Σ`ΕΝΑ ΕΞΠΡΕΣ
στιχοι:Κυριακος
Ντούμος
Σκέφτηκες άραγε
ποτές
σ’ ένα σταθμό, σ’ ένα εξπρές
πόσοι καημοί, πόσες χαρές
πόσες λαχτάρες.
Ένας πηγαίνει σε γιορτή
άλλος την πίκρα πάει να βρει
και οι τουρίστες στη γραμμή
με τις κιθάρες.
Είδες οι έρημοι σταθμοί
πώς σου ματώνουν την ψυχή
όταν απάνω στη γραμμή
πέφτει το βράδυ.
Ζούνε μονάχα μια στιγμή
ένα φανάρι, μια στολή
κι ύστερα πάλι η σιωπή
και το σκοτάδι.
Σκέφτηκες άραγε ποτές
όλες αυτές τις διαδρομές
σε ποιο σταθμό ήσουνα χθες
σε ποιο βαγόνι.
Σ’ ένα εξπρές είσαι κι εσύ
που τρέχει πάνω στη ζωή
κι όλο μαζεύει η γραμμή
όλο τελειώνει.
σ’ ένα σταθμό, σ’ ένα εξπρές
πόσοι καημοί, πόσες χαρές
πόσες λαχτάρες.
Ένας πηγαίνει σε γιορτή
άλλος την πίκρα πάει να βρει
και οι τουρίστες στη γραμμή
με τις κιθάρες.
Είδες οι έρημοι σταθμοί
πώς σου ματώνουν την ψυχή
όταν απάνω στη γραμμή
πέφτει το βράδυ.
Ζούνε μονάχα μια στιγμή
ένα φανάρι, μια στολή
κι ύστερα πάλι η σιωπή
και το σκοτάδι.
Σκέφτηκες άραγε ποτές
όλες αυτές τις διαδρομές
σε ποιο σταθμό ήσουνα χθες
σε ποιο βαγόνι.
Σ’ ένα εξπρές είσαι κι εσύ
που τρέχει πάνω στη ζωή
κι όλο μαζεύει η γραμμή
όλο τελειώνει.
ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
ΕΙΝ`ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ
στιχοι:Αλεκος
Σακελλαριος
Στον ουρανό είν’
ένα αστέρι,
είν’ ένα αστέρι μακρινό μες στον ατέλειωτο ουρανό.
Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι,
που είναι μονάχο του και που το συμπονώ.
Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι,
τις νύχτες όταν τριγυρνώ γυρνάει κι αυτό στον ουρανό.
Στον ουρανό βρήκα ένα ταίρι,
βρήκα ένα σύντροφο της νύχτας φωτεινό.
Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι,
είν’ ένα αστέρι εκεί ψηλά που πάντα μου χαμογελά.
Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι,
που του ’χω πει τα όνειρά μου τα δειλά.
Το περσινό το καλοκαίρι
μες στης νυχτιάς την ομορφιά μού εκρατούσε συντροφιά.
Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι,
που μου το έκρυψε μια γκρίζα συννεφιά.
είν’ ένα αστέρι μακρινό μες στον ατέλειωτο ουρανό.
Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι,
που είναι μονάχο του και που το συμπονώ.
Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι,
τις νύχτες όταν τριγυρνώ γυρνάει κι αυτό στον ουρανό.
Στον ουρανό βρήκα ένα ταίρι,
βρήκα ένα σύντροφο της νύχτας φωτεινό.
Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι,
είν’ ένα αστέρι εκεί ψηλά που πάντα μου χαμογελά.
Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι,
που του ’χω πει τα όνειρά μου τα δειλά.
Το περσινό το καλοκαίρι
μες στης νυχτιάς την ομορφιά μού εκρατούσε συντροφιά.
Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι,
που μου το έκρυψε μια γκρίζα συννεφιά.
ΤΗΣ ΧΑΛΙΜΑΣ ΤΑ
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
στιχοι:Δημητρης
Ιατροπουλος
Εγώ πουλάω την
ψυχή μου
στον έμπορα για δυο ψωμιά.
Κι εσύ γυρεύεις την αλήθεια
στης Χαλιμάς τα παραμύθια.
Εγώ βαστάω το τιμόνι
να μην μπατάρει το σκαφί.
Κι εσένα σου ’γιναν συνήθεια
της Χαλιμάς τα παραμύθια.
Εγώ το αίμα μου το δίνω
να βρει η γενιά μου οδηγητή.
Κι εσύ στην άμμο χτίζεις σπίτια
στης Χαλιμάς τα παραμύθια.
Εγώ ξεθάβω τους νεκρούς μου,
τους ξαναβάζω στην γραμμή.
Κι εσύ ξοδεύεις στα ξενύχτια,
στης Χαλιμάς τα παραμύθια.
Παίξε λοιπόν κι εσύ στα ζάρια,
αν σου βαστάει, την αλήθεια.
Μα δε γεννιούνται παλληκάρια
στης Χαλιμάς τα παραμύθια!
στον έμπορα για δυο ψωμιά.
Κι εσύ γυρεύεις την αλήθεια
στης Χαλιμάς τα παραμύθια.
Εγώ βαστάω το τιμόνι
να μην μπατάρει το σκαφί.
Κι εσένα σου ’γιναν συνήθεια
της Χαλιμάς τα παραμύθια.
Εγώ το αίμα μου το δίνω
να βρει η γενιά μου οδηγητή.
Κι εσύ στην άμμο χτίζεις σπίτια
στης Χαλιμάς τα παραμύθια.
Εγώ ξεθάβω τους νεκρούς μου,
τους ξαναβάζω στην γραμμή.
Κι εσύ ξοδεύεις στα ξενύχτια,
στης Χαλιμάς τα παραμύθια.
Παίξε λοιπόν κι εσύ στα ζάρια,
αν σου βαστάει, την αλήθεια.
Μα δε γεννιούνται παλληκάρια
στης Χαλιμάς τα παραμύθια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου