Στελιος Σοφιανος

 Πριν από λίγα χρόνια βρέθηκα να έχω απέναντί μου διοικητή αστυνομικού τμήματος της Αττικής. Η συνάντηση ήταν απρογραμμάτιστη, ένας κοινός φίλος έτυχε να βρίσκεται μαζί του και με προσκάλεσαν στην παρέα τους. Καθώς γνωρίζω καλά και επί χρόνια συχνάζω στην περιοχή ευθύνης του, τον ρώτησα ευθέως για το ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Στο μυαλό μου είχα μια απάντηση όπως «κλοπές, διαρρήξεις, ναρκωτικά, πορνεία» κλπ, όλα αυτά δηλαδή με τα οποία έχουν να κάνουν οι αστυνομικοί. Η απάντησή του ήταν: «Ένα είναι το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε στην Αστυνομία: η δύναμη του τμήματος. Έχω 90 άτομα δύναμη, αλλά μόνο 25 διαθέσιμους για περιπολίες και λειτουργία του τμήματος. Τι να προλάβεις με αυτά;». Και οι υπόλοιποι -οι πολλοί- τι κάνουν;, ρώτησα έκπληκτος. Απάντησε: «Φυλάνε σπίτια πολιτικών και επιχειρηματιών». Στην ΕΛΑΣ υπάρχει η Γενική Διεύθυνση Προστασίας Επισήμων και Ευπαθών Στόχων, με μια δύναμη που υπολογίζεται γύρω στα 2.500 άτομα – κάποιες πληροφορίες μιλούν για 3.000. Υπάρχουν και τα αστυνομικά τμήματα κάθε περιοχής, που επίσης διαθέτουν προσωπικό για τη φύλαξη τέτοιων «στόχων»: δηλαδή, πολιτικών, επιχειρηματιών, οικονομικών παραγόντων, ξένων αντιπροσωπειών, εκδοτών, δημοσιογράφων κ.ά. Είναι μάλλον αδύνατον να γνωρίζει κάποιος με ακρίβεια, ακόμη και στα κεντρικά του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, πόσοι είναι σήμερα οι αστυνομικοί που υπηρετούν στη φύλαξη τέτοιων στόχων. Είναι 5.000; 6.000; Περισσότεροι; Σίγουρα είναι ένας όχι και τόσο μικρός «στρατός» και ένα ποσοστό που ξεπερνάει το 10% του συνόλου της δύναμης της ΕΛΑΣ στη χώρα μας (υπολογίζονται σε 55.000 άτομα περίπου)!* Δικαιολογούνται όλες αυτές οι αποσπάσεις και τοποθετήσεις; Προφανώς όχι. Τα παραδείγματα δεν είναι λίγα, με πρόσφατο αυτό του Στέφανου Κασσελάκη, που από τη μία ημέρα στην άλλη βρέθηκε (ή θα βρισκόταν, αν δεν υπήρχαν οι διαρροές και οι αντιδράσεις) με 3 αστυνομικούς συνοδούς, επειδή δεχόταν ομοφοβικές και άλλους είδους απειλές μέσα από τα social media. Ήταν μόλις πριν από 2,5 χρόνια άλλωστε, που έκπληκτο το Πανελλήνιο πληροφορείτο ότι ισχυρή αστυνομική συνοδεία είχε και ο Μένιος Φουρθιώτης – τους φρουρούς του, μάλιστα, τους υπέβαλε και σε πολλά «καψόνια», σύμφωνα με απόρρητο έγγραφο της ΕΛΑΣ που είχε τότε διαρρεύσει Είναι επίσης γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι ο Φουρθιώτης δεν ήταν μοναδικός στο είδος του. Ουκ ολίγοι από όσους απολαμβάνουν της επίσημης κρατικής προστασίας, χρησιμοποιούν τους αστυνομικούς σαν υπηρέτες τους, για πολλές ακόμη δουλειές: να παίρνουν τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ ή από τις διάφορες μπουτίκ, να πηγαινοφέρνουν ως οδηγοί μέλη της οικογένειας σε σχολεία, γυμναστήρια και άλλες δραστηριότητες, να μεσολαβούν σε συναδέλφους τους για «σβήσιμο» κλήσεων από τροχαίες παραβάσεις κλπ κλπ. Ενώ πανίσχυροι επιχειρηματίες, με πλήθη από ιδιωτικούς φρουρούς, αξιοποιούν τους αστυνομικούς κυρίως σαν… τροχονόμους, για να φτάσουν πιο γρήγορα (και με μεγαλύτερη ασφάλεια προφανώς) στον εκάστοτε προορισμό τους. Οι πιο «σωστοί» φροντίζουν να δίνουν «κάτι» στους πιο έμπιστούς τους, υπάρχουν όμως και οι «σπάγγοι», που θεωρούν ότι οι αστυνομικοί «βγάζουν» ήδη αρκετά (που δεν…) και δεν «τσοντάρουν»… Γνωστά είναι αυτά, όπως και πολλά ακόμη που ακούγονται και τα οποία δεν γράφονται (γιατί μετά θα πρέπει να αιτηθούμε και εμείς φύλαξης)… Κάπου εδώ, όμως, ανακύπτουν τα ερωτήματα, που περισσότερο ρητορικά τα θέτουμε, καθώς οι απαντήσεις είναι επίσης γνωστές: Έχει η ΕΛΑΣ την πολυτέλεια να διαθέτει χιλιάδες από το προσωπικό της για τη φύλαξη δημοσίων προσώπων και, κυρίως, ιδιωτών που (νιώθουν ότι ή όντως) δέχονται απειλές; Υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια με τα οποία λαμβάνονται οι σχετικές αποφάσεις και ποια; Ποιοι λαμβάνουν αυτές τις αποφάσεις; Πώς διασφαλίζεται ότι δεν θα υπάρξουν «πειρασμοί διαπλοκής», τόσο για τους αξιωματικούς που παίρνουν τις αποφάσεις, όσο και για τους αστυνομικούς που υπηρετούν κοντά, πολύ κοντά σε «ευαίσθητους στόχους»; Πώς διασφαλίζεται η προστασία των αστυνομικών από συμπεριφορές «τύπου Φουρθιώτη»; Και, τελικά, μας αρέσουν όλα αυτά; Μας αρέσει να πληρώνουμε όλοι για να φυλάσσονται λίγοι από πολλούς; Μας αρέσει να μην υπάρχει διαφάνεια στο πόσοι και από πόσους φυλάσσονται; Μας αρέσει η εικόνα που βλέπουμε στους δρόμους, έξω από ξενοδοχεία ή από κτίρια όπου συγκεντρώνονται «ευαίσθητοι στόχοι», με πλήθος αστυνομικών να συνεπικουρούν μαυροφορεμένους ιδιωτικούς φρουρούς και να σκοτεινιάζει ο τόπος; Μας αρέσει να σταματούν την κίνηση εκατοντάδων οχημάτων για να περάσουν οι λιμουζίνες και οι τζιπάρες των «στόχων»; Μας αρέσει να δείχνουμε ότι είμαστε «η Κολομβία της Ευρώπης», όπως έχει πια επικρατήσει; Αλήθεια, γίνονται όλα αυτά στην Κολομβία; 

  * Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat (2017-2019), η Ελλάδα έχει τη δεύτερη υψηλότερη αναλογία αστυνομικών, με 499 αστυνομικούς ανά 100.000 κατοίκους (μόνο η Κύπρος μας περνάει). Ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 334 αστυνομικοί ανά 100.000 κατοίκους.