Σικιαρίδειον Ίδρυμα.
Μάλιστα.
13/9/2023.
Πότε με χώσανε μέσα;
Και μάλιστα κλαίγοντας...και με μερικές σφαλιάρες;
Ορφανοτροφείο τότε και για παιδιά με φυματίωση.
Εγώ καμιά σχέση.
Είμουνα 7θρεμένος πολύ ατίθασος και γνωστός αληταμπουράκος όχι μόνο στη γειτονιά μου, αλλά και στις γύρω γειτονιές.
Είμουνα όμως γιος τραυματία του πολέμου.
Κάτι με μέσον κάτι αγριάδες του γέρου μου, με χώσανε μέσα και βρέθηκε φυλακισμένος μέσα σε ένα χώρο, με σχολείο και όλη την 5ηΤάξη του Δημοτικού Σχολείου.
Πάει η μπάλα, οι αλάνες, οι κλοπές διάφορα από τις αυλές, ο πετροπόλεμος, τα Πατήνια, τα παιχνίδια και προ πάντων οι καυγάδες, που πρωταγωνιστούσα καi έτρωγα πάντα άγριο ξύλο στο σπίτι μου.
Όλα αυτά μου λείπανε εκεί μέσα, με μαθήματα, πειθαρχία, κανόνες και τιμωρίες,
για ένα ολόκληρο χρόνο.
Το ποιό τραγικό ήταν η "κούρα"
Επειδή σχεδόν όλα τα παιδιά είχαν κάποιο βαθμό φυματίωσης, μας έβαζαν 2 ώρες το πρωί και 2 το απόγευμα κούρα.
Σε ένα θάλαμο με 50 κρεβάτια στη σειρά, είμασταν ξαπλωμένοι
στο κρεβάτι, με τα χέρια μέσα στο σεντόνι και να είμαστε ακίνητοι και κλειστά τα μάτια.
Ποιο μαρτύριο δεν υπείρχε.
Ήταν και μια παλιόγρια, που ειδικά με μένα και τον κολλητό μου, ερχόταν από πάνω μας και κοίταγε όχι μόνο τα κλειστά μας μάτια...αλλά αν κουνούσαμε τα βλέφαρα.
Ένα χρόνο συναίχεια.
Ο κολητός κάνει ένα αααααα, τόσο δυνατό ώπου η γραία έβγαλε κραυγές και έτρεχε σαν τρελή.
Στο λεπτό έγινε της πουτ@νας.
Όλα τα αγόρια πέταξαν τα σεντόνια και γελώντας άρχισε ο μαξιλαροπόλεμος.
Την άλλη μέρα εμένα και τον κολλητό μου, μας είχαν δέσει στο άγαλμα του Σικιαρίδη και μας έφτηναν.
Τόχαμε αποφασίσει.
Την άλλη μέρα τα χαράματα, ειχαμε πηδήσει τον 5 μέτρα τοίχο και τρέχαμε για την ελευθερία μας.
30 χιλιόμετρα, κλέβοντας και ζητιανέβοντας, φτάσαμε το βράδυ στο Κατσιπόδι-σήμερα Δάφνη.
Και που σε πονά και που σε σφάζει.
Και να δεμένος στο σιδερένιο κρεβάτι, να πέφτουν οι λουριδιές
Μόνο η αδερφή μου μου έδινε κρυφά νερό και λίγο ψωμί.
Και να, τα παράπονα των γειτώνων:
Έλειπε ο τσόγλανος και είχαμε την υσηχία μας.
Πόσα χρόνια πρίν;
Μα...μόνο 74.
Σαν να ήταν χτες.
*********************************************************
Ρε σεις, έχω εκδώσει 2 βιβλία.
Το ένα 140 σελίδες:
ΤΟ ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΕΥΜΑ.
Λέει για το πως εμείς οι αλητάμπουρες πήγαμε, ή δεν πήγαμε στο στρατό με τρελοχάρτι, μετά τον εμφύλιο.
Έχει φάση.
Το άλλο είναι:
ΟΙ ΛΑΔΙΑΡΗΔΕΣ.
600 Σελίδες.
Αυτό είναι ένα αφήγημα, από έναν που έζησε τα δεινά του πολέμου, την πείνα, του 41, τα "Δεκεμβριανά" την ήττα στον εμφύλιο με όλα τα δεινά, δουλειά από τα 12, νυκτερινά σχολεία, μηχανικός σε ποντοπόρα βαπόρια, στράτευμα, Γερμανίες, μπίζνες, παντρειά, χούντες, καταδίκες, Αγγλία, κτλ κτλ.
Μπείτε ΟΙ ΛΑΔΙΑΡΗΔΕΣ.
Ή ΤΟ ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΕΥΜΑ.
Η ΤΖΟΥΡΝΤΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ.
Και θα δείτε και προλόγους από σημαντικούς πανεπιστημακούς.
Το ΛΑΔΙΑΡΗΔΕΣ το ετοιμάζω για νέα έκδοση, με πολλά άλλα δεδομένα από πολλούς.
Όταν μπείτε στο
Google, ψάχτε και θα δείτε διάφορες ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις.
Και θα δείτε και προλόγους από σημαντικούς πανεπιστημακούς.
Το ΛΑΔΙΑΡΗΔΕΣ το ετοιμάζω για νέα έκδοση, με πολλά άλλα δεδομένα από πολλούς.
Όταν μπείτε στο
Google, ψάχτε και θα δείτε διάφορες ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου