Πώς ο Αρειος Πάγος υπονόμευσε εξαρχής την έρευνα για τις υποκλοπές
Ημεθόδευση της συγκάλυψης του σκανδάλου των υποκλοπών από τον Αρειο Πάγο, την οποία αποκάλυψε και η «Εφ.Συν.» («Ο Ζήσης τίναξε το πόρισμα στον αέρα», 2/8/2024), έχει πλέον τεκμηριωθεί από το σύνολο των δημοσιογράφων που ασχολήθηκαν επί τουλάχιστον δύο χρόνια με την υπόθεση.
Το στοιχείο όμως που δεν έχει αναδειχθεί είναι –όπως υπογραμμίζουν ανώτατες δικαστικές και εισαγγελικές αρχές στην «Εφ.Συν.»– ότι «σε κανένα άρθρο της δικονομίας δεν προβλέπεται η αφαίρεση δικογραφίας από εισαγγελέα. Είναι τελείως διαφορετικό το να αναθέσει εξαρχής ένας εισαγγελέας Εφετών ή ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου μια προκαταρκτική εξέταση σε ομοιόβαθμο λειτουργό κι άλλο να την αφαιρέσει. Αυτό δεν επιτρέπεται». Ας εξηγήσουμε πόσο σημαντικό είναι το παραπάνω.
Υπενθυμίζεται πως η Γεωργία Αδειλίνη αποφάσισε αιφνιδιαστικά να «αδειάσει» τους πρωτοδίκες που είχαν αναλάβει την έρευνα και να την αναθέσει στον Αχιλλέα Ζήση με τα γνωστά αποτελέσματα. Και όλα αυτά ενώ μέχρι τότε και επί 1,5 χρόνο δεν είχε υπάρξει καμία όχληση από τον Αρειο Πάγο προς τους τρεις εισαγγελείς για να επιταχύνουν τις έρευνές τους. Η σκοπιμότητα αυτής της ενέργειας, που βαφτίστηκε «αναβάθμιση« της έρευνας, δεν αφορούσε μόνο την απευθείας ανάθεση στον κ. Ζήση. Η ενέργεια αυτή έχει και μια πρόσθετη συνέπεια που δεν αναδεικνύεται. «Η δικογραφία αυτή περιέχει εγκλήσεις. Αν η αρχειοθέτηση είχε λάβει χώρα από την Εισαγγελία Πρωτοδικών, οι εγκαλούντες θα είχαν δικαίωμα προσφυγής, τώρα όμως το στερούνται, γιατί η υπόθεση κρίθηκε στον ανώτατο βαθμό», σημειώνουν ανώτατες εισαγγελικές αρχές στην «Εφ.Συν.».
Οι ίδιες πηγές προσθέτουν πως «είμαστε η μοναδική χώρα παγκοσμίως που νομιμοποίησε η δικαστική εξουσία τις παρακολουθήσεις πολιτών. Οποιος έχει δει την ταινία “Οι ζωές των άλλων” βλέπει ότι και στην Ανατολική Γερμανία η παρακολούθηση ήταν πέρα από τα όρια της νομιμότητας. Ηταν κρυφή. Εδώ πλέον μετά το πόρισμα δόθηκε το πράσινο φως για ανεξέλεγκτες παρακολουθήσεις των πάντων χωρίς κανέναν προφανή λόγο και χωρίς καμία αιτιολογία. Το πιο ευαίσθητο ανθρώπινο δικαίωμα, αυτό της προστασίας της προσωπικής ζωής και της επικοινωνίας, καταλύθηκε από τον υποτιθέμενο φύλακά του, τη Δικαιοσύνη. Η Δημοκρατία, χωρίς αυτά τα δικαιώματα ζωντανά, είναι νεκρή».
Δεν είναι βέβαια το μόνο σκοτεινό σημείο. Ανάμεσα στους 27 κοινούς στόχους του ενιαίου κέντρου Predator - ΕΥΠ φιγουράρει το όνομά του πρώην εισαγγελέα του Οικονομικού Εγκλήματος και νυν αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Χρήστου Μπαρδάκη. Ο ίδιος βρισκόταν σε καθεστώς παρακολούθησης από την ΕΥΠ επί δύο συναπτά έτη, πιο συγκεκριμένα από την 1η Ιουνίου 2020 έως την 12η Ιουνίου 2022. Αυτό συνεπάγεται ότι για τον κ. Μπαρδάκη υπογράφτηκαν από την εισαγγελέα της ΕΥΠ, Βασιλική Βλάχου, 12 εισαγγελικές εντολές παρακολούθησης.
Επομένως, το πόρισμα του Αρείου Πάγου επιβεβαιώνει ότι η κ. Βλάχου θεωρούσε επικίνδυνο για την εθνική ασφάλεια τον Χρ. Μπαρδάκη. Αυτό που δεν μπορεί «αναντίλεκτα» (sic) να εξηγήσει ο κ. Ζήσης και η κ. Αδειλίνη είναι πώς γίνεται η εισαγγελέας της ΕΥΠ, η οποία περιβλήθηκε την εμπιστοσύνη του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου, να αμφισβητεί το ίδιο συμβούλιο που εμπιστεύθηκε τον συνάδελφό της για μια άλλη θέση. Με απλά λόγια, το πόρισμα μας δείχνει ότι στην Ελλάδα και οι εισαγγελείς νομίμως παρακολουθούνται. Εισαγγελικές πηγές υπογραμμίζουν πως «πρόκειται για μόνιμη και διαρκή απειλή για κάθε δικαστικό λειτουργό, αφού η προσωπική του ζωή μπορεί να γίνει αντικείμενο εκβιασμού για τον χειρισμό μιας υπόθεσης». Ποιος μπορεί άραγε να αποκλείσει ότι ακριβώς αυτό συμβαίνει και σε αυτή την υπόθεση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου