Ας
είμαστε ειλικρινείς. Αν δεν υπήρχε ο θεσμός της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας
να βγάλει τα άπλυτα στη φόρα, το καραμπινάτο σκάνδαλο των παράνομων
επιδοτήσεων στον ΟΠΕΚΕΠΕ είτε θα ήταν παντελώς άγνωστο ή θα παρέμενε στη
σφαίρα του μεταφυσικού. Ό,τι δηλαδή η «Νέσι» για το Λοχ Νες. Όλοι την
ξέρουν και μιλούν γι’ αυτή, κάποιοι την κυνήγησαν αλλά κανείς δεν την
έχει δει ποτέ.
Ενώ λοιπόν η χώρα (και φυσικά η
πολιτική της ηγεσία) ετοιμαζόταν να φορέσει δίχαλο για το Greek Summer,
το ευρωπαϊκό χαστούκι χάλασε το όνειρο για καλοκαιρινή ραστώνη. Τέτοιες
ημέρες, μέχρι και πριν από δύο δεκαετίες, για τους «Μπούμερ» ο φραπέ(ς)
ήταν «ατελείωτη ευχαρίστηση» σε καύσωνα με «40άρια». Αυτό το καλοκαίρι, ο
στιγμιαίος καφές βρίσκεται στη δικογραφία του ΟΠΕΚΕΠΕ γιατί πήγε πακέτο
με… ατελείωτη επιδότηση. Έτσι, ο καύσωνας φέτος θα είναι πολιτικός.
Ο
ΟΠΕΚΕΠΕ άνοιξε το Κουτί της Πανδώρας για την κυβέρνηση. Η αλήθεια είναι
πως τα προηγούμενα χρόνια ουκ ολίγες εγχώριες ανορθογραφίες έχουν
δοκιμάσει τα ευρωπαϊκά αντανακλαστικά μπαίνοντας στο μικροσκόπιο της
OLAF, της LIBE κ.ά. Ό,τι δεν κατάφεραν οι αποκαλύψεις άλλων ηχηρών
υποθέσεων, όπως η Novartis, το διπλό σκάνδαλο παρακολουθήσεων-Predator,
τα Τέμπη, το κατάφεραν μερικά κοπάδια που έγιναν διάσημα για τις
περιπλανήσεις τους ανά την ελληνική επικράτεια…
Ωστόσο,
αυτή τη φορά η Ελλάδα γίνεται ξακουστή στα πέρατα του κόσμου για τα
σύγχρονα «ελευσίνια μυστήρια» (και το πώς επιδοτούνταν ελαιόδεντρα στο
αεροδρόμιο της πόλης). Ταυτόχρονα, η Ευρώπη ενημερώνεται πως εκεί που
πραγματοποιούνταν τα περίφημα ταυροκαθάψια, κάποιοι επίγονοι των
Μινωιτών έκαναν τα δικά τους… ευρωκαθάψια ενώ στον Όλυμπο, μαζί με τους
μυθικούς θεούς φυτρώνουν και… εκλεκτές μπανάνες. Με λίγα λόγια, στη χώρα
της φαιδράς πορτοκαλέας, στην μπανανία της Ευρώπης, όλα τα φρούτα
επιδοτήθηκαν. Εξ ορισμού μάλλον.
Ενόσω η ελληνική Δικαιοσύνη
ηγόραζε τον παροιμιώδη αγρό (περήφανα μάλιστα), το ελληνικό κράτος τον
επιδοτούσε (ακόμα πιο καμαρωτά). Ώσπου ήρθε η ώρα να γίνει ταμείο. Για
τη λυπητερή δηλαδή.
Η ειδοποιός διαφορά εν
συγκρίσει με άλλες περιπτώσεις είναι πως η κυβέρνηση δεν μπορεί να
επιστρατεύσει την πεπατημένη για «συκοφαντίες», ρυπαρά δίκτυα κτλ.
Ειδικά από τη στιγμή που η φιλοκυβερνητική «Καθημερινή» τοποθέτησε το
Μέγαρο Μαξίμου στο κέντρο της πολιτικής ευθύνης φέρνοντας στο φως το
e-mail του πρώην προέδρου του ΟΠΕΚΕΠΕ Β. Σημανδράκου προς την Ευρωπαϊκή
Εισαγγελία.
«Φέρτε πίσω τα κλεμμένα»
Τη
στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, ένα σύνθημα με τεράστια απήχηση (πέρασε
στη λήθη του χρόνου μετά τα πρώτα μνημονιακά χρόνια και τις πλατείες)
κάνει δειλά την επανεμφάνισή του στα κοινωνικά δίκτυα. Το «φέρτε πίσω τα
κλεμμένα» αναδεικνύει και μία τεράστια μαύρη τρύπα καθώς έστω και
υποσυνείδητα συνδέει την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ με πρακτικές και πολιτικές
που έσπρωξαν τη χώρα στη χρεοκοπία. Με τα γνωστά αποτελέσματα.
Δίχως αμφιβολία,
οι ευθύνες του σκανδάλου είναι πολυεπίπεδες. Άλλη έχει ο υπουργός και
άλλη ο κομματάρχης που ζητούσε επιδότηση ακόμα και για τους… λαγούς με
πετραχήλια που έταζε δεξιά και αριστερά, όπως αποτυπώνεται και στους
διαλόγους της δικογραφίας. Βέβαια, η απάντηση στο ερώτημα πώς ξεφύτρωσαν
τόσα λεφτόδεντρα την τελευταία 5ετία, ειδικά στην Κρήτη, είναι ανάλογη
του αν στα κεραμίδια νιαουρίζει η γνωστή παροιμιώδης γάτα ή ενδεχομένως
μία κατσίκα του ΟΠΕΚΕΠΕ που μαθαίνει ξένες γλώσσες…
Πονηρούληδες
υπήρχαν και θα υπάρχουν, δεν αποτελούν ούτε ίδιον ούτε προνόμιο μίας
περιοχής. Πάντα, στην πλάτη της συντριπτικής πλειοψηφίας που ουδεμία
σχέση έχει με το όλο αυτό το πανηγύρι κατασπατάλησης κοινοτικών
κονδυλίων. Έτσι και στην Κρήτη.
Στο… μαντρί
Μολαταύτα, οι αμαρτωλές επιδοτήσεις σε
συνδυασμό με το σκάνδαλο των υποκλοπών φωτίζουν τις οδούς στις οποίες
πορεύτηκε η κυβέρνηση για να ελέγξει τα πάντα: από το υπουργικό
συμβούλιο έως τον τελευταίο αγρότη που (πιθανόν) ζητούσε «εξυπηρέτηση»
για να πάρει μία (μεγαλύτερη) επιδότηση. Ένα ρουσφέτι δηλαδή. Οι
«κοριοί» αναδεικνύουν ότι τίποτα δεν αφέθηκε στην τύχη του. Από την
κορυφή της πυραμίδας ως την (εκλογική) βάση.
Τούτη τη φορά δεν
είναι λίστες μεγαλόσχημων επι-συνδεδεμένων σε απευθείας σύνδεση με τον
ωτακουστή τους. Είναι το λεγόμενο πελατειακό κράτος που επι-συνδέεται με
τους «τσοπάνηδες» με όρους ρουσφετολογικούς, στην πλάτη του υγιούς
πληθυσμού. Στο τέλος, το «μάρμαρο» θα τον πληρώσει ο γνωστός. Όπως και
τον «φραπέ» που θα είναι αλμυρός. Κανένας χασάπης ή μανάβης.
