Κωστας Μόντης

Είναι ολοτελα ματαιοι αυτοι οι αγωνες

-Το ξερω.Γι`αυτό αναμειχθηκα,

Γι`αυτό ακριβως αναμειχθηκα

Με τοσα «χτες» τι θα μπορεσει

Να κανει ένα «αυριο»;

Με τοσα σιγουρα «χτες»,

Τι θα μπορεσει να κανει ένα αοριστο «αυριο»;

Και σε κάθε καμπή να σε περιμενει κι ένα «χτες»,

Σε κάθε καμπή να καραδοκει κι ένα «χτες»

Με συγχωρεις.Ξεχασα πως σε ξεχασα.

ΠΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟ

Σ`εκεινα τα πρωτα σου παιδικα «παλαμακια»

Εμεινε ο Θεος,

Εκεινα Τον ενθαρρυνουν,εκεινα σε σωζουν

Ο ΗΛΙΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Φοβαμαι να ξανανατειλω

Μηπως ξεφυτρωσει κατι παρομοιο

ΓΕΝΕΣΗ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ  -  ΕΝΑ ΨΑΡΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ

Όχι,προς Θεου,δεν ειμαι εγω που`γινα ανθρωπος.

Ρωτηστε παρακατω,

Ρωτηστε κανα καρχαρια,τι να σας πω

ΕΝΑ ΓΑΤΑΚΙ

Φαινεται πως δεν εμαθε ακομα

Να φοβαται τους ανθρωπους

Γιατι το τρομαζεις και δεν τρομαζει,

Γιατι το φοβεριζεις και σε κοιταζει περιεργα

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Η ΕΛΠΙΔΑ

Και βεβαια που δε βρισκεις λογαριασμο μαζι της.

Τι ελπιδα θα`ταν αν εβρισκες λογαριασμο;

Ποιος μού λεει ότι δεν είναι βαλτή;

Ποιος μού λεει ότι δεν εξυπηρετει ξενα συμφεροντα;

Ετσι που χωνει απροσκλητη τη μυτη της παντου

Εχω ή δεν εχω δικιο να την υποπτευομαι

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΜΥΑΛΟ

Δεν υπαρχει μυαλο-καρδιακο λεξικο

Όπως εχουμε Ελληνο-Αγγλικο

Ή Γαλλο-Ελληνικο.

Δεν αντιστοιχουν οι λεξεις τους

Αραγε σκοπιμως δεν συντονιζονται;

Αραγε σκοπιμως διευθετηθηκε να μην συντονιζονται;

Κι η καρδια στα παλια της τα παπουτσια!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Εντελει εφευραμε τους «φακους επαφης»

Να μην καταλαβαινουν οι αλλοι

Πως με γυαλια τούς κοιταμε

Τι ξανθο που αναδυεται μαζι σου στη μνημη μου!

Τι φως ταξιδευει στα ματια σου,

Τι φως περιπολει στα ματια σου!

Είναι μεγαλο πραγμα να πουν όταν φυγουμε

Πως τουλαχιστο μισησαμε λιγοτερο

Νομιζω πως σκοπιμως δεν εχουν μνημη οι καθρεφτες,

Νομιζω να τούς το χρωσταμε αυτο

ΖΩΗ

Λοιπον,ετσι που χασαμε τον «πινακα των περιεχομενων»,

Ετσι που χασαμε τις παραπομπες

Κι εγινε ο τομος δυσχρηστος….