Να μαθεις να φευγεις…

Από την ασφαλεια τρυπιων αγκαλιων

Από την αναμνηση μιας καλπικης ευτυχιας

Να τρεχεις μακρια από δηθεν καταφυγια κι ας εχει εξω και χαλαζι

Να μαθεις να κοιτας την κλεψυδρα,να βλεπεις πως ο χρονος σου τελειωσε

Να φευγεις από εκει που δεν σού δινουν αυτά που χρειαζεσαι

Μην πιστευεις αυτά που λενε – η αγαπη δεν είναι ανεξαντλητη,τελειωνει

Η καρδια χαλαει,θα την χτυπας μια μερα και δεν θα δουλευει

Να φευγεις απ `οσα νομισες για αληθινα,μηπως φτασεις καποτε σ`αυτα

αποσπασμα απο γραπτο αγνωστης συγγραφεως ,που παραπεμπει η Ναντια Βαλαβανη στο βιβλιο της  Τριτο Μνημονιο  ,στην σ.213