Σ `ένα χωριο του Ρεθυμνου ολοι οι χωριανοι κλαινε διπλα στο φερετρο ενός παιδιου…αναμεσα στις μοιρολογήτρες μια εκατοχρονη γρια,χωρις δακρυα στα ματια ,καθεται και ¨ξημερωνεται» κι αυτή από κοινωνικη υποχρεωση…σ`ένα διαλειμμα του θρηνου,καποιος πεταξε το βλεμμα στο ταβανι,μετα το στυλωσε στη γρια κι αναστεναξε με παραπονο
-σαμπως δεν ειχε αλλους να παρει…
-να μην ανακατωνεσαι εσυ,τού απανταει πεισματικα η γρια,στσι δουλειές του Θεου.
*************************************************
Γραμμα γραφει ο μεταναστης στη γυναικα του ,όχι πολυν καιρο αφου εφτασε στην Αμερικη:
«πεμπω σου μια εκατοπενηνταριά δολλαρια,να ντυσεις και να καλικώσεις τα κοπελια,και δατς ολ»
Δεν αργει να παρει απαντηση απου την κερά:
«επήρα τα δολλαρια,μα το δατσόλ δεν το πηρα,μόνο αμε στην πόστα να δεις ιντ`απογίνηκε!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου