Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2015

Λ Παπαδοπουλος - Μ Λοιζος

ΕΧΩ ΕΝΑ ΚΑΦΕΝΕ

Έχω ένα καφενέ
στου λιμανιού την άκρη
τον έχτισε το δάκρυ
αυτών που μένουνε
και περιμένουνε

Έχω ένα καφενέ
που ακούει όλο τα ίδια
για μπάρκα και ταξίδια
αυτών που μένουνε
και περιμένουνε

Έχω ένα καφενέ
ένα παλιό ρημάδι
αχ να ‘τανε καράβι
γι αυτούς που μένουνε
και περιμένουνε


ΜΑΝΑ ΔΕ ΦΥΤΕΨΑΜΕ

Έσπασε το κομπολόι σκόρπισαν οι χάντρες
πιάσανε το μοιρολόι ένα τσούρμο άντρες

Μάνα δε φυτέψαμε ούτε ένα λουλούδι
κι ακριβοπληρώσαμε δυο σπυριά ζωή
μάνα δεν τελειώσαμε ούτε ένα τραγούδι
ήλιο ζητιανέψαμε κι έχουμε καεί

Έσβησε η ασετυλίνη χίμηξε σκοτάδι
βούλιαξε στη Μυτιλήνη το στερνό καράβι



ΣΕΒΑΧ Ο ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ


Στο φιλντισένιο μου μαρκούτσι
γαλέρες έρχονται και πάνε
ρεσάλτα κάνουνε οι μούτσοι
κι οι πειρατές μεθοκοπανε
στο καπηλειό το λιμανίσιο

Θάλασσα πικροθάλασσα
γιατί να σ’ αγαπήσω

Σαρακηνοί και Βενετσάνοι
πιάνουν και δένουν στο κατάρτι
ελόγου μου τον καπετάν Γιάννη
το παλληκάρι τον αντάρτη
τον άντρακλα τον πελαγίσιο

Θάλασσα πικροθάλασσα
γιατί να σ’ αγαπήσω

Κι εκεί στου μακελειού την άψη
δαγκώνω τα σχοινιά τα λύνω
και μα τον Άγιο Κωνσταντίνο
όλους τους ρίχνω μες στη χάψη
δεμένους με τα χέρια πίσω

Θάλασσα πικροθάλασσα
πώς να μη σ’ αγαπήσω;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου