Νικος Μωραϊτης

 Αυτό ήταν πάντοτε η χώρα: Ξέφραγο αμπέλι.

Κάποια στιγμή, με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες, έγιναν πέντε δρόμοι που τους πληρώσαμε για εικοσιπέντε, και δυο έργα υποδομής που τα πληρώσαμε για είκοσι.

Εκεί τελειώνει το παραμύθι της σύγχρονης Ελλάδας.

Η Ελλάδα του εκσυγχρονισμού και της επανίδρυσης του Κράτους χρεοκόπησε, η χώρα κατέρρευσε, οι υποδομές της αφέθηκαν να παλιώνουν, ένας Τσίπρας ήρθε και έβγαλε τη χώρα από τη χρεοκοπία αλλά σε επίπεδο δομών δεν είχε ούτε δεκάρα ούτε χρόνο να κάνει κάτι. Με το που έβγαλε τη χώρα από τα Μνημόνια, λίγους μήνες μετά τον διώξαμε για να φέρουμε πίσω αυτούς που χρεοκόπησαν τη χώρα, στην πιο διεφθαρμένη τους μορφή, τη μητσοτακική. Γούστο μας και καπέλο μας. Κυρίαρχος λαός είμαστε, ό,τι θέλουμε κάνουμε.

Κι έτσι, αυτό το έρμο το Κράτος συνέχιζε να ξεθωριάζει, οι σοβάδες της Ελλάδας συνέχισαν να πέφτουν, όπως στα σπίτια των μυθιστορημάτων του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, όπου τα χωριά βουλιάζουν με το πέρασμα των γενεών κάτω από τη λάσπη, τη λήθη και τη μοιρολατρία.

Ένα ξέφραγο αμπέλι ήταν η χώρα. Όμως ποτέ άλλοτε τόσο ξέφραγο.

Ποτέ τόσο απών και αναποτελεσματικός ο κρατικός μηχανισμός.

Ποτέ τόσο αδιάφοροι και κυνικοί οι κυβερνώντες.

Ποτέ τόσο απών πρακτικά και παρών εικονικά ο πρωθυπουργός.

Ποτέ τόση προπαγάνδα, τόση χειραγώγηση, τόση ξεδιαντροπιά.

Αν δε δείξεις τον πύρινο όλεθρο, δεν υπάρχει.

Αν δε δείξεις τα νοσοκομεία της κόλασης, δεν υπάρχουν.

Αν δε δείξεις τα σχολεία της ντροπής, δεν υπάρχουν.

Η μαγική εικόνα αντικαθιστά την πραγματική.

Ένας ζόφος.

Αλλά υπάρχουν λαοί και λαοί.

Κάθε λαός διαλέγει τον ζόφο, την καταστροφή, τον ραγιαδισμό, την περηφάνια, την πρόοδο, την ευημερία που του αξίζει.

Εμείς σήμερα έχουμε τη βαριά μοίρα να μειοψηφούμε -απέραντα μονάχοι- σε μία χώρα που πήρε άλλο δρόμο από τις προσδοκίες και τους αγώνες των πατεράδων μας. Τότε το παιχνίδι ακόμα παιζόταν. Τώρα κρίθηκε.

Σήμερα που καίγεται -πάλι- η μισή Ελλάδα, δύο χρόνια μόλις μετά τις στάχτες του 2021, μη ρωτάτε «πού είναι το Κράτος». Εκεί που του ζητήσατε. Και μην ψάχνετε για εμπρηστές. Οι εμπρηστές της χώρας μας ήμασταν εμείς στην κάλπη.