αφορισμικον οξυ

δεν μπορούμε όλοι...και μερικοί από μάς δεν θα...

Αλλο παθος,αλλο ενταση...φαινεται οτι οι ανθρωποι εθιζονται στην
ενταση,γιατι τούς λειπει το παθος

ο Θεος μάς βλεπει σαν φιγουρες του καραγκιοζη...και μετα ,φυσαει και σβηνει το κερι

η ερωτηση ειναι η πισω οψη της απαντησης...η απαντηση ειναι η μασκα της ερωτησης

σκαλι-σκαλι η σκαλα κατεβαινει...κι αυτος,να καμωνεται,πως ανεβαινει...

οι ζωντανοι δεν δινουν πολυ απο το χρονο τους στους πεθαμενους
οι πεθαμενοι δεν δινουν τιποτε απ`την αιωνιοτητα τους στους ζωντανους

νικη ειναι το αλλο ονομα της ηττας

ο μονος τροπος να εξημερωσεις το γκρεμο ειναι να κοιμηθεις στο χειλος του

θεοποιησαμε το Θεο...αυτον τον λυκο

η ζωη ειναι το μονο ισχυρο φαρμακο κατα του θανατου...κι οπως ολα τα ισχυρα φαρμακα,εχει παρενεργειες.....σκοτωνει

ο καθενας μας ειναι ο καμηλιερης της ερημου του

χρειαζομαι διπλα μου,ανα πασα στιγμη,μια απελπισία,ετοιμη να μού ανοιξει μια πορτα

καποιοι σφιγγουν τα δοντια και τα αδυνατα γινονται δυνατα

(απο τη σειρα «η σημασια της γναθου στην Ιστορια»)

 η επιθυμια ειναι δυναμη...το τελος της επιθυμιας,αλλη δυναμη

-καλε,κοιταχτε τον! πεταει! (κι αυτος,στην πραγματικοτητα,επεφτε)

αποκαλω "ψυχη"αυτο που ΔΕΝ επουλωνεται

η ποιηση δουλευει αποκλειστικα με νυστερι...γι`αυτο ειναι γεματη αορατους λεκεδες αιμα

μιλαμε για το θανατο με το λεξιλογιο της ζωης...ωστοσο,ο θανατος εχει το δικο του λεξιλογιο...που κανενας μας δεν το ξερει

ζωη:μια σειρα απο συνηθειες
θανατος:μονο μία συνηθεια,που,ομως,κραταει καιρο

λεξεις...νοσοκομες-δολοφονοι