αν δεν ειχες περιουσια,παλιά,στα χωρια,επρεπε να κανεις δυο και τρεις δουλειες για να ζησεις...σ`αυτη την κατηγορια ηταν και ο Λεωνιδας...εκανε τον καφετζη,τον χασαπη,τον τσαγκαρη και τον κουρεα...βεβαια,οποιος κυνηγαει πολλες δουλειες δεν τις κανει ολες τέλεια...ειχε λοιπον στο χωριο ενα μαγαζακι και εκει εξυπηρετουσε τους πελατες...ενα Σαββατοβραδο μπηκε στο μαγαζι ενας περαστικος...ειδε το κρεας κρεμασμενο στο τσιγκελι και ζητησε να τού ζυγισει μια οκα...υστερα,βλεπει τον καθρεφτη με τα ξυριστικα και ρωτησε ποιος ειναι ο κουρεας
-εγω,τού λεει ο Λεωνιδας
-αντε,.κουμπαρε,να με ξυρισεις
βάνει του τη σαπουναδα και με τη δευτερη ξυραφιά ετρεχανε τα αιματα...κιτρινισε ο ανθρωπος απ`το φοβο του
"μπας και μού`πε ψεματα και δεν ειναι κουρεας;" σκεφτηκε.
συνεχιζε το ξυρισμα ο Λεωνιδας,αλλά ο ξενος εξακολουθουσε να εχει τις αμφιβολιες του,γιατι τα αιματα επλήθαιναν.
τονε σταματαει,λοιπον,μια στιγμη και τού λεει:
-εχεις,μπρε κουμπαρε,πολλους ξυρισμενους;
-εχω...γιάντα ρωτας
-και ζουνε;
-ζούνε,πως δε ζουνε!
-ε αφου ζουνε,ξυριζε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου