μια ιστορια (Ajahn Brahm)

Στα πολύ παλια χρονια,ενας βασιλιας στο κυνηγι εκοψε το δαχτυλο του.Καλεσε τον γιατρο του, που τον συνοδευε παντου,και αυτος τού εβαλε έναν επιδεσμο.

-θα γινει καλα; Ρωτησε ο βασιλιας

-καλα; ασκημα; Πώς να ξερουμε;  Απαντησε ο γιατρος.... και το κυνηγι συνεχιστηκε.

 Μεχρι να γυρισουν στο παλατι το τραυμα μολυνθηκε και ο βασιλιας ξαναφωναξε τον γιατρο.Αυτος καθαρισε την πληγη,τής εβαλε αλοιφη και τον ξαναεπέδεσε.

-εισαι σιγουρος ότι θα γινω καλα; Ρωτησε καπως προβληματισμενος ο βασιλιας.

-καλα; ασκημα; Πώς να ξερουμε;; Ξανααπαντησε ο γιατρος.Τον βασιλια τον εζωσαν τα φιδια....και,δυστυχως, οι φοβοι του επιβεβαιωθηκαν  όταν,μετα από λιγες μερες,το δαχτυλο κακοφορμισε τοσο που χρειαστηκε να τού το κοψει ο ιδιος ο γιατρος.Ο βασιλιας,εξαλλος με τον ανικανο γιατρο του,διεταξε και τον ερριξαν στο πιο σκοτεινο κελλι των φυλακων.

   Την επομενη μερα πηγε να το δει αυτοπροσωπως.

-λοιπον,γιατρε,πώς σού φαινεται η φυλακη;

-η φυλακη,Μεγαλειοτατε;….για καλο; για κακο; ποιος να ξερει; Απαντησε ο γιατρος ανασηκωνοντας τους ωμους.

-εισαι και ανικανος και παραφρων! τού δηλωσε ο βασιλιας και τον ξεχασε εκει.

   Το κομμενο δαχτυλο σιγα-σιγα εθρεψε κι ο βασιλιας ξαναβγηκε στο κυνηγι.Καταδιωκοντας ένα θηραμα,απομακρυνθηκε από τους δικους του και χαθηκε στο πυκνο δασος,τοσο που τον επιασαν αιχμαλωτο τα μελη μιας αγριας φυλης.Ηταν μαλιστα η επισημη γιορτη τους και χαρηκαν που ειχαν βρει ένα τοσο αξιολογο σφαγιο για να θυσιασουν στον Θεο τους.Τον εδεσαν λοιπον σε ένα δεντρο και αρχισαν τα τραγουδια και τους χορους ενώ ο ιερεας τροχιζε το μαχαιρι της θυσιας.Ηταν σχεδον ετοιμος να τού κοψει το λαρυγγι όταν ξαφνικα εβγαλε φωνη μεγαλη

-Δεν γινεται! Αυτος ο ανθρωπος εχει μονο εννια δαχτυλα!Δεν είναι τελειος.Δεν κανει για θυσια στον Θεο.Αφηστε τον ελευθερο!

  Μετα από λιγες μερες ο βασιλιας ηταν πισω στο παλατι του ......και  ετρεξε κατευθειαν στη φυλακη για να ευχαριστησει το σοφο γιατρο του.

-ειχα νομισει ότι εισαι τρελος οταν ελεγες όλα αυτές τις βλακειες «καλο;κακο; Ποιος να ξερει;».Τωρα ξερω ότι ειχες δικιο.Ηταν καλο που εχασα το δαχτυλο μου.Μού εσωσε τη ζωη.Αλλά ,ηταν κακο που σε ερριξα στη φυλακη.Συγχωρεσε με!

-τι εννοεις,Μεγαλειοτατε;Αν δεν με ειχες βαλει φυλακη, θα ημουνα μαζι σου στο κυνηγι και μαλλον θα με πιανανε κι εμενα….και εγω εχω δεκα δαχτυλα!