Είναι Νοέμβριος του μακρινού πλέον 1932. Το παγωμένο ψιλόβροχο που πέφτει για μέρες στις γερμανικές πόλεις, μαζί με την περιστασιακή ομίχλη κάνουν το κρύο να μοιάζει χειρότερο στους πολίτες, συμπεριλαμβανομένων των περίπου 6 εκατομμυρίων ανέργων που ζουν σε πολυκατοικίες ή σπίτια σαπάκια πολλές φορές χωρίς θέρμανση. Παρά ταύτα στις 6 Νοεμβρίου οι Γερμανοί συμμετέχουν στις ομοσπονδιακές εκλογές μαζικά, προφανώς εξαιτίας του απίστευτου διχασμού και της κρίσης που βιώνει η χώρα εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Το Ναζιστικό Κόμμα (NSDAP) χάνει τέσσερις μονάδες σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές του Ιουλίου και παίρνει 33,6%, ενώ το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD), ανεβάζει το ποσοστό του κατά 2,6% και παίρνει 16,9%. Είναι πρώτο κόμμα στο Βερολίνο. Μαζί με το ποσοστό των Σοσιαλδημοκρατών που έχουν λάβει 20.9%, τα… «αριστερά» πολιτικά κόμματα είναι μια υπολογίσιμη δύναμη, μέσα και έξω από το Ράιχσταγκ, όμως μια συνεργασία είναι ουσιαστικά ανέφικτη έστω και σε επίπεδο τακτικής.
Το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει βυθιστεί η χώρα καιρό τώρα, έχει… αναγκάσει τον πρόεδρο της χώρας, στρατάρχη Πάουλ Φον Χίντενμπουργκ να κυβερνάει με προεδρικά διατάγματα. Οι δουλειές για τις γερμανικές βιομηχανίες δεν πάνε καλά. Κάνουν απεργίες μέχρι και οι ένοικοι, αρνούμενοι να πληρώσουν τα νοίκια στους ιδιοκτήτες. Στις 19 Νοεμβρίου στο γραφείο του προέδρου Φον Χίντενμπουργκ φτάνει μια επιστολή. Είναι ένα ψήφισμα από τους ισχυρότερους βιομήχανους, τραπεζίτες και τσιφλικάδες της Γερμανίας. Ζητούν από τον πρόεδρο να δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στο Ναζιστικό Κόμμα. Το ψήφισμα είναι γνωστό ως Industrielleneingabe και η κίνηση είχε οργανωθεί μεταξύ άλλων από τον ίδιο τον Χάινριχ Χίμλερ. Μετά από διάφορες πολιτικές κινήσεις το NSDAP παίρνει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και τελικά φτιάχνει μια κυβέρνηση συνεργασίας με το φιλομοναρχικό ακροδεξιό Γερμανικό Εθνικό Λαϊκό Κόμμα (NDVP) για τα μάτια του κόσμου. Το ζήτημα είναι ότι από τις 30 Ιανουαρίου 1933 ο Χίτλερ ήταν καγκελάριος. Στις 20 Φεβρουαρίου, ο καγκελάριος είχε μυστική συνάντηση με 25 (αυξήθηκαν οι υποστηρικτές του) βιομήχανους, τραπεζίτες και τσιφλικάδες. Στόχος του ήταν να συγκεντρώσει χρήματα για το NSDAP για τις εκλογές που θα προκήρυσσε και οι οποίες πλέον θα ήταν γίνονταν με τον… τρόπο του. Πήρε τελικά 3 εκατομμύρια μάρκα (περίπου 9 εκατομμύρια ευρώ σημερινά λεφτά). Τα υπόλοιπα είναι… Ιστορία.
Αν τα παραπάνω σας θυμίζουν κάτι είναι γιατί οι σημερινοί robber barons (ληστοβάρονοι ή ληστοκαπιταλιστές), όπως τους αποκάλεσε εξάλλου και ο απελθών πλέον πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, στήριξαν ξεκάθαρα και ανοιχτά την καμπάνια του Ντόναλντ Τραμπ. Η διαφορά είναι ότι πλέον τα χρήματα που έδωσαν και η γενικότερη στήριξη, δεν τους παρείχαν μόνο έναν αρχηγό κράτους- μαριονέτα, αλλά θέσεις στην κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Αυτό που φαίνεται να κινητοποιεί τους robber barons να βγουν ανοιχτά πλέον μπροστά και να πάρουν οι ίδιοι αποφάσεις για να διασφαλίσουν την κερδοφορία τους στο διηνεκές, είναι το ίδιο με αυτό που είχε ωθήσει τους γερμανούς κεφαλαιοκράτες να στηρίξουν τον Χίτλερ: οι δουλειές δεν πάνε καλά, παρότι τα κέρδη τους είναι πέρα από κάθε φαντασία. Ο λόγος που δεν πάνε καλά οι δουλειές δεν είναι προφανώς ο κομμουνιστικός κίνδυνος (αν και το περιβάλλον Τραμπ παίζει αυτό το χαρτί απέναντι στην Κίνα), όπως τότε στην Γερμανία, αλλά τα σύγχρονα αδιέξοδα της μεταπολεμικής ισορροπίας δυνάμεων και της παγκόσμιας τάξης. Είναι ξεκάθαρο πως ο πόλεμος στην Ουκρανία (είναι λίγο ειρωνικό ότι και τότε πριν από όλα αυτά το βασικό θέμα ήταν ο σχετικά πρόσφατος (εμφύλιος) πόλεμος στην… Ρωσία και η κατάληψη της εξουσίας από του Μπολσεβίκους) σε συνδυασμό με τον ανταγωνισμό από την Κίνα, είναι αρκετά για να αναγκάσουν τους αμερικανούς δισεκατομμυριούχους να σταθούν στην σειρά και να γίνουν το φόντο της ορκωμοσίας Τραμπ. Δεν χρειάζονται πλέον ψηφίσματα και επιστολές ή μυστικές συναντήσεις. Επίσης οι δουλειές δεν πάνε καλά γιατί η ατζέντα όσον αφορά στο ενεργειακό δεν τους συμφέρει, αφού η «πράσινη» ενέργεια δεν έχει το ίδιο περιθώριο (άμεσου) κέρδους με τους υδρογονάνθρακες. Η Ευρώπη έκανε το λάθος να πειστεί ότι η πράσινη ενέργεια εξασφάλιζε την αυτονομία της. Δεν άρεσε αυτό ούτε στην Ρωσία και πλέον δεν αρέσει και στις ΗΠΑ. Τα λάθη πληρώνονται. Κάποιοι κερδίζουν από αυτά. Αυτό εξάλλου έκανε ξεκάθαρο ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου Ίλον Μασκ, στην ομιλία του που κι αυτή άφησε ιστορία. Ξεκίνησε λέγοντας «Ναι! Αυτό είναι το αίσθημα της νίκης, ναι! Και δεν ήταν μια απλή νίκη. Ήταν μια καθοριστική στιγμή στον δρόμο του ανθρώπινου πολιτισμού». Στην συνέχεια ο Μασκ, αφού είπε κάποια ακόμα πανηγυρικά λόγια, προχώρησε γρυλίζοντας από άγρια χαρά σε έναν ναζιστικό χαιρετισμό. Πιθανότατα δεν ξέρει γερμανικά γιατί κανονικά την ώρα που έκανε τον χαιρετισμό έπρεπε να φωνάξει και «Sieg Heil!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου