Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

αθανατος Σταυρος Κουγιουμτζης...σε στιχους Ακου Δασκαλοπουλου 2


ΑΧ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΜΟΥ ΜΗ ΦΕΥΓΕΙΣ ΒΙΑΣΤΙΚΟ


Αχ περιστέρι μου μη φεύγεις βιαστικό
κι από το χέρι μου έλα να πιεις νερό

Απόψε δε θα κοιμηθώ
θα μείνω πάλι να σκεφτώ
πώς πονώ, πως πονώ, πως πονώ.
Το γέλιο το ζωγραφιστό
το βήμα το ξεχωριστό
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.

Μ’ ένα μαχαίρι άνοιξέ μου την καρδιά, 

κανείς δεν ξέρει τι περνώ κάθε βραδιά

Κάθε βραδιά, κάθε πρωί
μου λιγοστεύει η ζωή, 

πώς πονώ, πώς πονώ, πώς πονώ, 

το γέλιο σου σαν θυμηθώ, 

το βήμα το ξεχωριστό, 

σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.

Απόψε δε θα κοιμηθώ
θα μείνω πάλι να σκεφτώ
πώς πονώ, πως πονώ, πως πονώ.
Το γέλιο το ζωγραφιστό
το βήμα το ξεχωριστό
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟ ΜΟΡΤΑΚΙ

Βάλε τα κόκκινα, τα μπλε, τα θαλασσιά
κι έλα στο μωλο που σφυρίζουν τα βαπόρια.
Λάμπει ο ήλιος και γιορτάζουν τα νησιά
κι όλο σου γνέφουνε τ’ αχτένιστα τ’ αγόρια.

Το καλοκαίρι το μορτάκι
φιλί φιλί σού ζωγραφίζει το κορμί.
Κι εγώ στο χαμηλό πορτάκι
θέλω να μπω κι όλο ζητώ μιαν αφορμή.

Στο πηγαδάκι της αυλής σου τα πουλιά
πίνουν νερό κι ένα σκοπό σού τραγουδάνε.
Βάλε τα κόκκινα, τα μπλε, τα θαλασσιά
κι έλα μια βόλτα τα καράβια να μας πάνε.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΤΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙ

Το πουκάμισο το θαλασσί
μια φορούσα εγώ και μια εσύ

Χρυσή κλωστή και βελονιά
ποιος θα δικάσει το φονιά
αυτόν που σ’ έκανε να κλαις
για αμαρτίες μου παλιές

Το πουκάμισο το θαλασσί
δεν το ξαναφόρεσες εσύ

Ούτε κι εγώ δεν το φορώ
χωρίς εσένα δεν μπορώ
θα του κεντήσω δυο πουλιά
για να σε βρουν στην ερημιά
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΤΟ ΣΑΚΑΚΙ ΜΟΥ ΚΙ ΑΝ ΣΤΑΖΕΙ

Μ’ έπιασε βροχή στο δρόμο, μα εγώ δε στάθηκα
σαν πουλί στην αγκαλιά σου ήρθα και ζεστάθηκα

Κι αν με χτύπησε τ’ αγιάζι το σακάκι μου κι αν στάζει
σου το λέω δε με νοιάζει μια και είμαστε μαζί

Απ’ το τζάμι δες που βρέχει στην αυλίτσα τη μικρή
το γεράνι κάτι έχει ,πάρ’ το μέσα μη βραχεί

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


ΧΑΝΤΡΑ ΣΤΟ ΚΟΜΠΟΛΟΙ ΣΟΥ

Βγαίνεις νωρίς να πας στην εκκλησιά
σπαθί κι αστροπελέκι
χτυπάνε Θεέ μου τα καμπαναριά
κι ο ήλιος πέρα στέκει

Αχ να ‘μουν στο φουστάνι σου
κουμπί μαλαματένιο
χάντρα στο κομπολόι σου
το μαργαριταρένιο

Παίρνω τους δρόμους τρέχω σαν παιδί
μήπως σε συναντήσω
ίσκιος να γίνω, μάτι μη με δει
να ‘ρθω να σε φιλήσω



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου