μια ιστορια

ενας αμερικανος φανταρος επιστρεφει από το Αφγανισταν…και από το αεροδρομιο του Σαν Φραντσισκο τηλεφωνει στους γονεις του

-επιτελους επεστρεψα,αλλά εχω να σάς ζητησω μια χαρη.Φερνω μαζι μου έναν φιλο.

-ωραια,μετα χαρας να τόν συναντησουμε

-πρεπει όμως να ξερετε κατι…τραυματιστηκε βαρια …πατησε ναρκη και εχασε το ένα χερι και το ένα ποδι του…δεν εχει κανεναν άλλο δικο του στον κοσμο και θελω να μεινει μαζι μας

-σιγουρα θα μπορεσουμε να τον βοηθησουμε να βρει καπου να βολευτει

-οχι,μαμα και μπαμπα,θελω να μεινει μαζι μας!

-παιδι μου,δεν ξερεις τί μας ζητας…ενας ανθρωπος με τετοια βαρεια αναπηρια θα μάς είναι ασηκωτο βαρος.Εχουμε κι εμεις την ζωη μας και η αντοχη μας εχει ορια.Ελα σπιτι και ξεχασε τον αυτόν.Καποια λυση θα την βρει τελικα.

 Ο γιος εκλεισε το τηλεφωνο.Και δεν υπηρξε άλλη επικοινωνια μεταξυ τους.....λιγες μερες μετα τούς τηλεφωνησε η αστυνομια του Σαν Φραντσισκο..Ο γιος τους ηταν νεκρος…ειχε πεσει από μια ταρατσα…η αστυνομια πιστευε ότι επροκειτο για αυτοκτονια.

 Οι πονεμενοι γονεις εσπευσαν στο Σαν Φραντσισκο,οπου τούς οδηγησαν στο νεκροτομειο για να αναγνωρισουν το πτωμα.Τόν αναγνωρισαν,αλλά με φρικη ανακαλυψαν και κατι  που δεν γνωριζαν ακομα…ο γιος τους ειχε μονο ένα χερι και ένα ποδι…