ΕΣΠΕΙΡΑ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΣΟΥ ΧΟΡΤΑΡΙ
Έσπειρα στον κήπο σου χορτάρι
να `ρχονται το βράδυ τα πουλιά,
τώρα ποιο φεγγάρι σ’ έχει πάρει
κι άδειασε τού κόσμου η αγκαλιά
Στης νύχτας το μπαλκόνι
παγώνει ο ουρανός,
είν’ η αγάπη σκόνη
και τ’ όνειρο καπνός
Κύλησαν τα νιάτα στο ποτάμι
κι έγινε ο καιρός ανηφοριά.
Ήμουνα στον άνεμο καλάμι
κι ήσουνα στην μπόρα λυγαριά
να `ρχονται το βράδυ τα πουλιά,
τώρα ποιο φεγγάρι σ’ έχει πάρει
κι άδειασε τού κόσμου η αγκαλιά
Στης νύχτας το μπαλκόνι
παγώνει ο ουρανός,
είν’ η αγάπη σκόνη
και τ’ όνειρο καπνός
Κύλησαν τα νιάτα στο ποτάμι
κι έγινε ο καιρός ανηφοριά.
Ήμουνα στον άνεμο καλάμι
κι ήσουνα στην μπόρα λυγαριά
ΣΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΝ ΑΝΗΦΟΡΙΑ
Μες στη ζωή περπάτησα
κι είχα τον ήλιο προίκα.
Μόνο που φως δεν κράτησα,
παρηγοριά δεν βρήκα.
Στου κόσμου την ανηφοριά
μου στήσανε καρτέρι
κι ήταν ο φίλος πυρκαγιά,
ο αδερφός μαχαίρι.
Πήρα δροσιά και πότισα
τα μαραμένα στήθη,
μόνο η καρδιά που ρώτησα,
ποτέ δε μ’ αποκρίθη.
ΣΤΡΑΤΑ ΤΗ ΣΤΡΑΤΑ
Σ’ αυτό το δρόμο
που διάλεξες να πας,
κοίτα να προφτάσεις τον καιρό,
που `ναι σαν το κύμα
τ’ αλμυρό
Στράτα τη στράτα
σου το `χω πει,
φεύγουν τα νιάτα
σαν αστραπή
Σ’ αυτό το δρόμο
που διάλεξες να πας
πέρασα κι εγώ κάποια βραδιά,
για του φεγγαριού την αμμουδιά,
που διάλεξες να πας,
κοίτα να προφτάσεις τον καιρό,
που `ναι σαν το κύμα
τ’ αλμυρό
Στράτα τη στράτα
σου το `χω πει,
φεύγουν τα νιάτα
σαν αστραπή
Σ’ αυτό το δρόμο
που διάλεξες να πας
πέρασα κι εγώ κάποια βραδιά,
για του φεγγαριού την αμμουδιά,
περασα κι εγω καποια βραδια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου