σ`ενα χωριο ξεμολογούσε ο παπας κι ειχανε μαζευτει πολλες γυναικες στην αυλη της εκκλησιας...αναμεσα τους και δυο γειτονισσες που ειχαν μαλωσει απο καιρο και δεν ηθελε να δει η μια την αλλη...πηγαινανε απανω κατω και προσπαθουσανε να μη συναντηθουνε...μια στιγμη ομως η πιο ζορικη αρχισε να μουρμουριζει και ,στο τελος ξεσπασε:
-γιάε άθρωπος! η ξεμολογιά μόνο σού λείφτεται!
η αλλη πηγαινε ακρα-ακρα κι εσφιγγε τα χείλια της,δεν ηταν ουτε η ωρα,ουτε ο τοπος καταλληλα για να μαλωσουν...
αλλά,η πρωτη ηταν πειρασμα και η γλωσσα της ασταματητη...στο τελος,εχασε κι αυτη την υπομονη της και τής λεει:
-ασε μωρη να ξεμολογηθω πρωτα και υστερα θα σού πω εγω!
ΥΓ αλλού λενε:
εχετε γεια γειτονισσες,παω να κοινωνησω
κι οταν γυρισω απ`τον παπα,ερχομαι να σάς βρισω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου