αφορισμικον οξυ

την τελειότητα δεν την βρίσκουμε στον ίδιο τον άνθρωπο,αλλά στην πρόθεση του να γίνει τέλειος

μακάρι όταν σε βρει ο θάνατος νά`σαι ακόμα ζωντανός
(αφρικάνικη ευχή)

το να επικρίνουμε κάποιον δεν λέει τίποτα γι`αυτόν...απλώς λέει κάτι για την ανάγκη μας να είμαστε επικριτικοί

μην κρίνεις κάποιον απ`τις ιδέες του,αλλά απο το πού τον οδήγησαν οι ιδέες του

-χτύπησα,αλλά δεν ήσουν μέσα  (ευκαιρία)

μόνο όσοι σε σέβονται σε αγαπάνε…..οι άλλοι απλώς κοιτάνε να σε εκμεταλλευτούν

ο φανατικός δεν αλλάζει γνώμη….. δεν αλλάζει,όμως, ούτε και θέμα

ποτέ μην τρως τιποτα πιο μεγαλο απ το κεφαλι σου
(απο τη σειρα «έφαγε το κεφάλι του»)

η πόρτα της ευτυχίας ανοίγει απο μέσα...και το κλειδί της δεν είναι
ασφαλείας-πολλές φορές ειναι μια πολυ απλή σκέψη

το υποσυνείδητό σου έχει σπάνια αδικο και η γνώμη του ειναι ανεκτίμητη

φρόντιζε να μαθαίνεις απο κάθε χαστούκι της ζωής διαφορετικά,αργά ή γρήγορα,θα το ξαναφάς

μαθε να εκφραζεις το θυμό σου χωρίς να χρησιμοποιεις το «εσύ»
μάθε να εκφράζεις το θυμό σου χωρίς τις λέξεις «ποτέ» και «πάντα»

αυτος που σού τη σπάει,συνήθως αντικαθρεφτίζει μια εικόνα του εαυτού σου που δεν σού αρέσει

άκου μέχρι το τέλος-ακόμα κι αν πιστεύεις οτι η απάντηση σου θα είναι «όχι»

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Σ.Β.Σκοπελίτης,Σημειώσεις ενός Ελληνα φωτογράφου     2002

καθώς προχωρώ,αισθάνομαι να σβήνει ο δρόμος πίσω μου…..τον περπάτησα,αυτό ήταν...

το συμβάν είναι συμβάν...απο ποιά πλευρά του συμβάντος βρισκόμασταν;

όποιος συναντήσει τον τόπο του παύει να ταξιδεύει

το θέαμα ακυρώνει τη μαγεία του ελάχιστου...το θεαματικό ερεθίζει και κολακεύει μονάχα το οπτικό νεύρο

στη σημερινή εποχή υποφέρουμε απο μια ειδική έλλειψη βάρους,βιώνοντας μια δόλια αφθονία

ο φωτογράφος οφείλει να έχει προ-στοχαστεί πάνω σ`εκείνο που ξαφνικά θα συναντήσει