ΜΑΚΡΙΝΗ ΤΗΣ
ΑΓΑΠΗΣ ΩΡΑ
Στη ζωή μας βρήκαμε
ήλιους και φεγγάρια.
Μόνοι μας τα σβήσαμε
κι ήρθανε σκοτάδια.
Μακρινή της αγάπης ώρα,
σε ξεχάσαμε.
Μες στη λάσπη και μες στη μπόρα
τις ψυχές μας τις χάσαμε.
Όλα γκρεμιστήκανε,
δεν υπάρχει νόμος.
Στην καρδιά παράπονο
και στα μάτια ο τρόμος.
Το σκυλί στην πόρτα μας
έγινε τσακάλι.
Πέφτουν οι καλύτεροι
προχωρούν οι άλλοι.
ΜΗ ΜΟΥ ΧΤΥΠΑΣ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ
Μη μου χτυπάς
τα μεσάνυχτα την πόρτα
μη μου μιλάς
να σ’ ακούσω δεν μπορώ
Αν μ’ αγαπάς
μην γυρίζεις πίσω
άσε να κρατήσω
τον πόνο συντροφιά
Όπου κι αν πας
την αγάπη παίρνεις
το σκοτάδι φέρνεις
και τη συννεφιά
τα μεσάνυχτα την πόρτα
μη μου μιλάς
να σ’ ακούσω δεν μπορώ
Αν μ’ αγαπάς
μην γυρίζεις πίσω
άσε να κρατήσω
τον πόνο συντροφιά
Όπου κι αν πας
την αγάπη παίρνεις
το σκοτάδι φέρνεις
και τη συννεφιά
ΠΕΙΡΑΙΩΤΙΣΣΑ
Βρήκα στο δρόμο κάτι παιδιά και τα ρώτησα
αν με θυμάσαι καμιά βραδιά Πειραιώτισσα
Αν δεις στον ύπνο σου μια νύχτα με βροχή
φωτιά να καίει
είν’ η καρδιά μου που στενάζει μοναχή
και σιγοκλαίει
Μακρυά στα ξένα στη ξενιτειά
βαρυαρρώστησα
κι ήλθα κοντά σου να βρω γιατριά
Πειραιώτισσα
Αν δεις στον ύπνο σου μια νύχτα με βροχή
φωτιά να καίει
είν’ η καρδιά μου που στενάζει μοναχή
και σιγοκλαίει
αν με θυμάσαι καμιά βραδιά Πειραιώτισσα
Αν δεις στον ύπνο σου μια νύχτα με βροχή
φωτιά να καίει
είν’ η καρδιά μου που στενάζει μοναχή
και σιγοκλαίει
Μακρυά στα ξένα στη ξενιτειά
βαρυαρρώστησα
κι ήλθα κοντά σου να βρω γιατριά
Πειραιώτισσα
Αν δεις στον ύπνο σου μια νύχτα με βροχή
φωτιά να καίει
είν’ η καρδιά μου που στενάζει μοναχή
και σιγοκλαίει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου