ΕΙΚΟΣΙΤΡΕΙΣ ΤΟΥ
ΘΕΡΙΣΤΗ
Στίχοι: Federico Garcia Lorca
Μετάφραση: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Μετάφραση: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Εικοσιτρείς του Θεριστή
στου Πικραμένου την αυλή
πάνε και λεν, πάνε και λένε:
«Αν το μπορείς δυστυχισμένε,
στο περιβόλι σου έβγα απόψε
και τα λουλούδια σου όλα κόψε.
Γράψε στη θύρα σου σταυρό
βάλε από κάτω τ' όνομά σου
τι θα φουντώσουν στα πλευρά σου
ταχιά τσουκνίδες κι αγριάδες.
Πάρε κεριά, πάρε λαμπάδες
μάθε τα χέρια να σταυρώνεις
κι απάνω από την ερημιά
γέψου της νύχτας τη δροσιά
τι πριν περάσουν μήνες δυο
θα κείτεσαι στα σάβανα».
Στους ουρανούς ταχιά προβαίνει
ο Ταξιάρχης και πηγαίνει
πού 'χει το σύννεφο σπαθί
στράφτει και πάει και δεν μιλεί.
Εικοσιτρείς του Θεριστή
μέσα στην έρμη την αυλή
τα μάτια ανοίγει ο Πικραμένος
της μοίρας ο σημαδεμένος
κι εικοσιτρείς τ' Αυγούστου
γέρνει και τα πικροσφαλεί.
Η ΚΑΛΟΓΡΙΑ Η
ΤΣΙΓΓΑΝΑ
Λορκα - Θεοδωρακης
Βουνά και
σύ’γνεφα μακριά σ’ όλα τριγύρω σιγαλιά
τα λιόφυτα γαληνεμένα και τα σπιτάκια ασβεστωμένα.
Σ’ ένα αχερόχρωμο πανί κεντά η καλόγρια η μικρή
άχου, τι όμορφα κεντάει το χεράκι της πως πάει.
Βάνει πουλιά, βάνει δεντριά, και τ’ άστρα τα χρυσά
βάνει στις τέσσερις τις κόχες τέσσερις αγριομολόχες.
Σ’ ένα αχερόχρωμο πανί κεντάει η καλόγρια η μικρή
μα κάθε τόσο αναστενάζει και κάτι με το νου της βάζει.
Λίγο το χέρι σταματά μες στον αέρα και κοιτά
στα μάτια της π’ ανοιγοκλείνουν δυο καβαλάρηδες περνούν.
Κι ύστερα πάλι στο πανί ξεσπάει η καλόγρια η μικρή
τι ποτάμια, τι χορτάρια, τι λιοτρόπια, τι φεγγάρια
πλάσματα της αρεσιάς της τής ονειροφαντασιάς της.
τα λιόφυτα γαληνεμένα και τα σπιτάκια ασβεστωμένα.
Σ’ ένα αχερόχρωμο πανί κεντά η καλόγρια η μικρή
άχου, τι όμορφα κεντάει το χεράκι της πως πάει.
Βάνει πουλιά, βάνει δεντριά, και τ’ άστρα τα χρυσά
βάνει στις τέσσερις τις κόχες τέσσερις αγριομολόχες.
Σ’ ένα αχερόχρωμο πανί κεντάει η καλόγρια η μικρή
μα κάθε τόσο αναστενάζει και κάτι με το νου της βάζει.
Λίγο το χέρι σταματά μες στον αέρα και κοιτά
στα μάτια της π’ ανοιγοκλείνουν δυο καβαλάρηδες περνούν.
Κι ύστερα πάλι στο πανί ξεσπάει η καλόγρια η μικρή
τι ποτάμια, τι χορτάρια, τι λιοτρόπια, τι φεγγάρια
πλάσματα της αρεσιάς της τής ονειροφαντασιάς της.
ΤΩΡΑ Θ ΑΝΟΙΞΩ ΤΑ
ΦΤΕΡΑ
Μουσικ. Γ
Κοντογιωργος - στιχοι
Γ Παπαστεφανου
Τους πικρούς
βοριάδες πάνω στο βουνό
και τα κυπαρίσσια δε θα ξαναδώ
τώρα θα σ’ αφήσω και θα πάω μακριά
τώρα θ’ ανοίξω τα φτερά.
Τα μεγάλα βράδια το μικρό γιαλό
πίσω θα τ’ αφήσω δε θα ξαναρθώ
για μεγάλους δρόμους για βαθιά νερά
τώρα ανοίγω τα φτερά.
Πίστεψαν οι νύχτες, πίστεψα κι εγώ
όμως η αγάπη δεν κρατά καιρό
τώρα πια θα φύγω μίλια μακριά
τώρα θ’ ανοίξω τα φτερά.
και τα κυπαρίσσια δε θα ξαναδώ
τώρα θα σ’ αφήσω και θα πάω μακριά
τώρα θ’ ανοίξω τα φτερά.
Τα μεγάλα βράδια το μικρό γιαλό
πίσω θα τ’ αφήσω δε θα ξαναρθώ
για μεγάλους δρόμους για βαθιά νερά
τώρα ανοίγω τα φτερά.
Πίστεψαν οι νύχτες, πίστεψα κι εγώ
όμως η αγάπη δεν κρατά καιρό
τώρα πια θα φύγω μίλια μακριά
τώρα θ’ ανοίξω τα φτερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου