ΤΟ
ΚΟΜΟΔΙΝΟ
Μουσικη: Δημος Μούτσης
Πάνω
απ’ το κρεβάτι στολισμένο
σε βελούδο μαύρο, θωρηκτό
Και πιο δίπλα ήταν διπλωμένο
το άλμπουμ με δικέφαλο αετό
Γράμματα μ’ ευχές κι αφιερώσεις
μέσ’ στο κομοδίνο σιωπηλές.
Κάποια μέρα σου είπα να τα δώσεις
κι άρχισες να βρίζεις και να κλαις.
Χάντρες κεντημένο το φουστάνι
και το τίμιο ξύλο στο πλευρό.
Κάμαρες που μύριζαν λιβάνι
και του Ιορδάνη το νερό.
σε βελούδο μαύρο, θωρηκτό
Και πιο δίπλα ήταν διπλωμένο
το άλμπουμ με δικέφαλο αετό
Γράμματα μ’ ευχές κι αφιερώσεις
μέσ’ στο κομοδίνο σιωπηλές.
Κάποια μέρα σου είπα να τα δώσεις
κι άρχισες να βρίζεις και να κλαις.
Χάντρες κεντημένο το φουστάνι
και το τίμιο ξύλο στο πλευρό.
Κάμαρες που μύριζαν λιβάνι
και του Ιορδάνη το νερό.
ΤΟ
ΣΠΙΤΙ ΣΤΗΝ ΑΝΗΦΟΡΙΑ
Μουσικη:
Δημος Μούτσης
Το
σπίτι στην ανηφοριά
και στο παλιό δρομάκι
Τα παραθύρια του κλειστά,
θάνατος και φαρμάκι.
Να θυμηθείς αποβραδύς
ν’ αλλάξεις δρόμο, μην το δεις,
το σπίτι στην ανηφοριά
μονάχο του μέσ’ στο βοριά.
Το σπίτι στην ανηφοριά
του φύγαν οι γειτόνοι
Και δεν περνά περαστικός
μήτε πουλί ζυγώνει.
και στο παλιό δρομάκι
Τα παραθύρια του κλειστά,
θάνατος και φαρμάκι.
Να θυμηθείς αποβραδύς
ν’ αλλάξεις δρόμο, μην το δεις,
το σπίτι στην ανηφοριά
μονάχο του μέσ’ στο βοριά.
Το σπίτι στην ανηφοριά
του φύγαν οι γειτόνοι
Και δεν περνά περαστικός
μήτε πουλί ζυγώνει.
ΘΑ
ΣΕ ΞΑΝΑΒΡΩ ΣΤΟΥΣ ΜΠΑΞΕΔΕΣ
Μουσικη:
Ηλιας Ανδριοπουλος
Μόνο
να γράφεις τ’ όνομά σου
και `κείνο το `μαθες μισό
να συλλαβίζεις τα όνειρά σου
στο Άργος και στον Ιλισό
Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες
τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς
και τσικουδιά στους καφενέδες
τα παλληκάρια να κερνάς
Του κόσμου το στενό γεφύρι
θα το περάσουμε μαζί
θα `ναι η καρδιά σου παραθύρι
τα λόγια σου παλιό κρασί
και `κείνο το `μαθες μισό
να συλλαβίζεις τα όνειρά σου
στο Άργος και στον Ιλισό
Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες
τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς
και τσικουδιά στους καφενέδες
τα παλληκάρια να κερνάς
Του κόσμου το στενό γεφύρι
θα το περάσουμε μαζί
θα `ναι η καρδιά σου παραθύρι
τα λόγια σου παλιό κρασί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου