Αναστάσιος Τιράνων και αθέων
Φεβρουάριος-Τσικνοπέμπτη 1973. Η Νομική κτίριο Σόλωνος - Σίνα βράζει. Οι συμφοιτήτριες μας οι Βολιώτισες του "Γαλλικού Τμήματος" είναι μέρες κλεισμένες μέσα. Φωνάζουν συνθήματα από την ταράτσα, έχουν αναρτήσει πανό. Η είσοδος από Σόλωνος ανοικτή. Κάποιοι - κάποιες μπαινοβγαίνουμε με νερά, τρόφιμα και ό,τι άλλο μάς ζητούν. Τεσσάρων μηνών έγκυος μπαινοβγαίνω κι εγώ. Κι όσες φορές κι αν έχω ακούσει με σεβασμό για το Πολυτεχνείο. Μέχρι σήμερα προς τα 77 χρόνια πια, για μένα Το έναυσμα:"Το ραγιά χίλιες φορές να τον εύρεις ραγιά, να τον χτυπάς. Μια να σε χτυπήσει. Δε σε φοβάται πλιο"* Aλλά, και Το μεγάλο Σφαγείο θα είναι η Νομική. Κι ας μην την θυμόμαστε όσο πρέπει, ας μην τιμούμε όσο αξίζουν οι εκπαραθυρωμένοι και άλλοι συλληφθέντες, που έγιναν επιληπτικοί από τα χτυπήματα με χουντικό υποκόπανο. Όμως, για όλα αυτά μια άλλη φορά. Προς το παρόν, η παρότρυνση. Διαβάστε μερικές σελίδες από το βιβλίο: "Θάνατοι στη Χούντα" του κ. Δημήτρη Βεριώνη.
Λοιπόν, Φεβρουάριος-Τσικνοπέμπτη. Πηγαδάκι γύρω από έναν ιερωμένο. Δύσπιστη, για να μην πω εχθρική, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, απέναντι σε οτιδήποτε συνδέεται με θρησκεία,Θεό και εωσφόρο. Πολύ περισσότερο σε ρασοφόρους, θα έπρεπε να προσπεράσω. Παρ΄όλα αυτά, παραδίδω στα γρήγορα όσα έχω φέρει και μπαίνω κι εγώ στην παρέα.
Το έχω ξαναπεί. Ας το πω άλλη μία. Στην Ελληνοϊταλική Σχολή Αθηνών απ΄όπου αποφοίτησα. Αρσενικός άνθρωπος και Δάσκαλος Θρησκευτικών, - με όλα τα γράμματα κεφαλαία,- ο Μιχαήλ Γκητάκος. Αντικριστά στα μαθήματά του Ματθαίος- Νίτσε- Μαρξ. Κι ακόμη βυζαντινή τέχνη και υμνογραφία. Τού χρωστάω ότι μού κράτησε το χέρι σε δρόμους προς την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια. Του χρωστάω ότι μάς έμαθε για τον Μάξιμο τον Γραικό, και τον Διονύσιο Τρίκκης, φαγωμένοι και οι δυο από χριστιανικά λιοντάρια. Κι ακόμα ένα τόσο δα βιβλίο του Κώστα Σαρδελή:" Ο προφήτης του Γένους-Κοσμάς ο Αιτωλός".
Αυτός ο ιερωμένος της Νομικής στα 1973, γνωστός στο φοιτηταριό, είναι για μένα ο Μάξιμος ο Γραικός, ο Διονύσιος Τρίκκης, ο Κοσμάς ο Αιτωλός και ο Μιχαήλ Γκητάκος μαζί. Απέναντι από την είσοδο της Νομικής στη Σόλωνος, σε κάτι στέκια -καφενεδάκια της πυρκαγιάς κάθεται μαζί μας "Κατάστηθα στην αμαρτία,στα τρίστρατα του ντουνιά"**. Είναι απίστευτες οι ιστορίες που μας λέει για την Ουγκάντα σε μια αποστολή ε π ι λ ο γ ή θ α ν ά τ ο υ.Κ α θ α ρ ή ε π ι λ ο γ ή Τ ο υ και οι σπουδές του στην Θεολογική Σχολή, σε μια εποχή που γινόσουν εκατομμυριούχος αν επέλεγες Πολυτεχνείο, όντας όπως εκείνος μαθητής του 19 9/11 του Β΄Γυμννασίου- Λυκείου Αρρένων Αθηνών. Και ποιος δεν έχει αποφοιτήσει απ΄αυτό το Σχολειό; Και ποια η κατάληξή του;;;;....
Σε αυτές τις "καφενόβιες'' φοιτητικές συζητήσεις από τα χείλη του καφενόβιου παπά πρωτάκουσα:''Εγώ και δια μούσας/ και μετάρσιος ήξα, και / πλείστων αψάμενος λόγων/ κρείσσον ουδέν α ν ά γ κ α ς/ ηύρον, ουδέν τι φάρμακον" Δηλαδή, για να μη μάς μείνει εννοιολογικό κενό, διερμηνεύει:"Αν και εγώ μελέτησα πλείστα από τα ιερά βιβλία των μουσών/ και με ζητήματα θεολογικά ενασχολήθηκα/ δεν αντιλήφθηκα τίποτα ισχυρότερο από την Α ν ά γ κ η,/ ούτε κάποιο δεινότερο φάρμακο βρήκα"***
Άραγε η συνειδητοποίηση στην Ουγκάντα τί θα πει
τ ρ ι σ κ α τ ά ρ α τη α ν ά γ κ η τον σπρώχνει στα μετέπειτα έργα του; Κανείς δεν το ξέρει. Το βέβαιο είναι ότι επιστρέφει άρον- άρον στην Ελλάδα με βαριά ελονοσία. Η αρρώστια, που λίγο ακόμη και θα τού στοίχιζε τη ζωή, ξεδιπλώνει έναν άλλον εαυτό του τον επιστημονικό. Επιδίδεται συστηματικά με την θρησκειολογία ε κ σ υ γ χ ρ ο ν ί ζ ο ν τ α ς και β ε λ τ ι ώ ν ο ν τ α ς τον τρόπο θεραπείας του γνωστικού αυτού αντικειμένου.
Με ειδική υποτροφία μεταβαίνει ως μεταπτυχιακός φοιτητής στην Γερμανία και σπουδάζει εθνολογία, θρησκειολογία, ιεραποστολογία, αφρικανολογία, ειδικεύεται στην ιστορία των θρησκευμάτων. Μελετά τον αφρικανικό συμβολισμό σε σχέση με την ορθόδοξη συμβολική παράδοση. Μία από τις τετρακόσιες και βάλε πρωτοποριακές επιστημονικές εργασίες του, η διδακτορική του διατριβή: "Η παραδοσιακή θρησκεία των φυλών μπαντού- Τα πνεύματα μ' μπαντούα και τα πλαίσια της λατρείας των- Θρησκειολογική διερεύνησις των πλευρών". Συγχρόνως δεν εγκαταλείπει την εμβάθυνση στις γλώσσες τις οποίες γνωρίζει: ελληνική, λατινική, ιταλική, ρωσική, αγγλική, γερμανική, γκάλλα και σουαχίλλι και αργότερα και την αλβανική.Εκλέγεται,- πάλι καλά,-παμψηφεί τακτικός καθηγητής Ιστορίας Θρησκευμάτων στην Θεολογική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών.
Διδάσκει για τα αφρικανικά αλλά και για τα γνωστά θρησκεύματα όπως είναι ο Ινδουϊσμός, ο Βουδισμός το Ισλάμ του οποίου η διδασκαλία εισάγεται για π ρ ώ τ η φορά στην Ελλάδα. Όσοι απεργάζονται τον διαθρησκευτικό και διεθνικό διάλογο με έχθρα δαγκώνουν το χείλι. Αυτό δεν τον εμποδίζει να συνδράμει όσο μπορεί στην εξομάλυνση της εκτροχιασμένης κατάστασης στην Κένυα. Να μοιράζεται ανάμεσα σε Αθήνα και Ανατολική Αφρική. Η Ελονοσία και το πήγαινε- έλα στην Κένυα δεν τον εξόντωσαν. Μα πάντα υπάρχει κάποια ευκαιρία...
Το 1991 η κατάσταση στην Αλβανία είναι έκρυθμη.Εγκληματίες αποφυλακίζονται, πολλοί απ΄αυτούς με την ευγενική συνδρομή του γνωστού έλληνα πολιτικού κ. Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος ανοίγει διάπλατα τα σύνορα, καταφθάνουν στην Ελλάδα. Να η κατάλληλη στιγμή για τον κατάλληλο άνθρωπο (πες άκακο θύμα).Με απόφαση του Πατριάρχη Δημητρίου και της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου μεταβαίνει στην Αλβανία ως Πατριαρχικός Έξαρχος. Ένα χρόνο αργότερα εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας. Ευσεβείς ορθόδοξοι χριστιανοί τον προτρέπουν να γίνει ήρωας ενάντια σε αλλόθρησκους και αλλοεθνείς. Μικρότητες, συκοφαντίες, παγίδες παντού. Εκείνος ατάραχα πείσμων διαμηνύει προς πάσα κατεύθυνση:" Δεν αποδέχθηκα έναν θρόνο, αγκάλιασα έναν σταυρό".**** Η απάντηση του προκαλεί. Τον αποκαλούν αρχιεπίσκοπο Τιράνων και αθέων.
Αναμετριέται με τον χαρακτηρισμό με έργα. Αναλαμβάνει έντονη εκδοτική δραστηριότητα "Εν αρχή ήν ο Λόγος"*****Χτίζει υδραγωγεία, σχολεία, κλινικές, Διαγνωστικό Κέντρο με 24 ειδικότητες, ανακαινίζει κατερειπωμένες εκκλησιές. Μια δολοφονική εναντίον του σφαίρα θα σταματήσει στο διπλό τζάμι του γραφείου του.Θα την αφήσει σφηνωμένη εκεί να του θυμίζει ό,τι ο ίδιος λέει:"Η ζωή μπορεί να τελειώσει μέσα σε ένα λεπτό, δεν έχω καιρό για χάσιμο"****. Μειλίχιος, μοιάζει πράος. Και είναι αναμφισβήτητα ιερό τέρας πραότητας, μα καίει ολόκληρος και κορώνει.
Μαινόμενος τα βάζει με τον καλό χριστιανό που δεν αφήνει μουσουλμάνα να μπει σε κλινική "Αυτή η κλινική έγινε για όλους"**** επιπλήττει αυστηρά τον κλειδοκράτορα. Δεν διστάζει να τα βάλει με το ντόπιο αρχοντολόι "Η εκκλησία δεν μπορεί να είναι λέσχη των δυνατών και των πλουσίων"****. Να βροντοφωνάξει ενάντια στον πόλεμο:" Όχι άλλο αίμα. Όχι στον πόλεμο. Ένας άδικος παράνομος κόσμος,δεν μπορεί να περιμένει ειρήνη. Γνήσιος πόθος για παγκόσμια ειρήνη σημαίνει αληθινή επιθυμία για δικαιοσύνη"**** Έτσι υποδέχεται και περιθάλπει 33.000 πρόσφυγες από τον πόλεμο στο Κοσσυφοπεδίο.
Διαπρύσιος, Τσικνοπέμπτη στα 1973, μάς θυμίζει του Ματθαίου:"Εισέλθετε δια της στενής πύλης...Μη δώτε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς εν τοις ποσίν αυτών και στραφέντες ρήξωσιν υμάς"******
Πέμπτη σήμερα στα 2025. Στο κόσμημα- ναό Αναστάσεως Τιράνων που ο ίδιος έχει χτίσει, θα κοιμηθεί σε σημείο του Ιερού που ο ίδιος έχει επιλέξει, ο ιερωμένος των φοιτητικών μας χρόνων. Κατά κόσμον Αναστάσιος Γιαννουλάτος, μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και αθέων.
Πολλοί προσκύνησαν το σκήνωμα του. Άλλοι τόσοι, μεταξύ αυτών και επώνυμοι, αξιωματούχοι και Πρωθυπουργοί θα παρακολουθήσουν την εξόδιο ακολουθία. Αλήθεια όλοι αυτοί έχουν δει έστω τον τίτλο ενός από τα πάμπολλα επιστημονικά πονήματα του Αναστασίου; Έχουν καταλάβει πώς στο πρόσωπο του ταυτίστηκαν ποιείν και πράττειν;
Ρητορική η ερώτηση. Όσο για μένα την άθεη. Από εσένα Αναστάσιε μία και μόνη προσευχή σου φτάνει στ΄αυτιά μου. "Η προσευχή του ταπεινού"*******
Κύριε,σαν ήρθεν η βραδιά, σού λέω την προσευχή μου:
άλλη ψυχή δεν έβλαψα στον κόσμο απ΄τη δική μου.
Εκείνοι που με πλήγωσαν ήταν αγαπημένοι.
Την πίκρα μου τη βάστηξα - μου δίνεις και την ξένη
Μ΄απαρνηθήκαν οι χαρές.Δεν τις γυρεύω πίσω.
Προσμένω τα χειρότερα. Είν' αμαρτία να ελπίσω.
Σαν ευτυχία την αγαπώ της νύχτας τη φοβέρα.
Στην πόρτα μου άλλος δεν χτυπά κανείς απ΄τον αγέρα.
Δεν έχω δόξα. Είν΄ήσυχα τα έργα που έχω πράξει
Άκουσα τη γλυκιά βροχή, τη δύση έχω κοιτάξει,
έδωκα στα παιδιά χαρές σε σκύλους λίγο χάδι,
ζευγάδες καλησπέρισα που γύριζαν το βράδι....
Τώρα δεν έχω τίποτα να διώξω ή να κρατήσω.
Δεν περιμένω ανταμοιβή- πολύ 'ναι τέτοια ελπίδα!
Ευδόκησε ν΄αφανιστώ χωρίς να ξαναζήσω...
Σ΄ευχαριστώ για τα βουνά και για τους κάμπους που είδα.
~~~~~~~~~~~~~
*Μακρυγιάννη, Άπαντα
** Κ.Σαρδελήςς, Κοσμάς ο Αιτωλός
***Ευριπίδης, Άλκηστις στ. 962-982
****Λόγια Του Αναστασίου Αρχιεπισκόπου Τιράνων
*****Κατά Ιωάννην,κεφ. Α',1
******Κατά Ματθαίον,κεφ. Ζ', 13,6
*******Ζ. Παπαντωνίου, Η προσευχή του ταπεινού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου