ΜΑΝΑ ΜΟΥ MANA
Μάνα μου, μάνα,
στο δρόμο μου σπείρανε
πέτρα κι αψιθιά.
Μάνα μου ,μάνα,
τα νιάτα μου γείρανε
κάτω απ’τα σπαθιά.
Ουρανέ μου,
στείλε μου νερό
να ποτίσω την έρημο,
να φυτρώσει
λουλούδι δροσερό
στο κορμί μου τ’αέρινο,
μάνα μου ,μάνα,
την άνοιξη φέρε μου
πάνω στο σταυρό.
Μάνα μου, μάνα,
ηλιόλουστη μέρα μου
πότε θα σε βρω.
Ουρανέ μου
διώχ’τη συννεφιά
να περάσω τα σύνορα
κι ένα βράδυ
πάνω στα βουνά
να χτυπήσω τα σήμαντρα,
μάνα μου, μάνα,
στα χέρια μου σήμερα
καίνε τα καρφιά.
στο δρόμο μου σπείρανε
πέτρα κι αψιθιά.
Μάνα μου ,μάνα,
τα νιάτα μου γείρανε
κάτω απ’τα σπαθιά.
Ουρανέ μου,
στείλε μου νερό
να ποτίσω την έρημο,
να φυτρώσει
λουλούδι δροσερό
στο κορμί μου τ’αέρινο,
μάνα μου ,μάνα,
την άνοιξη φέρε μου
πάνω στο σταυρό.
Μάνα μου, μάνα,
ηλιόλουστη μέρα μου
πότε θα σε βρω.
Ουρανέ μου
διώχ’τη συννεφιά
να περάσω τα σύνορα
κι ένα βράδυ
πάνω στα βουνά
να χτυπήσω τα σήμαντρα,
μάνα μου, μάνα,
στα χέρια μου σήμερα
καίνε τα καρφιά.
Ουρανέ μου,
στείλε μου νερό
να ποτίσω την έρημο
να φυτρώσει
λουλούδι δροσερό
στο κορμί μου τ’αέρινο
μάνα μου ,μάνα,
τον ήλιο σου φέρε μου
πάνω στο σταυρό.
ΔΕΣΠΟΤΑ ΒΓΑΛΕ ΤΟ ΣΙΝΙ
(ΜΙΑ ΚΟΜΝΗΝΗ)
Δέσποτα, βγάλε το
σινί
Κι ένα λαχούρι βυσσινί
Απ’ το παλιό φορτσέρι,
Και γράψε στη περγαμηνή
Είμαι κι εγώ μια Κομνηνή
Κι ο Ανδρόνικος το ξέρει.
Κόκκινα βάλε τα ψηφιά
Και πάμε στην Αγια Σοφιά
Να μ’ ευλογήσεις νύφη,
Πριν φέρουν άγρια συννεφιά
στα μάτια σου τα σεντεφιά
Του πορθητή τα στίφη
Δέσποτα, βοήθα μη σκιαχτώ
Και τ’ακριβό μου φυλαχτό
Στ’ άγιο σου χέρι κράτα,
Μα σαν ακούσεις ουρλιαχτό
Και δείς μακριά τον κουρνιαχτό
Τις προσευχές παράτα.
Κι αν βρεις ασέλωτο φαρί
Στο διάσελο να καρτερεί
Βάλ’του φωτιά στη φτέρνα,
Και πες τ’ Ανδρόνικου να’ρθεί
Με το βαρύ του το σπαθί
Να σώσει τη Βλαχέρνα
Δέσποτα, σπάσαν τα λουριά
Στου χάρου την περαταριά
Και τ’άλογο φευγάτο
Κι αν είναι η μοίρα μου βαριά
Μη μου κρατάς τη μαρτυριά
Και το πικρό μαντάτο.
Έμπα μονάχα στη σκηνή
Κι απ’ τ’ασημένιο το σινί
Πάρε καυτό μολύβι,
Και γράψε στην περγαμηνή
Είμαι κι εγώ μια Κομνηνή
Που μέτωπο δε σκύβει
Κι ένα λαχούρι βυσσινί
Απ’ το παλιό φορτσέρι,
Και γράψε στη περγαμηνή
Είμαι κι εγώ μια Κομνηνή
Κι ο Ανδρόνικος το ξέρει.
Κόκκινα βάλε τα ψηφιά
Και πάμε στην Αγια Σοφιά
Να μ’ ευλογήσεις νύφη,
Πριν φέρουν άγρια συννεφιά
στα μάτια σου τα σεντεφιά
Του πορθητή τα στίφη
Δέσποτα, βοήθα μη σκιαχτώ
Και τ’ακριβό μου φυλαχτό
Στ’ άγιο σου χέρι κράτα,
Μα σαν ακούσεις ουρλιαχτό
Και δείς μακριά τον κουρνιαχτό
Τις προσευχές παράτα.
Κι αν βρεις ασέλωτο φαρί
Στο διάσελο να καρτερεί
Βάλ’του φωτιά στη φτέρνα,
Και πες τ’ Ανδρόνικου να’ρθεί
Με το βαρύ του το σπαθί
Να σώσει τη Βλαχέρνα
Δέσποτα, σπάσαν τα λουριά
Στου χάρου την περαταριά
Και τ’άλογο φευγάτο
Κι αν είναι η μοίρα μου βαριά
Μη μου κρατάς τη μαρτυριά
Και το πικρό μαντάτο.
Έμπα μονάχα στη σκηνή
Κι απ’ τ’ασημένιο το σινί
Πάρε καυτό μολύβι,
Και γράψε στην περγαμηνή
Είμαι κι εγώ μια Κομνηνή
Που μέτωπο δε σκύβει
ΓΙΑΝΝΟ Μ`
(ΔΡΟΣΟΥΛΙΤΗ ΛΑΒΩΜΕΝΕ)
Γιάννο, θα βγω τα
πάριωρα
άΪ
στις εκκλησιάς τα μάρμαρα
με την οχιά
Γιάννο μ’, Γιάννο μου.
Γιάννο,θα ιδώ το χάραμα
άϊ
του Διγενή το πάλεμα
με τα στοιχειά
Γιάννο μ’ ,Γιάννο μου.
Δροσουλίτη λαβωμένε,
στ’ΑΪ Δρογγάρη απάνω τ’άλογο
χάθηκες τρεχάλα
σε φαραγγιού διχάλα
και σε ρουμάνια ριζιμιά.
Δροσουλίτη λαβωμένε,
στ’Αϊ Δρογγάρη απάνω τ’άλογο
έλα σαν ψιχάλα,
σαν του Θεού τη στάλα
στη διψασμένη μου ερημιά.
άΪ
στις εκκλησιάς τα μάρμαρα
με την οχιά
Γιάννο μ’, Γιάννο μου.
Γιάννο,θα ιδώ το χάραμα
άϊ
του Διγενή το πάλεμα
με τα στοιχειά
Γιάννο μ’ ,Γιάννο μου.
Δροσουλίτη λαβωμένε,
στ’ΑΪ Δρογγάρη απάνω τ’άλογο
χάθηκες τρεχάλα
σε φαραγγιού διχάλα
και σε ρουμάνια ριζιμιά.
Δροσουλίτη λαβωμένε,
στ’Αϊ Δρογγάρη απάνω τ’άλογο
έλα σαν ψιχάλα,
σαν του Θεού τη στάλα
στη διψασμένη μου ερημιά.
Γιάννο ,τα χέρια σου άνοιχτα
άϊ
σημανανε μεσάνυχτα
στον ουρανό
Γιάννο μ’,Γιάννο μου.
Γιάννο ,στο μαύρο κάγκελο
άϊ
πολέμα τον αρχάγγελο
τον σκοτεινό
Γιάννο μ,’ Γιάννο μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου