απο Μαργαριτα Συγγενιωτου

 Τρόλεϊ από Κυψέλη, 8.30 το πρωί. Όποιος ξέρει, ξέρει. Όποιος δεν ξέρει, δεν χρειάζεται να μάθει. Φτάνουμε ΟΤΕ, όσοι είμαστε στριμωγμενοι στην πόρτα κατεβαίνουμε για να κατεβει ο κόσμος και να ξανανεβουμε. Μεσήλικας ελληναρας με κλασσική λουμπενοβαλκανια φάτσα σπρώχνει να μπει στο τρόλεϊ πριν κατέβουν οι μέσα. Τον σταματάω με τον χαρακτηριστικό γλυκό μου τρόπο και του λέω να κάνει άκρη να περάσει ο κόσμος που βγαίνει και να περιμένει να μπει στη σειρά του. Αρχίζει να τσαμπουκαλευεται, αλλά είναι κι ένα κεφάλι πιο κοντός και δεν τον παίρνει, υπάρχει, όμως, ένας λεκτικός διαπληκτισμος. Μπαίνουμε μέσα τη στιγμή που λέει "αι, μωρή, που θα πληρώσω εγώ την κλιμακτηριο σου". Τι ήταν να το πει; Τον πιάνουν άλλες δύο και τον κάνουμε καινούργιο. Χωρίς βρισιές, αλλά με τσαμπουκά. Τελικά ο τύπος λούφαξε, περνώντας κλασσικά από το στάδιο της κλάψας.

Συνηθισμένη ιστορία, θα μου πείτε. Καθημερινή. Αλλά την γράφω για όσους μας λένε ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να γράφουμε για σεξισμους και αηδίες ή να φωνάζουμε στο φβ. Το φβ, όμως, βγαίνει στο δρόμο. Και φωνάζει κι εκεί. Και μπορεί εγώ να μην κινδυνεύω από κάτι, για πολλούς λόγους, τον είχα τον τύπο και μόνη μου, αλλά είναι ωραίο να βλέπεις ότι το αντανακλαστικο έχει γυρίσει και οι γυναίκες μιλάνε.