ΕΓΙΝΕ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ
Στιχοι:Μ.Χατζηδακις
Έγινε παρεξήγηση κι εξήγηση δε δώσαμε,
το φίλο μας προδώσαμε μια δύσκολη στιγμή
Ήταν η ώρα τέσσερις κι οι τέσσερις χαθήκανε,
τα λόγια ξεχαστήκανε κι ακόμα να φανεί
Κυλάει το δαχτυλίδι σου μέσα από το μαντήλι σου,
μα το `δαν κάποιοι φίλοι σου κι είπαν πως θα βρεθεί
Στείλε μου μιαν εξήγηση να φύγει η παρεξήγηση,
γιατί η καρδιά μου λύγισε, κοντεύει να χαθεί
το φίλο μας προδώσαμε μια δύσκολη στιγμή
Ήταν η ώρα τέσσερις κι οι τέσσερις χαθήκανε,
τα λόγια ξεχαστήκανε κι ακόμα να φανεί
Κυλάει το δαχτυλίδι σου μέσα από το μαντήλι σου,
μα το `δαν κάποιοι φίλοι σου κι είπαν πως θα βρεθεί
Στείλε μου μιαν εξήγηση να φύγει η παρεξήγηση,
γιατί η καρδιά μου λύγισε, κοντεύει να χαθεί
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΗΣΙΩΝ
στιχοι: Ν.Γκατσος
Τη μέρα που γεννήθηκα
με πήρανε τρεις γύφτοι
και στράτα στράτα με έφεραν
εδώ στον Ποδονίφτη
Τα σπίτια τότε φτωχικά
ξεσκέπαστο το ρέμα
το γάλα ήταν όνειρο
και παραμύθι η κρέμα
Μα εμένα μού'δωσε η ζωή λαχταριστές καμπύλες
που για τους άντρες άνοιγαν των ουρανών τις πύλες
και μού'λεγαν στενάζοντας καθώς με παίρναν πρέφα
"Εσύ κερδίζεις, μάνα μου, και κύπελλο Ουέφα"
Απ'αριθμούς και γράμματα
δε σκάμπαζα ούτε λέξη
κι ένα παιδί της γειτονιάς
πού'χα μαζί του μπλέξει
Έπαιζε με ένα ακορντεόν
σε μια μικρή ορχήστρα
και με το ζόρι μ' έβαλε
να γίνω τραγουδίστρα
Βγήκα στο πάλκο μια βραδιά κι ω θαύμα των θαυμάτων
πάψαν των σκύλων οι φωνές κι οι τσαχπινιές των γάτων
και μού 'λεγαν οι φίλοι μου, παιδιά του εργοταξίου
"εσύ μασάς τη Μοσχολιού και τρως την Αλεξίου"
Με τον καιρό βαρέθηκα
τον ακορντεονίστα
τα λόγια του μου φέρνανε
και κούραση και νύστα
Έτσι λοιπόν παντρεύτηκα
κάποιον συνταξιούχο
κι είχα σπιτάκι καθαρό
σιδερωμένο ρούχο
Κι έμαθα σαν λησμόνησα του τραγουδιού τα φάλτσα
να φτιάχνω φίνο μουσακά και μακαρόνια σάλτσα
κι όλοι μου λέγαν σε γιορτές, σε γάμους, σε βαφτίσια
"εσύ θα γίνεις Παναγιά μια μέρα στα Πατήσια"
με πήρανε τρεις γύφτοι
και στράτα στράτα με έφεραν
εδώ στον Ποδονίφτη
Τα σπίτια τότε φτωχικά
ξεσκέπαστο το ρέμα
το γάλα ήταν όνειρο
και παραμύθι η κρέμα
Μα εμένα μού'δωσε η ζωή λαχταριστές καμπύλες
που για τους άντρες άνοιγαν των ουρανών τις πύλες
και μού'λεγαν στενάζοντας καθώς με παίρναν πρέφα
"Εσύ κερδίζεις, μάνα μου, και κύπελλο Ουέφα"
Απ'αριθμούς και γράμματα
δε σκάμπαζα ούτε λέξη
κι ένα παιδί της γειτονιάς
πού'χα μαζί του μπλέξει
Έπαιζε με ένα ακορντεόν
σε μια μικρή ορχήστρα
και με το ζόρι μ' έβαλε
να γίνω τραγουδίστρα
Βγήκα στο πάλκο μια βραδιά κι ω θαύμα των θαυμάτων
πάψαν των σκύλων οι φωνές κι οι τσαχπινιές των γάτων
και μού 'λεγαν οι φίλοι μου, παιδιά του εργοταξίου
"εσύ μασάς τη Μοσχολιού και τρως την Αλεξίου"
Με τον καιρό βαρέθηκα
τον ακορντεονίστα
τα λόγια του μου φέρνανε
και κούραση και νύστα
Έτσι λοιπόν παντρεύτηκα
κάποιον συνταξιούχο
κι είχα σπιτάκι καθαρό
σιδερωμένο ρούχο
Κι έμαθα σαν λησμόνησα του τραγουδιού τα φάλτσα
να φτιάχνω φίνο μουσακά και μακαρόνια σάλτσα
κι όλοι μου λέγαν σε γιορτές, σε γάμους, σε βαφτίσια
"εσύ θα γίνεις Παναγιά μια μέρα στα Πατήσια"
ΤΡΕΞΤΕ,ΦΤΑΣΤΕ,ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ
Στιχοι:Μ Χατζηδακις
Τρέξτε φτάστε, βρε παιδιά,
να θαυμάστε την κυρά
που στολίζεται και ράβει
και την γειτονιά ανάβει.
Κάτω απ’ το παράθυρό της
στέκεται ένας στρατιώτης
κι απ’ την πίσω πόρτα βγαίνει
ναύτης που `χει αφήσει γένι.
Κι όταν βγει στο παραθύρι
πώς φοβάμαι μη με δείρει
και κλειστώ σε μοναστήρι
και με φάνε οι καλογήροι.
Κάθε γλάστρα στον καιρό της
κι η κυρά στον αργαλειό της
και το δειλινό ο καλός της
κάνει πάντα το δικό της.
Κάθε γλάστρα στην αυλή της
κάτι γίνεται στ’ αυτί της
και σαν ξημερώσει πάλι
θα `χει τ’ άστρο προσκεφάλι.
να θαυμάστε την κυρά
που στολίζεται και ράβει
και την γειτονιά ανάβει.
Κάτω απ’ το παράθυρό της
στέκεται ένας στρατιώτης
κι απ’ την πίσω πόρτα βγαίνει
ναύτης που `χει αφήσει γένι.
Κι όταν βγει στο παραθύρι
πώς φοβάμαι μη με δείρει
και κλειστώ σε μοναστήρι
και με φάνε οι καλογήροι.
Κάθε γλάστρα στον καιρό της
κι η κυρά στον αργαλειό της
και το δειλινό ο καλός της
κάνει πάντα το δικό της.
Κάθε γλάστρα στην αυλή της
κάτι γίνεται στ’ αυτί της
και σαν ξημερώσει πάλι
θα `χει τ’ άστρο προσκεφάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου