Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

Πηνελοπη Δελτα , Ρωμιοπουλες


Από το μυθιστορημα-τριλογια «Ρωμιοπουλες» της Πηνελοπης Δελτα ξεχωριζω τον δευτερο τομο,την «Λάβρα»,οπου(μεσω ηρωων με ψευδωνυμο) περιγραφεται το συναισθηματικο δεσιμο της με τον Ιωνα Δραγουμη…..δεν ξερω πόσο ανταποκρινεται στην πραγματικοτητα,παντως διακρινεται από μεγαλη δεξιοτεχνια στην περιγραφη,στους διαλογους και στο ξετυλιγμα της σχεσης…


Η τριλογια γραφτηκε μεταξυ 1929-1939 και πρωτοδημοσιευτηκε σχετικα προσφατα

Μ Θεοδωρακης - Λ Παπαδοπουλος


ΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙ ΑΛΛΟΚΟΤΟ

Ένα φεγγάρι αλλόκοτο με βλέπει,
σαν μάλαμα παλιό θαρρώ πως μοιάζει
και το στερνό μου τάληρο στην τσέπη
θαμπώνεται, πονεί κι αναστενάζει.

Ένα φεγγάρι αλλόκοτο μου λέει
κι απόψε θ’ αγρυπνήσουμε αντάμα,
ένα φεγγάρι αλλόκοτο που κλαίει
μαζί με της καρδιάς το μαύρο κλάμα.

Ένα φεγγάρι αλλόκοτο στους δρόμους
με παίρνει το κατόπι και μου γνέφει
κι ύστερα μ’ αγκαλιάζει από τους ωμούς
και πάμε για τα στέκια σου στου Στρέφη.



ΗΣΟΥΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΟ

Στο καθρέφτη μας κοιτώ
μήπως δω τα δυο σου μάτια
και στο στήθος μου κρατώ
τ’ αναφιλητό.

'Ησουνα παράπονο, ήμουνα βροχή
μια χουφτίτσα ουρανό είχα στην ψυχή.
'Ησουνα παράπονο, ήμουνα βροχή
τώρα δίχως ουρανό θα `μαι πιο φτωχή.

Στάλα στάλα στο γυαλί
στάζει δάκρυ σαν φαρμάκι
και η νύχτα η σιωπηλή
μοιάζει μ’ απειλή.



ΣΤΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ ΜΟΥ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ


Στων τραγουδιών μου τα ταξίδια
θα βρεις λιμάνια και ακρωτήρια
που ανακαλύψαμε μαζί.
Θα βρεις και τα τρελά φιλιά μας
που γράφανε στην αγκαλιά μας
«πάντα η αγάπη μας θα ζει»

Στων τραγουδιών μου τα συντρίμμια
θα βρεις μαλάματα κι ασήμια
απ’ τον παλιό καλό καιρό.
Τότε που ήσουν η ζωή μου,
το επιούσιο κορμί μου
που πάντοτε θα λαχταρώ

Στων τραγουδιών μου τις παλάμες
μπήκαν οι κοφτερές σου λάμες
και κόβουνε και με πονούν
Γιατι η αγάπη σου ήταν κάτι
απ’ την πληγή κι από τ’ αλάτι
κι απ’ τους καημούς που δεν περνούν.

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016

το επιουσιο ανεκδοτακι


Μου λεει " δεν ξερεις αγγλικα","τι ειπες  μωρη σαραπαμπίτς της λεω, εγω εχω τρια προφιτσιτσι",ε και το βουλωσε μετα


-εχεις δει αστερι να πεφτει;
-όχι
-κατσε να πεσω


Ρωτησα τον υδραυλικο ποσο κανει η ζημια και μου λεει μια ογδονταρα. Του εδωσα την γιαγια μου.


-Δεν εχω χασει ακομα τα κιλα της εγκυμοσυνης..
-Ποσο ειναι το μωρακι;
-Δευτερα γυμνασιου παει.


περσινα ξινα σταφυλια,φετινο γαμάτο τσιπουρο


-τι θα παρετε;
-από βουνα,τι εχετε;


Με επιασα ομηρο…αν θελεις να με ξαναδεις,στειλε μου 1000 ευρω για λυτρα


-τι σωματότυπος εισαι; Μηλο ή αχλαδι;

-γυρος…

αυτη κι αυτος


Μια μεση γυναικα ερωτευεται περιπου δεκα φορες το χρονο….στις 9 φορες ερωτευεται παπουτσια….


Αποφασισα να ερωτευτω.Οχι εσενα,ουτε εσενα.Οοοπ,ενας μαλακας….εδω ειμαστε!


Zητειται προικα χωρις νυφη.


Το θεμα δεν είναι να ερθει όταν μπορει….το θεμα είναι να ερθει όταν ΔΕΝ μπορει


Ξαναγυρνα ή εστω τηλεφωνα. Ή στειλε μειλ. Ή βαιμπερ. Ή γραμμα σε μπουκαλι. Ή σημα καπνου. Δε θα σε παρακαλαμε κιολας!


-γεια σας,τον Δημητρη θελω
-λυπαμαι,λαθος κανετε
-το ξερω…αλλά τον θελω,ρε γαμωτο!


-Γιαννη,με απατας;
-τί λες,βρε μωρο μου; Πώς σού ηρθε τωρα αυτό;
-Γιαννη,εχεις κραγιον στο πουλι σου!
-ελα Χριστε και Παναγια,δεν μπορουμε ουτε λιγο κραγιον να βαλουμε στο πουλι μας…


-αγαπη μου,πρεπει να πηρες κανα 2-3 κιλακια στις διακοπες....

(Αντωνης,ετων 32,αιτια θανατου:τακούνι στο κεφαλι)

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

φαρσερ

Θεοδωρακης (στιχοι-μουσικη)


ΔΥΟ ΓΙΟΥΣ ΕΙΧΕΣ, ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ

Δυο γιους είχες, μανούλα μου,
δυο δέντρα, δυο ποτάμια,
 
δυο κάστρα Βενετσιάνικα,
 
δυο δυόσμους, δυο λαχτάρες.

Ένας για την Ανατολή
κι ο άλλος για τη Δύση
κι εσύ στη μέση μοναχή
μιλάς, ρωτάς, μιλάς, ρωτάς
τον ήλιο.

Ήλιε, που βλέπεις τα βουνά,
 
που βλέπεις τα ποτάμια,
όπου θωρείς τα πάθη μας
και τις φτωχές μανούλες.

Αν δεις τον Παύλο φώναξε
και τον Ανδρέα πες μου.
Μ’ έναν καημό τ’ ανάστησα,
μ’ έναν λυγμό τα γέννου.

Μα κείνοι παίρνουνε βουνά,
διαβαίνουνε ποτάμια,
ο ένας τον άλλο ψάχνουνε
για ν’ αλληλοσφαγούνε.

Κι εκεί στο πιο ψηλό βουνό,
 
στην πιο ψηλή ραχούλα
σιμά κοντά πλαγιάζουνε
κι όνειρο ίδιο βλέπουν.

Στης μάνας τρέχουνε κι οι
 
δυο το νεκρικό κρεβάτι.
Μαζί τα χέρια δίνουνε,
 της κλείνουνε τα μάτια.

Και τα μαχαίρια μπήγουνε
βαθιά μέσα στο χώμα.
Κι απ`έκει ανέβλυσε νερό
να πιεις να ξεδιψάσεις.


ΕΝΑ ΔΕΙΛΙΝΟ

Ένα δειλινό, ένα δειλινό,
ένα δειλινό σε δέσαν στο σταυρό
Σου κάρφωσαν τα χέρια σου,
 μου κάρφωσαν τα σπλάχνα
Σου δέσανε τα μάτια σου, ω, ω,
 μου δέσαν την ψυχή μου

Ένα δειλινό, ένα δειλινό
ένα δειλινό με τσάκισαν στα δυο
Μου κλέψανε την όραση,
 μου πήραν την αφή μου
Μόν’ μου `μεινε η ακοή, ω, ω, 
να σ’ αγρικώ, παιδί μου

Ένα δειλινό, ένα δειλινό
ένα δειλινό σαν τον σταυραετό
Χίμηξε, πα` στις θάλασσες, 
χίμηξε, πα στους κάμπους
Κάνε ν’ ανθίσουν τα βουνά, ω, ω,
 και να χαρούν οι ανθρώποι


ΚΛΑΙΝΕ ,ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΚΛΑΙΝΕ


Κλαίνε τα δέντρα, κλαίνε τα σύννεφα
 κι οι φίλοι σου κλαίνε.
παλληκάρι στη δουλειά ,στο σπίτι παλληκάρι
μίλαγες κι η γειτονιά μας γέμιζε πουλιά.
Άπλωνες το χέρι σου κι έκοβες το φεγγάρι
πώς σ’ έκοψε σαν λούλουδο ο Χάρος μια νυχτιά.

Κλαίνε οι τράτες κλαίνε τα κύματα
 κι οι φίλοι σου κλαίνε.
παλληκάρι στα κουπιά, στο γλέντι παλληκάρι,
οι κοπελιές κεντούσανε για σένανε κρυφά
κεντούσανε τα όνειρα, τον ήλιο, το φεγγάρι
κεντούσαν την αγάπη τους, της βάζανε πανιά.
 


Κλαίνε οι ναύτες κλαίνε τα σήμαντρα
 κι οι φίλοι σου κλαίνε.
παλληκάρι η μάνα σου τυλίχτηκε στα μαύρα
τους φίλους σου τους τύλιξε φουρτούνα, συννεφιά
το λιμανάκι ερήμωσε κι η θάλασσα ερημώθη
κι ο ήλιος εκαρφώθηκε και δε σαλεύει πια.

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

αφορισμοι


Αν δεν τα βρεις με τον εαυτο σου,δεν προκειται να τα βρεις με κανεναν

Με το «θα δουμε» δεν ειδε ποτέ κανεις…

Συνεχισε να μιλας….δεν σε εχω διαγνωσει ακομα

Η διαφορά αναμεσα στην γνωμη σου και στην πιτσα είναι ότι ζητησα πιτσα

Ο ερωτας είναι ταυτοχρονα αρρωστια και φαρμακο

Τα καλυτερα ελκονται

Είναι λαθος να ψαχνεις ελπιδα εξω από τον εαυτο σου

Αν βρεθεις σε λαθος ιστορια,σηκω και φυγε

Η καλυτερη σχεση είναι αυτή που οι αλλοι δεν καταλαβαινουν αν ειστε ζευγαρι ή φιλοι


Ευτυχια είναι να σού προσφερει το ιδιο ατομο γελιο και οργασμο

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2016

Κωστας Γεωργουσοπουλος


Αρχισε μια ωραια σειρα διαλεξεων, στη Στοα του Βιβλιου, με θεμα το Αμερικανικο Θεατρο

Ευγ.Ο`Νηλ,
Αρθ.Μιλλερ,
Τεν.Ουιλλιαμς,

και οι εν ζωη
 Εντ.Αλμπη,
Σαμ Σεπαρντ,
Ντ.Μαμετ


Και όπως παντα, γλαφυρα συσχετιζων

Θεοδωρακης (στιχοι και μουσικη)


ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΜΑΣ ΖΩΝΟΥΝ

Θάλασσες μας ζωνουν
κύματα μας κλειουν,
σ’ άγριους βράχους πάνω
τα νιάτα μας φρουρούν.

Στείλαν του λαού μας
τ’ άξια τα παιδιά,
για να τα λυγίσουν
σε δεσμά βαριά.

Στων φρουρών το πείσμα
θα σταθούμε ορθοί,
στις καρδιές ατσάλι
φλόγα στην ψυχή.

Μάνα μη στενάζεις,
μάνα μη θρηνείς,
τώρα πέφτουν οι θρόνοι
και τραντάζει η γης.

Η αυγή χαράζει
πάνω στα βουνά,
ο εχθρός λουφάζει
φτάνει η λευτεριά.

Χτυπάτε τους, αδέλφια,
χτυπάτε δυνατά,
σαν χτυπάει ο λαός μας,
σειέται γη στεριά.


ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΟ

Είμαστε δυο, είμαστε δυο, 
η ώρα σήμανε οχτώ
κλείσε το φως, χτυπά ο φρουρός,
 
το βράδυ θά ‘ρθουνε ξανά

έμπα μπροστά, έμπα μπροστά
και οι άλλοι πίσω ακολουθούν,
μετά σιωπή και ακολουθεί
το ίδιο τροπάρι το γνωστό

Βαράνε δυο, βαράνε τρεις,
 
βαράνε χίλιοι δεκατρείς
Πονάς εσύ, πονάω εγώ,
 
μα ποιος πονάει πιο πολύ,
θά ‘ρθει καιρός να μας το πει

Είμαστε δυο, είμαστε τρεις,
 
είμαστε χίλιοι δεκατρείς
Καβάλα πάμε στον καιρό
με τον καιρό με την βροχή
το αίμα πήζει στην πληγή
ο πόνος γίνεται καρφί
Ο εκδικητής ο λυτρωτής
είμαστε δυο, είμαστε τρεις,
είμαστε χίλιοι δεκατρείς


ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ

Το μεσημέρι χτυπάνε στο γραφείο,
μετρώ τους χτύπους, τον πόνο μετρώ,
είμαι θρεφτάρι ,μ’ έχουν κλείσει στο σφαγείο,
σήμερα εσύ αύριο εγώ

Χτυπούν το βράδυ στην ταράτσα τον Ανδρέα,
μετρώ τους χτύπους, το αίμα μετρώ,
πίσω απ’ τον τοίχο πάλι θα `μαστε παρέα,
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ

Που πάει να πει
σ’ αυτή τη γλώσσα τη βουβή,
βαστάω γερά, κρατάω καλά

Μες στις καρδιές μας αρχιναει το πανηγύρι,
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ
τακ τακ εσύ τακ τακ εγώ

Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι
και το κελί μας κόκκινο ουρανό,


Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

το επιουσιο ανεκδοτακι

-αστα,ρε,πεθανε ο παππους μου
-ω,ρε φιλε,τα συλλυπητηρια μου…ποια ηταν τα τελευταια του λογια;
-«την κρατας καλα τη σκαλα;»


Από την ΤV του μελλοντος…TV Quiz,Διασκεδαστε και κερδιστε:
ο τυχερος νικητης παιρνει και την μοναδικη συνταξη που δικαιουται η γενια του….


ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΡΟΤΑΣΗ!
                 Γειασου,ρε ανταρτη αναρχοαυτόνομε!


Στη θεία μου που κάθε τρεις και λιγο με ρωταει «πότε θα παντρευτεις;» εχω βρει και απανταω «πρωτα ο Θεος»
(δεδομενου ότι ο Θεος,ως γνωστον, είναι ανυπαντρος)

Σηκωνομαι από το κρεβατι,τεντωνομαι,ακουω κρακ,ξαναξαπλωνω.Δεν θα διαλυθω εγω για να παω στη δουλεια!

ΖΗΤΕΙΤΑΙ γκομενα συριζαια ,οποισδηποτε ηλικιας, για να διοριστω στο Δημοσιο

Ωρα είναι να βγει η Αυγη με κανενα αγγλοελληνικο λεξικο που θα μεταφραζει το “idiot” σε «πανεξυπνος»

Από τις εφημεριδες:
«Σοκ στο Αλιβερι! 75χρονη σκοτωθηκε στην προσπαθεια της να αυτοκτονησει»

(κοιτα τι μπορει να παθει ο ανθρωπος στα καλα καθουμενα,ναπουμε)

Θεοδωρακης (στιχοι και μουσικη)


ΑΠΡΙΛΗ ΜΟΥ ΞΑΝΘΕ

Απρίλη μου, Απρίλη μου ξανθέ
και Μάη μυρωδάτε, καρδιά μου πώς αντέ-
Καρδιά μου πώς, καρδιά μου πώς αντέχεις
μέσα στην τόση αγάπη και στις τόσες ομορφιές

Γιομίζ’ η γειτονιά τραγούδια και φιλιά
Την κοπελιά μου τη λένε Λενιώ,
Την κοπελιά μου τη λένε Λενιώ,
Την κοπελιά μου τη λένε Λενιώ, μα το `χω μυστικό

Αστέρι μου, αστέρι μου χλωμό,
του φεγγαριού αχτίδα στο γαϊτανόφρυδο
Στο γαϊτανο- , στο γαϊτανοφρυδό σου
κρεμάστηκε η καρδιά μου σαν το πουλάκι στο ξόβεργο

Λουλούδι μου, λουλούδι μυριστό
και ρόδο μυρωδάτο, στη μάνα σου θα `ρθω
στη μάνα σου, στη μάνα σου θα `ρθω
να πάρω την ευχή της και το ταίρι που αγαπώ


ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ Ο ΓΙΟΚΑΣ ΣΟΥ

Μανούλα μου ο γιόκας σου
που έφυγε στα ξένα
βλέπει τη νύχτα μοναχός,
βλέπει τον πόνο μόνος,
τον λιώνει ο ξενιτεμός
και τονε δέρνει ο πόνος.

Μανούλα, μανούλα
μανούλα πού `ν’ ο γιόκας σου,
μανούλα, μανούλα,
πού `ν’ ο βασιλικός σου.
πού είναι τ’ αστέρια τ’ ουρανού,
πού είν’ η ζωή κι ο βιος σου.

Μανούλα στείλε τα πουλιά,
μανούλα στείλ’ τ’ αηδόνια,
να με ξυπνάνε την αυγή,
να `ρχονται στα όνειρά μου,
να μη με δέρνει η απαντοχή,
να `ναι βουνό η καρδιά μου.


Ο ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ Τ`ΟΥΡΑΝΟΥ


Ο καβαλάρης του ουρανού
φάνηκε πάνω στην κορφή,
κρατεί στο χέρι την αυγή
και στ’ άλλο τη ζωή μου.

Το παλληκάρι το παλληκάρι
θα `ρθει το βράδυ στις εννιά,
βοήθα Χριστέ και Παναγιά.

Ο καβαλάρης του βουνού
φάνηκε στα σοκάκια,
κρατεί στο χέρι κεραυνούς
και στ’ άλλο αναστεναγμούς.

Ο καβαλάρης του ουρανού
παίρνει μαζί του την αυγή,
παίρνει το χέρι που σκορπά
και τ’ άλλο που θερίζει.

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

αυτη κι αυτος


-Πού πας τρεχοντας,ρε;
-φιλε,την χωρισα!
-και πού πας;
-να κανω ασφαλεια πυρος στο αμαξι μου











παραδοξα


-ποιο είναι το μισο του 8;
Οριζοντια το 0….καθετα το 3

-ρε,τι παθαμε ,πρωι πρωι!
-τί;
-ξημερωσε!

-θελω να κοιμηθω μαζι σου
-δεν νυσταζω
Όχι,δεν καταλαβες...
-τί;   νυσταζω;

-μαθε να απαντας με επιχειρηματα
-γιατι;
-γιατι ετσι!

Κι αν το τραγουδι τοσα χρονια ελεγε
«ο Γιωργος είναι πονυ ροζ»;;

Ο πατερας μου εχει να με παρει τηλεφωνο μια βδομαδα…μονο για να μού δινει λεφτα με εχει, νομιζω

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nικος Καρούζος

Ειμαι ένα ερειπιο που διαρκως λουλουδιζει...

Μη με διαβαζετε
οταν
εχετε
δικιο

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016

ενας χρονος τσιτΣύΡΙΖΑ




Στον πλανητη θα μεινουμε;   Τι λενε οι εταιροι;


Γυριζει ο γιος του Σόυμπλε απ`το σχολειο και τού λεει,μπαμπα εκανα λαθος στο διαγωνισμα και εγραψα ότι η Ελλαδα ανηκει στοιν Τριτο Κοσμο,και τού λεει ο Σόυμπλε,ασ`το σε μενα


Τσιπρας:-για να αποφυγουμε να πεσουμε στα βραχια,τα φορτωθηκαμε


Κωνσταντοπουλου:πώς εγινα Προεδρος της Βουλης


αποφυλακιζεται ο μαχαιροβγαλτης Ρουπακιάς


Η πρόσφατη απόφαση της Ιεράς Μητρόπολης Γλυφάδας να αφορίσει το Ζίου-Ζίτσου (μεταξύ άλλων) πέρασε λίγο στα ψιλά των ειδήσεων. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, πριν από λίγο καιρό είχε προηγηθεί ο αφορισμός της γιόγκα. Η αφορμή για το νέο αφορισμό ήταν η ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας ότι αποφάσισε να εισαγάγει τις πολεμικές τέχνες στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Σε αντίδρασή του, ο μητροπολίτης Γλυφάδας Παύλος έστειλε επιστολή προς τον υπουργό Παιδείας κ. Φίλη όπου αναφέρει ότι «οι πολεμικές τέχνες δεν συνάδουν με το πνεύμα του Ευαγγελίου» και καλεί «το ορθόδοξο πλήρωμα να απέχει από την ενασχόληση με τις πολεμικές τέχνες».
  

     και μια  ενσταση που με βρισκει απολυτα συμφωνο:

Γιάννης Σχίζας : Αιολικά Πάρκα και τοπίο  

Δηλωνεται το εσχες ,αλλά ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ απο το ποθεν




Για όλα φταιει το πελατειακο Κρατος…μια ενδιαφερουσα αποψη του Χαινς Ριχτερ




Η κουλτουρα της φοροδιαφυγης στην Ελλαδα


Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016

Θεοδωρακης (μουσικη και στιχοι)


ΘΑ ΠΑΡΩ ΜΙΑ ΒΑΡΚΟΥΛΑ

Θα πάρω μια βαρκούλα, μανούλα μου,
στον Κάτω Γαλατά και στην Αθήνα
θα `ρθω ,καρδούλα μου, καβάλα στο Νοτιά.

Και σαν θα `ρθει το δειλινό, στον κήπο σου θα μπω ,
να κόψω τα τριαντάφυλλα ,να κόψω τ’ άστρα
τ’ ουρανού και τον Αυγερινό.

Θα βάλω στη βαρκούλα, μανούλα μου,
λουλούδια και φιλιά, δυο γλάροι ταξιδεύουν,
καρδούλα μου, καβάλα στο Βοριά.

Και να`τη η Κρήτη φάνηκε, γαλάζια και ξανθιά,
τη θάλασσα στα μάτια της,
τον ουρανό στην αγκαλιά, τον ήλιο στα μαλλιά.

Θ’ αράξω τη βαρκούλα ,μανούλα μου,
μπροστά σε μια σπηλιά ,θα σε ταΐζω χάδια,
καρδούλα μου, καβούρια και φιλιά.

Στη μάνα μου, στον κύρη μου λέω και τραγουδώ,
σας φέρνω την τριανταφυλλιά,
σας φέρνω τ’ άστρα τ’ ουρανού και τον Αυγερινό.



ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΜΑΡΓΑΡΩ

Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ,
περιστεράκι στον ουρανό,
τον ουρανό μες στα δυο σου μάτια κοιτάζω,
βλέπω την Πούλια και τον Αυγερινό.

Η μάνα σου είναι τρελή
και σε κλειδώνει μοναχή,
σαν θέλω νά `μπω στην κάμαρή σου
μου ρίχνεις μεταξωτό σκοινί,
και κλειδωμένους μας βλέπει η νύχτα,
μας βλέπουν τ’ άστρα κι η χαραυγή.

Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ,
βαρκούλα στο Σαρωνικό,
Σαρωνικέ μου, τα κυματάκια σου δώσ’ μου,
δώσ’ μου τ’ αγέρι, δώσ’ μου το πέλαγο.

Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ,
δεντράκι στο Βοτανικό,
Πάρε το τραμ μόλις δεις πως πέφτει η νύχτα,
πέφτουν οι ώρες, πέφτω, λιποθυμώ.

Η μάνα μου είναι τρελή
και με κλειδώνει μοναχή,
σαν θέλω νά `μπεις στην κάμαρή μου
σου ρίχνω μεταξωτό σχοινί,
και κλειδωμένους μας βλέπει η νύχτα,
μας βλέπουν τ’ άστρα κι η χαραυγή



ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ
(ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΣΜΙΓΟΥΝΕ ΟΙ ΩΡΕΣ)

Τα μεσάνυχτα που σμίγουνε οι ώρες,
Προδομένη μου αγάπη,
Τα μεσάνυχα που σμίγουν οι καρδιές μας
Προδομένη μου αγάπη
Νταν νταν νταν νταν σημαίνει,
Νταν το τέλος της αγάπης

Δυο πουλιά ,δυο περιστέρια
ταξιδεύουνε μέσα στ’ αστέρια

Τα μεσάνυχτα που είναι μακριά ο ήλιος,
Προδομένη μου αγάπη,
Τα μεσάνυχτα που είναι κοντά οι ζωές μας,
Προδομένη μου αγάπη,
Νταν νταν νταν νταν σημαίνει
Νταν το τέλος της αγάπης

Δυο πουλιά δυο περιστέρια
ταξιδεύουνε μέσα στ’ αστέρια

Τα μεσάνυχτα θα σε περιμένω,
Προδομένη μου αγάπη
Σαν τ`ακοιμητο φεγγάρι στο σκοτάδι,
Προδομένη μου αγάπη

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

το επιουσιο ανεκδοτακι


-Χρονια μας πολλα,μωρο μου!
-ασε μας κι εσυ,ρε μανα
(Οιδιποδας ,  14 Φεβρουαριου 850 πΧ)


-αγορασα ένα σπιτι παραθανάσιο
-παραθαλασσιο ,εννοεις;
-όχι,διπλα στο σπιτι του Θαναση…


Ελληνικος ορισμος του GPS= GAMOTO POU STRIVO


-Γιατρέ, δεν ακούω καλά.
-Στα αρχίδια μου.
-ΤΙ ΕΙΠΕΣ;
-Τί άκουσες;
-"Στα αρχίδια μου"!
-Μια χαρά ακούς, 50€.


-το παιδι μου τι μπορει να γινει όταν μεγαλωσει;
-ρεζιλι!
-ειστε σιγουρα ειδικος στον Επαγγελματικο Προσανατολισμο;


Να θυμασαι παντα τις δυο λεξεις που θα σού ανοιγουν κάθε πορτα ,στη ζωη:
«Ωθησατε»  και «Συρατε»


αφου,υποτιθεται,δεν πρεπει  να τρωμε αργα το βραδυ,γιατι υπαρχει το φωτακι στο ψυγειο;


- Γιατρέ, πρέπει να`σπασα κάνα πλευρό, εδώ στα αριστερά.
- Στα δεξιά πονάς;
- Όχι.
- Ε, μ' αυτό το πλευρό να κοιμάσαι!

Χ. Χάλαρης - Ν Γκατσος


ΜΑΝΑ ΜΟΥ MANA

Μάνα μου, μάνα,
στο δρόμο μου σπείρανε
πέτρα κι αψιθιά.
Μάνα μου ,μάνα,
τα νιάτα μου γείρανε
κάτω απ’τα σπαθιά.

Ουρανέ μου,
στείλε μου νερό
να ποτίσω την έρημο,
να φυτρώσει
λουλούδι δροσερό
στο κορμί μου τ’αέρινο,
μάνα μου ,μάνα,
την άνοιξη φέρε μου
 
πάνω στο σταυρό.

Μάνα μου, μάνα,
ηλιόλουστη μέρα μου
πότε θα σε βρω.

Ουρανέ μου
διώχ’τη συννεφιά
να περάσω τα σύνορα
κι ένα βράδυ
πάνω στα βουνά
να χτυπήσω τα σήμαντρα,
μάνα μου, μάνα,
στα χέρια μου σήμερα
καίνε τα καρφιά.

Ουρανέ μου,
στείλε μου νερό
να ποτίσω την έρημο
να φυτρώσει
λουλούδι δροσερό
στο κορμί μου τ’αέρινο
μάνα μου ,μάνα,
τον ήλιο σου φέρε μου
πάνω στο σταυρό.


ΔΕΣΠΟΤΑ ΒΓΑΛΕ ΤΟ ΣΙΝΙ
(ΜΙΑ ΚΟΜΝΗΝΗ)

Δέσποτα, βγάλε το σινί
Κι ένα λαχούρι βυσσινί
Απ’ το παλιό φορτσέρι,
Και γράψε στη περγαμηνή
Είμαι κι εγώ μια Κομνηνή
Κι ο Ανδρόνικος το ξέρει.
Κόκκινα βάλε τα ψηφιά
Και πάμε στην Αγια Σοφιά
Να μ’ ευλογήσεις νύφη,
Πριν φέρουν άγρια συννεφιά
στα μάτια σου τα σεντεφιά
Του πορθητή τα στίφη

Δέσποτα, βοήθα μη σκιαχτώ
Και τ’ακριβό μου φυλαχτό
Στ’ άγιο σου χέρι κράτα,
Μα σαν ακούσεις ουρλιαχτό
Και δείς μακριά τον κουρνιαχτό
Τις προσευχές παράτα.
Κι αν βρεις ασέλωτο φαρί
Στο διάσελο να καρτερεί
Βάλ’του φωτιά στη φτέρνα,
Και πες τ’ Ανδρόνικου να’ρθεί
Με το βαρύ του το σπαθί
Να σώσει τη Βλαχέρνα

Δέσποτα, σπάσαν τα λουριά
Στου χάρου την περαταριά
Και τ’άλογο φευγάτο
Κι αν είναι η μοίρα μου βαριά
Μη μου κρατάς τη μαρτυριά
Και το πικρό μαντάτο.
Έμπα μονάχα στη σκηνή
Κι απ’ τ’ασημένιο το σινί
Πάρε καυτό μολύβι,
Και γράψε στην περγαμηνή
Είμαι κι εγώ μια Κομνηνή
Που μέτωπο δε σκύβει


ΓΙΑΝΝΟ Μ`
(ΔΡΟΣΟΥΛΙΤΗ ΛΑΒΩΜΕΝΕ)

Γιάννο, θα βγω τα πάριωρα
άΪ
στις εκκλησιάς τα μάρμαρα
με την οχιά
Γιάννο μ’, Γιάννο μου.
Γιάννο,θα ιδώ το χάραμα
άϊ
του Διγενή το πάλεμα
με τα στοιχειά
Γιάννο μ’ ,Γιάννο μου.
Δροσουλίτη λαβωμένε,
στ’ΑΪ Δρογγάρη απάνω τ’άλογο
χάθηκες τρεχάλα
σε φαραγγιού διχάλα
και σε ρουμάνια ριζιμιά.

Δροσουλίτη λαβωμένε,
στ’Αϊ Δρογγάρη απάνω τ’άλογο
έλα σαν ψιχάλα,
σαν του Θεού τη στάλα
στη διψασμένη μου ερημιά.


Γιάννο ,τα χέρια σου άνοιχτα
άϊ
σημανανε μεσάνυχτα
στον ουρανό
Γιάννο μ’,Γιάννο μου.
Γιάννο ,στο μαύρο κάγκελο
 

άϊ
πολέμα τον αρχάγγελο
τον σκοτεινό
Γιάννο μ,’ Γιάννο μου.

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016

Χατζιδακις - Γκατσος


ΜΠΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Μη ρωτάς, κυρ Αναστάση,
τον καημό μου να σου πω,
μπόρα είναι θα περάσει,
βάλε τσίπουρο να πιω.

Μη ρωτάς, κυρ Αναστάση,
φέρε και δυο τρεις ελιές,
μπόρα είναι θα περάσει,
μη χειρότερα να λες.

Κάθα βράδυ μπρος στα σκαλοπάτια της
είχα κουραστεί να καρτερώ,
σαν τον ήλιο λάμπανε τα μάτια της,
να στα περιγράψω δεν μπορώ.

Μη ρωτάς, κυρ Αναστάση,
που πονά, που δεν πονά.
μπόρα είναι θα περάσει,
βάλε τσίπουρο ξανά.

Μη ρωτάς, κυρ Αναστάση,
φέρε και μια πιπεριά.
μπόρα είνα θα περάσει,
θα `ρθει πάλι η ξαστεριά.


ΝΑΝΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΝΑΝΙ

Νάνι το παιδί μου νάνι, που δεν ήθελε νερό,
τ’ άλογό μας το μεγάλο.
Αχ καρδούλα μου ποιος ξέρει
τι να λέει το ποταμάκι στο λιβάδι το χλωρό.

Νάνι το νερό το μαύρο μες στα πράσινα χορτάρια
που ψιλό τραγούδι πιάνει. 
Νάνι κι η τριανταφυλλιά μου
που τη γης δακρυοποτίζει, τ’ άλογό μας το καλό.

Έχει πόδια λαβωμένα, τραχηλιά κρουσταλλιασμένη,
έχει ένα ασημένιο λάζο καρφωμένο μες στα μάτια.
Μόνο μια φορά σαν είδε τ’ αντρειωμένα τα βουνά,
εχλιμίντρισε κι εχάθη στα νερά τα σκοτεινά.

Αχ πού πήγες άλογό μου, που δεν ήθελες να πιεις,
αχ μαράζι μες στο χιόνι.
 Νάνι το γαρούφαλό μου
που τη γης δακρυοποτίζει, τ’ άλογό μας το καλό.

Μην έρχεσαι μη μπαίνεις, το παρεθύρι κλείσ`το
με φυλλωσιές ονείρου, μ’ όνειρα φυλλωσιάς.
Κοιμάται το παιδάκι μου, σωπαίνει το μωρό μου.

Αχ πού πήγες άλογό μου, που δεν ήθελες να πιεις,
άλογο της χαραυγής.


ΝΑΝΙ ΤΟΥ ΡΗΓΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ


Νάνι του Ρήγα το παιδί,
του βασιλιά τ’ αγγόνι.
Νάνι του κήπου η πασχαλιά,
του Μάη το χελιδόνι.

Κοιμήσου φως της χαραυγής
κι άστρο χρυσό τ’ Απρίλη
κι η Παναγιά στον ύπνο σου
χαμογελά στα χείλη.

Κάμε τον ύπνο σύννεφο
και τ’ όνειρό σου πάχνη
κι ένα πουλί τ’ αυγερινού
να σ’ ανταμώσει ψάχνει.

Αρης ο αρχηγος των ατακτων


   το εμπεριστατωμενο βιβλιο του Διονυση Χαριτοπουλου για τον Πρωτο Καπετανιο της Αντιστασης
  
2003   800 σελ.

Καλυπτει διεξοδικα ολη την περιοδο της Κατοχης και της «Απελευθερωσης»,όχι βεβαια από την σκοπια των Αγγλων,των φιλοβασιλικων και της Κυβερνησης των παλαιων πολιτικων

  Και εξηγειται αρκετα το σημερινο καταντημα του ελληνικου Κρατους/ Κοινωνιας,δεδομενου ότι μετα την λαικη εξαρση του `44,`45 εγινε το μαυρο ασπρο, προκειμενου η Ελλαδα να μεινει στην σφαιρα της Αγγλιας /Δυσης.Σφραγιστηκε με πολύ αιμα και υλικες καταστροφες ,για παρα πολλα χρονια,η αναγκη να σωπασει η φωνη των πολλων που ζητουσαν κοινωνικη δικαιοσυνη και εθνικη ανεξαρτησια.Οταν ολες οι πρωην κατεχομενες χωρες της Ευρωπης δικαζαν και εκτελουσαν τους συνεργατες των Γερμανων,η Ελλαδα τους χρησιμοποιησε στο νέο Κρατος και ,με μοναδικο θρασος,καταδικασε την Αντισταση.Κι αυτό κρατησε τουλαχιστον μεχρι την Μεταπολιτευση.Στο μεταξυ όμως ειχαν μπει τελεσιδικα τα θεμελια μιας στρεβλης κοινωνικης ηθικης που εκθειαζει και επιβραβευει τον προδοτη,τον πειρατη,τον αρριβιστα και τον καταφερτζη.Και ενός Αθηνοκεντρικου Κρατους που μοιραζει δουλειά και μιζες στους ημετερους και ποστα στα τζακια


  Και ακομα παιζουμε με αυτους τους κανονες.Γι`αυτό δεν διαφαινεται λυση…. 

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016

ετυμολογικα


Ζαμανι(χρονια και ζαμανια) <<<zaman (τουρ.)=ο χρονος

Καταλαβαινω <<<κατά-λαμβανω=1.γραπωνω από κατω 2.συλλαμβανω  3.συλλαμβανω το νοημα

Μπιχλιμπιδι<<< αραβ.  bihl=μικρη ποσοτητα

Παρα-τσουκλι <<< παρα-τιτλον (περιθωριακο σχολιο)

Παρντον <<<< pardon<per-donare(δινω,παραχωρω)

πατσι/πατσιζω <<<it. pace(ειρηνη),siamo pace (ειμαστε ισοπαλοι)

πειρατης   <<<<< πειρώμαι=επιχειρω να

ραβασακι <<< σλαβ. ravas (ξυλινος πηχυς για υπολογισμους,λογαριαστηριο)

σκορπιζω <<σκορπιός(πολεμικη μηχανη εκτοξευσεως βελων και λιθων <<<σκορπιός(το εντομο)


Φλου <<<<<  Flou (γαλλ.) << flavus  lt. (=κιτρινο >>> μαραμενο>>>αδυναμο)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
    
  τί σημαιναν στα αρχαια ελληνικα:

ανα-πολώ=ανα-στρεφω το χωμα/οργωνω

αυλωνας=κοιλαδα

ευτραπελος =1.ευκινητος  2.ευφυης

κρινω=1.αποφασιζω  2.αποφαινομαι
κρισις=1.αποφαση  2. Καταδίκη  3.δυσμενης εκβαση (νοσου)

παρα-στημα=1. Αγαλμα τοποθετημενο διπλα σε άλλο  2.υποστηρικτικη δοκός  3.ευθυτενης κορμοστασια

Χατζιδακις - Γκατσος


ΜΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑ

Μια Παναγιά,
μιαν αγάπη μου έχω κλείσει
σ’ ερημοκλήσι αλαργινό,
κάθε βραδιά
 
της καρδιάς την πόρτα ανοίγω,
κοιτάζω λίγο και προσκυνώ.

Πότε θα `ρθει, πότε θα `ρθει
το καλοκαίρι,
πότε τ’ αστέρι θ’ αναστηθεί,
να σου φορέσω στα μαλλιά
χρυσό στεφάνι
σαν πυροφάνι σ’ ακρογιαλιά.

Μια Παναγιά,
μιαν αγάπη μου έχω κλείσει
σ’ ερημοκλήσι αλαργινό,
κάθε βραδιά
της καρδιάς την πόρτα ανοίγω,
δακρύζω λίγο και προσκυνώ.


ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ

Μια φορά κι έναν καιρό,
όπως λεν’ τα παραμύθια,
κυνηγούσα τ’ όνειρο
για να μάθω την αλήθεια.

Να `ναι ήλιος, να `ναι αστέρι;
Ποιος την είδε, ποιος την ξέρει
Αχ γιατί, αχ γιατί,
μοιάζει με καρδούλα κλειστή;

Μια φορά κι έναν καιρό,
κάποιος άγγελος διαβάτης
σ’ ακρογιάλι λαμπερό
είχε γράψει τ’ όνομά της.

Μα σαν πέρασε τ’ αγέρι,
ποιος την είδε, ποιος την ξέρει
Αχ γιατί, αχ γιατί,
να `ναι σαν μια σπίθα σβηστή;

Μια φορά κι έναν καιρό,
στην φωτιά και στον αγώνα
την αντίκρισα θαρρώ
σαν μια κόκκινη σταγόνα.

Μα πριν βγει το καλοκαίρι,
ποιος την είδε ποιος την ξέρει.
Αχ γιατί, αχ γιατί,
να `χει στη ζωή ξεχαστεί;


ΜΙΛΗΣΕ ΜΟΥ


Άνοιξα στον κήπο μου πηγάδι, 
να ποτίζω τα πουλιά,
 
νά `ρχεσαι κι εσύ πρωί και βράδυ
σα μικρή δροσοσταλιά.
Ήρθες μια βραδιά με τον αγέρα,
 
αναστέναξ’η καρδιά
σού `πα με λαχτάρα "καλησπέρα"
και μου είπες "έχε γεια".

Μίλησέ μου, μίλησέ μου,
 
δε σε φίλησα ποτέ μου.
Μίλησέ μου, μίλησέ μου,
 
πώς να σε ξεχάσω θε μου.
Μίλησέ μου, μίλησέ μου
δε σε φίλησα ποτέ μου.
Μίλησέ μου, μίλησέ μου,
 
μόνο στ’όνειρό μου σε φιλώ.

Φύτεψα στην πόρτα σου χορτάρι
Να `χεις ίσκιο και δροσιά,
 
Κι’ήρθα πριν αλλάξει το φεγγάρι
να σου φέρω ζεστασιά.
Σ’ έβγαλα στου Ήλιου τ’ανηφόρι
στα σοκάκια τα πλατιά
μα ήρθε παγωνιά και ξεροβόρι
και δε μ άναψες φωτιά.