Πούτιν και Τραμπ βάζουν απόψε το βράδυ στο πιάτο την Ουκρανία, με όλους
τους προβολείς στραμμένους πάνω τους στην Αλάσκα. Από μόνη της η
τοποθεσία που επελέγη, κεντρίζει το ενδιαφέρον. Όχι πως μία συνάντηση
Αμερικανού και Ρώσου Προέδρου, με μενού τη σπαρασσόμενη επί τριετία
ουκρανική γη, είναι θέμα ήσσονος σημασίας.
Μολαταύτα, ευκαιρίας
δοθείσης, η επιλογή της 49ης Πολιτείας μνημονεύεται (σκοπίμως και μη)
και για τον συμβολικό της χαρακτήρα αφού το εν λόγω «κομμάτι πάγου»,
μέχρι το 1867 αποτελούσε τμήμα της ρωσικής αυτοκρατορίας το οποίο
πουλήθηκε στις ΗΠΑ (και έγινε Πολιτεία μόλις το 1949) έναντι 7,2
εκατομμυρίων δολαρίων. Ήτοι κάτι αμερικανικά κέρματα ανά στρέμμα… πάγου.
«Κοψοχρονιά» θα αναφωνούσε κάποιος με τα σημερινά δεδομένα αλλά ο Τύπος
της εποχής είχε εκ διαμέτρου αντίθετη άποψη καθότι ουδείς μπορούσε να
αντιληφθεί (ενώ η τσαρική Ρωσία είχε ήδη αναμετρηθεί με τις
περισσότερες αυτοκρατορίες της εποχής στον Κριμαϊκό Πόλεμο) τη
χρησιμότητά της «μονίμως χιονισμένης γης». Αλλά σίγουρα ο θείος Σαμ
(μετά την ανακάλυψη χρυσού λίγες δεκαετίες αργότερα αλλά και πετρελαίου)
μπορεί να χαμογελά σαρδόνια. Και με το δίκιο του αυτή τη φορά. Fair
enough.
Στο πάλαι ποτέ «ψυγείο» (που όλοι
αναρωτιούνταν για τη χρησιμότητά του) λοιπόν οι δύο ηγέτες θα
επιχειρήσουν αφενός να σπάσουν τον πάγο στην (όχι και τόσο παγωμένη)
Αλάσκα και αφετέρου να ακυρώσουν στην πράξη τη φράση που αποδίδεται στον
Έκο για τις ειδήσεις τον Αύγουστο. Οι Ουκρανοί, πάλι, ελπίζουν σε ένα
θαύμα αφού θα αποτελέσουν το «κυρίως πιάτο» σε ένα τραπέζι που θα
ευρίσκονται μόνο στο μενού.
Η συνάντηση κορυφής, η οποία θα
διεξαχθεί στην αεροπορική βάση του Έλμεντορφ στο Άνκορατζ στις 22:30 ώρα
Ελλάδας (11:30 τοπική). Μετά την κατ’ ιδίαν συνάντηση οι
διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν ανάμεσα στις αντίστοιχες αντιπροσωπείες
των δύο χωρών σε γεύμα και θα ολοκληρωθεί με συνέντευξη Τύπου. Όπερ εστί
μεθερμηνευόμενον, καλό ξημέρωμα. Ή μάλλον…
Καληνύχτα Ελλάδα
Ναι,
τον Αύγουστο υπάρχουν ειδήσεις. Ικανές, μάλιστα, να ανάψουν
περισσότερες φωτιές από εκείνες που απειλούν κόπους μίας ζωής στα πύρινα
μέτωπα. Ιδίως στην Ελλάδα όταν οι πολιτικοί ταγοί του τόπου φλεξάρουν
αμετροέπεια, την ώρα που η χώρα είναι παραδομένη στις φλόγες, αβοήθητη,
ακολουθώντας πρακτικές… Καναδά, που περιμένει τις φωτιές να σβήσουν στη
θάλασσα.
Ένας κρατικός μηχανισμός που έχει
ταμπουρωθεί οργανωτικά (και επικοινωνιακά) πίσω από το 112 και μόνο.
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι ούτε αυτό μήτε η -κατά Βούλτεψη- έλλειψη
εθελοντών (η οποία μάλιστα, προς επίρρωσιν, έβαλε στην ίδια πρόταση την
Ελλάδα με τη… Γερμανία). Σε αυτές τις πύρινες συνθήκες, το πραγματικό
πρόβλημα μετά την ελλιπή στελέχωση, είναι μόνο η ακράτεια (πολιτικού)
λόγου.
Όλα αυτά σε μία χώρα που αποδεδειγμένα, ακόμα και όταν
τρέχει μόνη της, βγαίνει δεύτερη και καταϊδρωμένη. Πίσω από την
ασυνέπεια και τις ανεπάρκειες της που τερματίζουν χεράκι-χεράκι.
Στον
τόπο που έρχεται αντιμέτωπος με τις παιδικές ασθένειες του, ηττάται
αμαχητί και πέφτει σαν να φορά παντοφλέ παπούτσια και να πατάει τα
αόρατα κορδόνια.
Κόντρα ρόλος σε όλο αυτό το θέατρο του
παραλόγου είναι ξανά οι πυροσβέστες, με την αναμφισβήτητη αυτοθυσία τους
και αυτό το καλοκαίρι. Μάλιστα, υπάρχουν… αποχρώσες ενδείξεις ότι θα
είχαν ασύγκριτα περισσότερες πιθανότητες απέναντι στην πύρινη λαίλαπα αν
τα 500 δισ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης για πυρόσβεση δεν παρέμεναν
ανέγγιχτα, όπως αποκάλυψε το Documento πριν από περίπου δυο Κυριακές. Before it was cool.
Το δια ταύτα
είναι πως όποια αχτίδα αισιοδοξίας φανεί αχνά στον ορίζοντα επαφίεται
(ως άλλη ακροτελεύτια διάταξη) στο φιλότιμο των Ελλήνων. Στην
ευσυνειδησία. Όπως συνέβη με τον νεαρό στη φλεγόμενη Αχαΐα που έσωσε ένα πρόβατο, κρατώντας το με το ένα χέρι στην αγκαλιά του
Αντί
να… το δηλώσει στον ΟΠΕΚΕΠΕ και να πάρει και καμία επιδότηση, το άρπαξε
με το ένα χέρι, καβάλησε το μηχανάκι του για να το σώσει.
Άλλοι πιάστηκαν με τη γίδα στην πλάτη. Χωρίς να είναι καν δική τους.
Μια χώρα, δυο πρόσωπα. Ή μάλλον τα δυο πρόσωπα της ίδιας χώρας.
Η ίδια καμένη γη. Μεταφορικά και μη.
Και φέτος το καλοκαίρι, mission failed successfully.
Η αποστολή απέτυχε επιτυχώς.
Πέμπτη 14 Αυγούστου 2025
K.Χαλκιαδακης (Documento)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου