε μια συνέντευξη με τον Τσιόδρα ή τον Βλαστάρη απευθείας από το Μαξίμου. Δεν χρειαζόταν η δημοσιογραφία να κάνει το αναλόγιο.
Πραγματικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεχώρισε και εντός και εκτός debate. Έμοιαζε με εκείνο τον τύπο στο ανέκδοτο που δήλωνε ότι δεν τον ενδιαφέρει πόσο ακρίβυνε η βενζίνη γιατί αυτός όσο και να ακριβύνει, βάζει 20 ευρώ. Ο Μητσοτάκης ό,τι και να ρωτούσαν, «έβαζε 20 ευρώ» στο ρεζερβουάρ, είχε τις δικές του απαντήσεις. Εκτός του debate ξεχώρισε γιατί ήταν ο μοναδικός πολιτικός αρχηγός, ο οποίος βγαίνοντας από την ΕΡΤ, έκανε μια επίσης προκατασκευασμένη δήλωση φορμόλης και αποχώρησε χωρίς να απαντήσει στους δημοσιογράφους. Σε αντίθεση με τον Μητσοτάκη, όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, απάντησαν, έδειξαν χαλαροί, έκαναν χιούμορ και εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία της κάμερας. Ο Μητσοτάκης δραπέτευσε κεκεδίζοντας.
Ας δούμε όμως μερικά αξιοσημείωτα στο debate.
Σε ερώτηση που έγινε, ο Μητσοτάκης παραδέχθηκε για πρώτη φορά ότι υπήρξαν παρακολουθήσεις του αρχηγού ΓΕΕΘΑ και υπουργών του. Παραδέχθηκε δηλαδή ότι όσα είπε στη Βουλή, (πως δεν είναι δυνατόν να παρακολουθεί τον Αρχηγό και του υπουργούς του) ήταν ψέματα. Δεν βρέθηκε ωστόσο ένας δημοσιογράφος να βρει τον τρόπο, όπως συνέβη σε άλλα θέματα, να ρωτήσει γιατί τελικώς παρακολουθούσε θεσμικά πρόσωπα.
Το ερώτημα δεν έθεσε ούτε ο ίδιος ο Νίκος Ανδρουλάκης ως θύμα. Βρέθηκε δίπλα στον Μητσοτάκη, με την Ελλάδα όλη να είναι στους τηλεοπτικούς δέκτες, αλλά δεν έθεσε ρητορικά έστω το ερώτημα «γιατί μας παρακολουθούσατε κύριε Μητσοτάκη;». Προφανώς δεν ήθελε να τον εκθέσει. Αντιθέτως ο Ανδρουλάκης βρήκε την ευκαιρία να θέσει το θέμα στον Τσίπρα, ότι η κυβέρνησή του διόρισε πριν χρόνια έναν ιδιοκτήτη βουλκανιζατέρ διοικητή νοσοκομείου. Ποιο είναι το συμπέρασμα; Τον Ανδρουλάκη δεν τον ενδιαφέρει να απαντήσει ή να πληρώσει ο Μητσοτάκης αλλά να χτυπηθεί με κάθε τρόπο ο Τσίπρας.
Ο Μητσοτάκης έκανε και άλλη παραδοχή βόμβα στο debate. Ότι ο Ανδρουλάκης δεν μπήκε υπό παρακολούθηση για λόγους εθνικής ασφάλειας. Εδώ προκύπτουν δύο θέματα. Πρώτα, πού γνωρίζει ο Μητσοτάκης γιατί μπήκε υπό παρακολούθηση ο Ανδρουλάκης από τη στιγμή που δήλωνε ότι δεν γνωρίζει και δεν πρέπει να γνωρίζει ως πρωθυπουργός τα περί παρακολουθήσεων; Δεύτερο, με τη δήλωσή του αυτή κάνει την παραδοχή ότι υπήρξαν άλλοι, μη εθνικοί λόγοι, δηλαδή ένα παρακρατικό σύστημα.
Αλλά για τα θέματα που προέκυψαν δεν υπήρξε δημοσιογραφική παρέμβαση και απορία με ή χωρίς προφάσεις. Διότι άμα θέλει να ρωτήσει ο δημοσιογράφος, βρίσκει τρόπο να ρωτήσει.
Η ίδια αυστηρή διαδικασία υπήρχε και για τις τοποθετήσεις των αρχηγών, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας βρήκε τον τρόπο να απαιτήσει αυτό που δικαίως έπρεπε δηλώνοντας:
«Επιτρέψτε μου ένα σχόλιο. Αισθάνομαι λίγο αμήχανα να κάθομαι ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές του μεγαλύτερου σκανδάλου της μεταπολίτευσης, στον κύριο Μητσοτάκη που παρακολουθούσε τον κύριο Ανδρουλάκη. Και ερωτάται ο πρωθυπουργός σήμερα και λέει ότι οι εξηγήσεις που έδωσα δεν ήταν επαρκείς. Ας δώσει σήμερα κάποιες εξηγήσεις. Υπήρξε εθνικός λόγος που παρακολουθούνταν ο κύριος Ανδρουλάκης; Ποιος ήταν αυτός; Πώς εγώ θα συνεργαστώ μαζί του αύριο αν είναι πράγματι κατάσκοπος, εθνικά επικίνδυνος; Για ποιο λόγο παρακολουθούνταν ο αρχηγός του στρατεύματος; Αδιανόητα πράγματα τη στιγμή που το Ευρωκοινοβούλιο λέει ότι ενορχηστρωτής ήταν ο ίδιος πρωθυπουργός».
Υπήρξε μια ακόμη ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική στιγμή. Όταν ο Νίκος Ανδρουλάκης είπε ότι κάποιοι πρέπει να πάνε φυλακή για τις υποκλοπές. Λίγο αργότερα το διασκέδασε και το στρογγύλεψε λέγοντας ότι σε κάθε δημοκρατικό κράτος κάποιοι θα πλήρωναν. Και πάλι η δημοσιογραφία αποδείχθηκε απούσα για να θέσει το ερώτημα της κοινής γνώμης «δηλαδή ποιοι πρέπει να πάνε φυλακή; Ο πρωθυπουργός;»
Το debate ήταν η εκλεπτυσμένη έκφραση της δημοσιογραφίας που πάει με 107 στην ενημέρωση αλλά με όπισθεν. Δεν θέλησε απαντήσεις, κυρίως από τον απολογούμενο Μητσοτάκη, αλλά όλα κι όλα, ήταν εντός πλαισίων, ευγενική και τήρησε τους κανόνες που συμφωνήθηκαν για το debate. Δεν τήρησε βέβαια της δημοσιογραφίας, αλλά μην το κάνουμε θέμα.
Μεγάλος κερδισμένος είναι ο Αλέξης Τσίπρας, όχι μόνο για την άνεση και τις απαντήσεις του, αλλά γιατί έδειξε πρακτικά τους λόγους για τους οποίους ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν θέλει και δεν μπορεί να πάει σε debate μαζί του. Ίσως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιμείνει επικοινωνιακά λέγοντας, «όλοι καταλάβαμε γιατί ο Μητσοτάκης δεν πάει σε debate».
O Κυριάκος Βελόπουλος από την πλευρά του επέδειξε την άνεση τηλεπωλητή και την ικανότητα να αντιστρέφει τα ερωτήματα που του έκαναν. Ο Γιάνης Βαρουφάκης εμφανίστηκε αμήχανος αρκετές φορές ίσως λόγω του είδους των ερωτήσεων που δεν περίμενε, αλλά είχε τον τρόπο του να δίνει μια ολοκληρωμένη απάντηση που τον εμπεριείχε πάντα ως πρωταγωνιστή της ιστορίας που εξέθετε. Ο Ανδρουλάκης είπε όσα είχε προετοιμάσει να πει, με βασικό άγχος να χρεώσει τον Τσίπρα και δεν απέφυγε την ανόητη, μικρομέγαλη πρακτική, να εμφανίσει τον εαυτό του στο μέγεθος της σκιάς του, μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο σα να ήταν υποψήφιος πρωθυπουργός στ’ αλήθεια.
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας επέμεινε στο γνωστό «αλλά τέτοιοι είστε».
Όσο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, σε γενικές γραμμές έλεγε καλά λόγια για τον εαυτό του σαν να μίλαγε σε μνημόσυνο. Το δικό του.