Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2015

Λ Παπαδοπουλος - Μ Πλεσσας


EΠΕΦΤΕ ΒΑΘΙΑ ΣΙΩΠΗ

Έπεφτε βαθιά σιωπή
στο παλιό μας δάσο
"τρέξε να σε πιάσω"
μου χες πρωτοπεί
Και όταν έτριζε η βροχή
στα πεσμένα φύλλα,
πόση ανατριχίλα
μέσα στην ψυχή.

Κίτρινο πικρό κρασί,
κίτρινο φεγγάρι,
φεύγαν οι φαντάροι
έφευγες και συ.
Κι είχες μέσα στην ματιά
ένα σκούρο θάμπος,
ένα σκούρο...σάμπως
να ‘πεφτε η νυχτιά

Κάποια κόκκινη πληγή
που δεν λέει να κλείσει,
το μικρό ξωκλήσι
δίπλα στην πηγή
Και μια κίτρινη σιγή
στο παλιό μας δάσο,
πώς να σε ξεχάσω
που σε πήρε η γη


ΘΑ ΠΙΩ ΑΠΟΨΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Θα πιω απόψε το φεγγάρι
και θα μεθύσω και θα πω
αφού πονάς για κάποιον άλλο
ρίξε μαχαίρι να κοπώ

Κι όταν με κόψει το μαχαίρι
μετανιωμένη θα μου πεις
πάρε του φεγγαριού το δάκρυ
κι από το αίμα να πλυθείς

Κι εγώ θα κόψω το φεγγάρι
θα σ’ το καρφώσω στα μαλλιά
και σαν πλαγιάσουμε θα έχω
τον ουρανό στην αγκαλιά

Κι όταν ξυπνήσουμε και πάμε
ξανά στα στέκια τα παλιά
σκέψου τι όμορφη που θα `σαι
με το φεγγάρι στα μαλλιά



ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ ΚΥΡΙΑΚΗ


Ο παλιός φωνόγραφος
πάνω στο τραπέζι
άρχισε να παίζει
μες στη σιγαλιά

Κι η καρδιά σου έλιωσε
κι έγινε ένα δάκρυ
στων ματιών την άκρη
σα δροσοσταλιά

Ξημερώνει Κυριακή
μη μου λυπάσαι
Έιναι όμορφη η ζωή
να το θυμάσαι

Ο παλιός φωνόγραφος
πάνω στο τραπέζι
έπαψε να παίζει
μέσα στη νυχτιά

Το τραγούδι τέλειωσε
μα η λύπη μένει
σαν ναυαγισμένη
στη θολή ματιά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου