Τακης Λαζαριδης (1928- ) 1ο

διαβασα  με αδικαιολογητη καθυστερηση το συντομο βιβλιαρακι του Τακη Λαζαριδη

"Ευτυχως ηττηθηκαμε συντροφοι"

γραμμενο το 1987

σε λιγες σελιδες δινει μια πολυ πιο πειστικη εκδοχη του τι και γιατι εγινε μεταξυ `44 και `49,σε σχεση με οσα πολλα αλλα βαρυγδουπα εχω διαβασει...αξιζει να διαβαστει απο καθε ενδιαφερομενο για εκεινη την τοσο σημαδιακη για τον τοπο μας περιοδο...

στο youtube.com   υπαρχουν μερικες συνεντευξεις του Λαζαριδη...

παρακατω παραθετω αυτουσια επιστολες/αρθρα του που δημοσιευτηκαν στον Τυπο των τελευταιων ετων

4/1/2015

10 αναπάντητα ερωτηματικά για το Δεκέμβρη του '44 

Διάβασα τα ένθετα που δυο ημερήσιες αθηναϊκές εφημερίδες πρόσφεραν στο κοινό τους για τα 70 χρόνια από τα Δεκεμβριανά. Από την ανάγνωση, έχω τη γνώμη ότι γι΄ ακόμα μια φορά δέκα κρίσιμα ερωτηματικά έμειναν αναπάντητα. Ας μου επιτραπεί να τ΄ απαριθμήσω:

1) Είναι πλέον πασίγνωστο ότι τόσο προπολεμικά όσο και μεταπολεμικά οι εκάστοτε ηγέτες του ΚΚΕ ήσαν διορισμένοι και απολύτως εξαρτημένοι από το «επαναστατικό κέντρο», από τη Μόσχα. Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν σπουδάσει σε ειδικές κομματικές σχολές στη Ρωσία και σε αρκετούς είχε απονεμηθεί ο βαθμός ανώτερου αξιωματικού του σοβιετικού στρατού. Υψίστη τιμή βέβαια αλλά και υψίστη ευθύνη, ένας αξιωματικός του σοβιετικού στρατού οφείλει να εκτελεί ασυζητητί τις διαταγές των ανωτέρων του. Αρκετοί επίσης είχαν ειδικές σχέσεις με τις σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες, οι δε Σοβιετικοί διατηρούσαν πάνω τους δικαίωμα ζωής και θανάτου. Τρανό παράδειγμα ο «μεγάλος αρχηγός», ο Νίκος Ζαχαριάδης, που από «αγαπημένο παιδί» του Στάλιν βρέθηκε στη Σιβηρία καταδικασμένος, χωρίς να προηγηθεί καμιά δίκη, όχι μόνο σε πολιτικό αλλά και σε φυσικό θάνατο. «Τούτων ούτως εχόντων», όταν είναι πασίγνωστο ότι οι ηγέτες του ΚΚΕ δεν τολμούσαν ούτε τη μύτη τους να ξύσουν αν δεν ρωτούσαν πρώτα τους Σοβιετικούς, μπορούμε να δεχθούμε ως σοβαρή την άποψη ότι Σιάντoς και Ιωαννίδης αποφάσισαν μόνοι τους, και χωρίς να ρωτήσουν κανένα, να συγκρουστούν με τους Βρετανούς το Δεκέμβρη; Σε μια κρίσιμη μάλιστα στιγμή, όταν οι Γερμανοί με την αντεπίθεση στις Αρδέννες απειλούσαν να ρίξουν τους Αγγλοαμερικανούς στη θάλασσα;

2) Τέλη Ιούλη του ΄44 φτάνει στην «Ελεύθερη Ελλάδα» σοβιετική στρατιωτική αποστολή προκειμένου, υποτίθεται, να υπάρξει κοινός σχεδιασμός και συντονισμός του αγώνα κατά των Γερμανών. Περιέργως κανένας απολύτως κοινός σχεδιασμός με την ηγεσία του ΕΛΑΣ δεν υπήρξε, καμιά από κοινού σχεδιασμένη και οργανωμένη πολεμική επιχείρηση κατά των Γερμανών δεν πραγματοποιήθηκε. Και το ερώτημα παραμένει αναπάντητο: Ποιος ο λόγος τής εδώ παρουσίας της σοβιετικής στρατιωτικής αποστολής;

3) Στις 12 Οκτωβρίου του ΄44 οι τελευταίοι Γερμανοί στρατιώτες εγκαταλείπουν την Αθήνα. Περιέργως, η υποτιθέμενη στρατιωτική αποστολή δεν αποχωρεί, παραμένει στην Αθήνα και μάλιστα καθόλη τη διάρκεια των Δεκεμβριανών. Γιατί;

4) Στην υποτιθέμενη αυτή στρατιωτική αποστολή μετείχαν και δύο παλιοί γνώριμοι του Ιωαννίδη, οι Τσερνίτσεφ και Βαβούδης. Ο πρώτος ήταν προπολεμικά γραμματέας της σοβιετικής πρεσβείας στην Αθήνα και λίγο-πολύ όλοι γνωρίζουν ποια είναι η δεύτερη ιδιότητα των γραμματέων στις διάφορες πρεσβείες ενώ ο Βαβούδης, ο οποίος παρέμεινε στην Αθήνα και μετά την αποχώρηση της αποστολής, έγινε ευρύτερα γνωστός αργότερα, με την υπόθεση Μπελογιάννη (ήταν ασυρματιστής). Τόσο εγώ όσο και η αδερφή μου υπήρξαμε στενοί συνεργάτες του Βαβούδη σ’ όλη τη διάρκεια του εμφυλίου και ήμασταν σε θέση να γνωρίζουμε ότι εκτός από έμπιστος του Ζαχαριάδη ήταν και άνθρωπος των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών. Και το ερώτημα που εδώ και εβδομήντα χρόνια παραμένει αναπάντητο: Ποιος ο λόγος συμμετοχής των δύο αυτών προσώπων σε μια στρατιωτική, υποτίθεται, αποστολή; Γιατί συνομιλούσε και συναποφάσιζε μαζί τους, όπως ο ίδιος ομολογεί, πάνω σε καίρια θέματα πολιτικής, ο Γιάννης Ιωαννίδης;

5) Υποτίθεται ότι το Δεκέμβρη κρινόταν η μοίρα της χώρας μας για πολλές δεκαετίες, κρινόταν αν θα παρέμενε μια ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα ή θα μετατρεπόταν σε αγγλικό προτεκτοράτο. Παρά ταύτα οι Σιάντoς - Ιωαννίδης αντί να κηρύξουν πανστρατιά και να φέρουν εσπευσμένα στην Αθήνα ό,τι δυνάμεις είχαν και δεν είχαν, έστειλαν τις καλύτερα οπλισμένες και πιο εμπειροπόλεμες δυνάμεις του ΕΛΑΣ να κυνηγούν το Ζέρβα στα κατσάβραχα της Ηπείρου. Γιατί; Γιατί άφησαν μόνο του τον εφεδρικό ΕΛΑΣ της Αθήνας («τα παιδιά με τα τουφεκάκια», όπως με βαθύτατη πικρία κατήγγειλε ο στρατιωτικός εγκέφαλος του ΚΚΕ ταγματάρχης Ν. Μακρίδης) να τα βγάλει πέρα με τα τανκς και τα κανόνια του Σκόμπι;

6) Γιατί ο Ζαχαριάδης απαγόρευσε κάθε κριτική συζήτηση για τα Δεκεμβριανά, παραβιάζοντας θεμελιώδη θέση του Λένιν για την ανάγκη κριτικής εξέτασης των λαθών;

7) Αν η ήττα του Δεκέμβρη οφείλονταν στην ανικανότητα και στα τραγικά λάθη των Σιάντου - Ιωαννίδη γιατί αυτοί, αντί να υποστούν δριμύτατη κριτική και να καθαιρεθούν, ξαναεκλέχτηκαν θριαμβευτικά στην ηγεσία του κόμματος στο 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ, το Σεπτέμβριο του 45;

8) Όπως είναι γνωστό, καθόλη τη διάρκεια των Δεκεμβριανών ο «σκληρός πυρήνας» των ηγετών του ΚΚΕ είχε καθημερινή επικοινωνία με το «επαναστατικό κέντρο» στη Μόσχα με τον ασύρματο. Διπλή μάλιστα, μια έμμεση μέσω Σόφιας και μια απευθείας με τον Βαβούδη, το «κανάλι» του οποίου, όπως αποκαλύπτει ο έγκυρος ερευνητής-δημοσιογράφος Φ. Οικονομίδης, έλεγχαν άμεσα οι Σοβιετικοί. Πού είναι τα σήματα αυτά; Γιατί δε δίνονται όλα στη δημοσιότητα; Είναι γνωστό επίσης ότι το ελληνικό Δημόσιο διέθεσε ένα σημαντικό χρηματικό ποσό για τη διάσωση και τη διαφύλαξη των αρχείων του ΚΚΕ που κινδύνευσαν κάποτε από πλημμύρες. Γιατί το ΚΚΕ, ενώ δέχεται την επιχορήγηση, απαγορεύει αυστηρότατα, εβδομήντα χρόνια μετά το Δεκέμβρη, την πρόσβαση στα αρχεία του;

9) Στο βιβλίο του Γεωργίου Παπανδρέου «Η απελευθέρωση της Ελλάδας» και στη σελ.211 διαβάζουμε: «Το απόγευμα της Πέμπτης 30 Νοεμβρίου 1944, ο υπουργός των οικονομικών Αλ. Σβώλος επεσκέφθη εις την οικίαν του τον Πρόεδρον της Κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου. Η συνομιλία διεξήχθη υπό το κράτος βαθείας συγκινήσεως ενώπιον της επερχομένης τραγικής εσωτερικής κρίσεως. Ο Αλ. Σβώλος εξεμυστηρεύθη την εντύπωσίν του ότι η μεταβολή της αποφάσεως του ΚΚΕ υπήρξεν απότομος και οφείλεται εις εξωτερικάς υποδείξεις. Και προσέθεσεν ότι δεν δύναται να ασκήση επ’ αυτού καμμίαν αποφασιστικήν επιρροήν». Τη συνταρακτική αυτή φράση «οφείλεται εις εξωτερικάς υποδείξεις» γιατί την προσπερνούν με τόση αδιαφορία οι σύγχρονοι ιστοριογράφοι; Δεν είναι φανερό ότι στις λίγες αυτές λέξεις κρύβεται όλη η αλήθεια για την τραγωδία του Δεκέμβρη;

10) Όπως ο ίδιος ομολογεί, ο Ιωαννίδης είχε συχνές επαφές και συζητήσεις με τον Τσερνίτσεφ για κρίσιμα πολιτικά θέματα. Σε μια απ’ αυτές τις συζητήσεις ο Τσερνίτσεφ, θέλοντας προφανώς να εκφράσει τη διαφωνία του με τα λεγόμενα του Ιωαννίδη, αντί να υψώσει τον τόνο ή να μακρηγορήσει, έκανε απλώς ένα μορφασμό αποδοκιμασίας. Και ιδού τα αποτελέσματα του…μορφασμού, όπως με αφοπλιστική ειλικρίνεια τα περιγράφει ο ίδιος ο Ιωαννίδης: «…Μου κάνει ένα μορφασμό πολύ χαρακτηριστικό. Τι εσήμαινε αυτό; Αποδοκιμασία της απάντησής μου. Εγώ εκείνη την στιγμή τα έχασα. Είδα την αποδοκιμασία… Αυτός ο μορφασμός εμένα με έκανε άνω -κάτω. Και αυτό κατά κύριο λόγο μας εξανάγκασε να αποφασίσουμε να δεχτούμε τη συμφωνία του Λιβάνου και να στείλουμε τους υπουργούς μας στην Κυβέρνηση…» Ένας μορφασμός λοιπόν ενός κάποιου κ. Τσερνίτσεφ, απλού μέλους μιας ξένης -στρατιωτικής, υποτίθεται- αποστολής, ανάγκασε τον Ιωαννίδη, ηγέτη ενός πρωτοφανούς αντιστασιακού κινήματος που αγκάλιαζε εκείνη τη στιγμή την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, να κάνει στροφή 180 μοιρών και να αλλάξει πολιτική σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα! Εκείνο όμως που σαρώνει τα πάντα, και αναλύσεις και ερμηνείες και αμφιβολίες και διχογνωμίες, είναι η λέξη που χρησιμοποιεί ο Ιωαννίδης. Η λέξη «εξανάγκασε». Δε λέει ο Ιωαννίδης «μας προβλημάτισε», «μας έβαλε σε συλλογή», «μας έβαλε σε σκέψεις», αλλά «μας εξανάγκασε». Μετά από αυτή τη φοβερή στο νόημά της λέξη, μπορούμε πλέον να μιλάμε για «ανικανότητα» και «λάθη» των ηγετών του ΚΚΕ;

Συμπέρασμα

Αυτά είναι συνοπτικά τα αναπάντητα ερωτηματικά του Δεκέμβρη, η απλή παράθεση των οποίων οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι για τα Δεκεμβριανά δεν φταίνε ούτε οι Σιάντoς - Ιωαννίδης, ούτε ο Παπανδρέου και οι Άγγλοι. Ο μεγάλος ένοχος είναι ο Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Στάλιν. (Ο αιμοσταγής δικτάτορας που ανάμεσα στα αναρίθμητα εγκλήματα που διέπραξε περιλαμβάνεται και η εκτέλεση 20.000 Πολωνών αξιωματικών στο δάσος του Κατίν. Ένα φρικαλέο έγκλημα την ευθύνη του οποίου επέρριψε στους Γερμανούς και χρειάστηκε να περάσουν 70 και πλέον χρόνια για να υποχρεωθεί ο ίδιος ο Πούτιν να ομολογήσει την αλήθεια και να ζητήσει δημοσία συγνώμη από τον πολωνικό λαό.) Τα 70 χρόνια που πέρασαν έκτοτε δεν είναι αρκετά για να απαντηθούν τα αναπάντητα ερωτηματικά, για να λάμψει η αλήθεια για το Δεκέμβρη;

Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι ποιος έσπρωξε στον Δεκέμβρη αλλά γιατί. Ήθελε ο Στάλιν, παραβιάζοντας την συμφωνία που είχε υπογράψει με τον Τσώρτσιλ στη Μόσχα τον Οκτώβρη του 44, να προσαρτήσει και την Ελλάδα;

Η απάντηση που προκύπτει από τα γεγονότα είναι ότι δεν ήταν αυτός ο στόχος του. Δεν ήθελε να έρθει σε πλήρη ρήξη με τους Βρετανούς ενόσω διαρκούσε ο πόλεμος. Υπήρχε πάντα ο φόβος πιθανής προσέγγισης Αγγλίας και Γερμανίας που, όπως προκύπτει από τη συμφωνία της Λισσαβόνας, δεν μπορούσε να αποκλειστεί.

Αποδεικνύεται ότι η σύγκρουση του Δεκέμβρη ήταν μια περιορισμένη «βαριάντα» με δύο συγκεκριμένους στόχους:

α) Να δοθεί απάντηση στην παρασπονδία που διέπραξαν οι Άγγλοι στη Λισσαβόνα. Όπως αποκαλύπτει ο έγκυρος ερευνητής-δημοσιογράφος Β. Μαθιόπουλος, το φθινόπωρο του ΄44 υπήρξε στη Λισσαβόνα συμφωνία, επί υψηλού επιπέδου, Άγγλων και Γερμανών, βάσει της οποίας οι Γερμανοί θα αποχωρούσαν ανενόχλητοι από την Ελλάδα, όπως και έγινε.

β) Να απασχοληθούν στην Αθήνα 80.000 Βρετανοί στρατιώτες και να καθυστερήσει η προέλαση στο δυτικό μέτωπο, ώστε να μπει πρώτος στο Βερολίνο ο σοβιετικός στρατός.

«Μακάριοι οι κατέχοντες» ήταν το δόγμα που καθοδηγούσε το Στάλιν στις πράξεις του και αυτό το δόγμα ακολουθώντας μετέτρεψε σε ρωσικά προτεκτοράτα όλες τις χώρες της Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης που κατέλαβε ο σοβιετικός στρατός.

Αυτή κατά τη γνώμη μου είναι η ιστορική αλήθεια. Και αργά ή γρήγορα θα φανεί, τώρα πια που –μετά τις εργασίες σπουδαίων επιστημόνων, όπως οι Καλύβας, Μαραντζίδης και άλλοι– έχει ανοίξει ο δρόμος ώστε να γίνεται η μελέτη της κρίσιμης δεκαετίας του ΄40 χωρίς ταμπού.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

19/2/2015

Ανοιχτή επιστολή προς τον πρόεδρο και τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ  19/2/15

Αγαπητοί φίλοι,

Αν και δεν είμαι μέλος ούτε οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ, επιτρέψτε μου να σας θεωρώ και να σας αποκαλώ φίλους. Εδώ και αρκετά χρόνια παραμένω ένας ανένταχτος κομματικά πολίτης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι διαγράφονται οι δεσμοί αίματος που με συνδέουν με την αριστερά και τα ιδανικά της. Ίσως οι νεότεροι δεν γνωρίζουν ότι προέρχομαι από παλιά οικογένεια αγωνιστών της αριστεράς με πλούσια δράση και ακόμα πιο πλούσιο φάκελο. Ίσως δεν γνωρίζουν ότι διέθεσα, αγωνιζόμενος για τα ίδια ιδανικά που εμπνέουν σήμερα και σας, τριάντα, τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου, ως φυλακισμένος, παράνομος ή καταζητούμενος. Μπορούν λοιπόν να είναι βέβαιοι ότι γράφοντας τις γραμμές αυτές δεν με θαμπώνει, καθώς θα ’λεγε και ο ποιητής, «πάθος κανένα», παρά μόνο η αγάπη για την πατρίδα και την προκοπή της.

Οι εξαιρετικά κρίσιμες στιγμές που διέρχεται η χώρα μας με υποχρεώνoυν να απευθυνθώ σε σας και να σας θυμίσω ότι «προπατορικό αμάρτημα» της αριστεράς, διαρκές και μοιραίο λάθος της, ήταν η πεισματική άρνηση της πραγματικότητας, η αταλάντευτη εμμονή της σε μια πραγματικότητα που υπήρχε μόνο στη φαντασία της.

Ας μου επιτραπεί να αναφέρω τρία χτυπητά παραδείγματα.

Το 1930 το ΚΚΕ είναι μικρό και αδύναμο, η επιρροή του ασήμαντη, τα μέλη του μετά βίας φτάνουν τα 1.500 σε όλη την Ελλάδα. Κι όμως, αυτήν ακριβώς την εποχή, οι ηγέτες του ρίχνουν το βαρύγδουπο όσο και κωμικό σύνθημα «γενική κινητοποίηση του προλεταριάτου και των φτωχών εργαζομένων στρωμάτων της αγροτιάς… Οργάνωση και προπαρασκευή της γενικής πολιτικής απεργίας, των ενόπλων διαδηλώσεων και των καθόδων στις πόλεις των φτωχών στρωμάτων της αγροτιάς». («Ριζοσπάστης» 30-3-1930). Γενική πολιτική απεργία, λοιπόν, και ένοπλες διαδηλώσεις για την «εγκαθίδρυση της εργατοαγροτικής κυβέρνησης» και την ίδρυση της «Βαλκανικής Σοβιετικής Ομοσπονδίας» το 1930! Στα σύννεφα ζούσαν; Τους έλειπε εντελώς η αίσθηση του γελοίου;

Το δεύτερο παράδειγμα έρχεται από τον εμφύλιο. Τον Σεπτέμβρη του 1947 και ενώ κορυφώνεται ο εμφύλιος, συνέρχεται κάπου στην Γιουγκοσλαβία η Γ΄ Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ η οποία και παίρνει δύο «ιστορικές» αποφάσεις (το λεγόμενο επιχειρησιακό σχέδιο «Λίμνες»). Πρώτον, να αυξηθεί η δύναμη του «Δημ. Στρατού» σε 60.000 άνδρες και, δεύτερον, να καταληφθεί η Θεσσαλονίκη προκειμένου να καταστεί πρωτεύουσα των περιοχών της Β. Ελλάδας που θα απελευθέρωνε ο «Δημ. Στρατός». Η συνέχεια είναι γνωστή. Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες, παρά τη βίαιη στρατολογία, η δύναμη του «Δημ. Στρατού» δεν ξεπέρασε ποτέ τους 30.000 μαχητές με τελικό αποτέλεσμα την τραγική έλλειψη εφεδρειών και την ήττα. Όσο για τη Θεσσαλονίκη δεν καταλήφθηκε ποτέ αφού δεν ήταν δυνατό να καταληφθεί και πολύ περισσότερο να κρατηθεί με τα «τουφεκάκια» του «Δημ. Στρατού», όταν ο κυβερνητικός στρατός διέθετε κανόνια, τανκς, πολεμικό στόλο και αεροπορία. Δάκρυα λοιπόν και αίμα, αθώο αίμα ελληνικό, απλώς και μόνο γιατί οι ηγέτες της αριστεράς ζούσαν στο δικό τους κόσμο, εντελώς ξεκομμένοι από τη ζώσα πραγματικότητα.

Το τρίτο παράδειγμα μας το προσφέρει η δικτατορία των συνταγματαρχών. Ακόμα και την παραμονή του πραξικοπήματος οι ηγέτες της αριστεράς διεκήρυσσαν σε όλους τους τόνους ότι πραξικόπημα δεν γίνεται κι αν επιχειρηθεί θα συντριβεί γιατί «ο λαός θα ξεσηκωθεί, θα κατέβει στους δρόμους, θα εξεγερθεί, θα αντισταθεί, θα, θα, θα…». Πιστεύοντας και οι ίδιοι στα λόγια τους, αφού είπαν όλα αυτά τα τρανταχτά και ωραία, πήγαν ήσυχοι και ξένοιαστοι να κοιμηθούν στα σπίτια τους με αποτέλεσμα να πιαστούν, κυριολεκτικά, στον ύπνο… Η συνέχεια είναι επίσης γνωστή. Κανένας λαός δεν ξεσηκώθηκε, το πραξικόπημα κυριάρχησε σχεδόν αναίμακτα, κράτησε εφτά χρόνια και κανείς δεν ξέρει πόσα χρόνια θα κρατούσε ακόμα αν δεν μεσολαβούσε η κυπριακή τραγωδία.

Είναι νομίζω προφανές, αγαπητοί φίλοι, ότι η ίδια μοιραία έλλειψη επαφής με τη ζώσα πραγματικότητα οδηγεί και τα δικά σας βήματα. Τείνετε να διαπράξετε ένα φοβερό σε συνέπειες για την πατρίδα μας λάθος, τείνετε σε ανοιχτή ρήξη με τους ευρωπαίους εταίρους μας. Αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα, κηρύξατε πόλεμο στο μνημόνιο, παραγνωρίζοντας την αυταπόδεικτη αλήθεια ότι δεν έφερε το μνημόνιο την κρίση αλλά η κρίση έφερε το μνημόνιο. Ότι για τα δεινά μας δεν φταίει το μνημόνιο αλλά οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που όχι μόνο οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία, όχι μόνο την εξευτέλισαν διεθνώς, αλλά φόρτωσαν και τα βάρη στους πολίτες κατά τρόπο άνισο και άδικο.

Αποκομμένοι συνεχώς από την πραγματικότητα, προχωρήσατε βαθμιαία σε σύγκρουση με τους εταίρους μας πιστεύοντας αφελώς ότι ο συσχετισμός δυνάμεων μας ευνοεί. Και αποδείχθηκε ότι καμιά κυβέρνηση στην ευρωζώνη δεν τάχθηκε με το μέρος μας και μείναμε μόνοι και έρημοι «σαν την καλαμιά στον κάμπο».

Πήγατε στην ευρωζώνη και ζητήσατε αλλαγή των κανόνων με το παιδαριώδες επιχείρημα ότι αυτή είναι η θέληση του ελλ. Λαού, όπως εκφράστηκε στις εκλογές. Είναι όμως δυνατόν να αλλάζουν οι ισχύοντες κανόνες κάθε φορά που γίνονται εκλογές σε μια χώρα της ευρωζώνης; Αυτό που απαιτούμε εμείς σήμερα δεν θα μπορούν να το απαιτήσουν αύριο, μετά από εκλογές, η Ισπανία, η Ιταλία, η Ιρλανδία; Δεν είναι αυτονόητο ότι χωρίς σταθερούς και σεβαστούς από όλους κανόνες δεν μπορεί να λειτουργήσει όχι μόνο η ευρωζώνη αλλά ούτε καν ένα φιλανθρωπικό σωματείο;

Αντιμετωπίζετε τους ευρωπαίους εταίρους μας με περιφρόνηση και εχθρότητα σαν να είναι εχθροί και όχι φίλοι. Ξεχάσατε την απλή αλήθεια ότι στις δύσκολες στιγμές φαίνονται οι εχθροί και οι φίλοι. Και οι ευρωπαίοι εταίροι μας αποδείχθηκαν πραγματικοί φίλοι. Και πριν τη χρεοκοπία και μετά, έβαλαν βαθιά το χέρι στη τσέπη και μας πρόσφεραν ΕΝΑ ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΎΡΙΟ ευρώ. (Το γράφω με κεφαλαία γιατί κάνετε πως δεν το ξέρετε). Από το ιλιγγιώδες αυτό ποσό τα 300 δις ήταν καθαρές εισροές και τα υπόλοιπα «κούρεμα χρέους», δάνεια κ.λπ. Αν οι ευρωπαίοι εταίροι μας δεν ήταν πραγματικοί φίλοι, αν δεν ήθελαν το καλό μας, θα μας έδιναν ποτέ αυτό το τεράστιο ποσό; Και αντί για ευχαριστώ τους ζητάμε τώρα και τα ρέστα;

Θα ήθελα, αγαπητοί φίλοι, τα λόγια αυτά να ηχήσουν ως σήμα κινδύνου. Η χώρα μας δεν χρειάζεται φανταστικούς εχθρούς, δεν χρειάζεται να τα βάζει με ανεμόμυλους. Εκείνο που είναι ζωτική ανάγκη, είναι ένας οικονομικός, πολιτικός, κοινωνικός και διοικητικός εκσυγχρονισμός. Και τον εκσυγχρονισμό αυτόν μπορείτε να τον πετύχετε μόνο αν προσγειωθείτε, έστω και ανώμαλα, στην πραγματικότητα. Αν συνεργαστείτε έντιμα και ειλικρινά με τους ευρωπαίους εταίρους μας που είναι οι μόνοι που μπορούν και θέλουν να μας βοηθήσουν να γίνουμε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα.

Η ιστορική συγκυρία σάς προσφέρει τη μοναδική ευκαιρία να πραγματοποιήσετε αυτόν τον άθλο, να πετύχετε το ριζικό εκσυγχρονισμό που έχει ζωτική ανάγκη η χώρα. Αν πετύχετε θα καταστείτε άξιοι της πατρίδας, άξιοι της εθνικής ευγνωμοσύνης. Αν αποτύχετε, και είναι βέβαιο ότι θα αποτύχετε αν δεν προσγειωθείτε στη σύγχρονη ελληνική και διεθνή πραγματικότητα, θα είναι κρίμα και για την πατρίδα, που θα μπει σε μεγάλες περιπέτειες, θα είναι κρίμα και για σας.

Με ειλικρινή εκτίμηση για την αγνότητα των προθέσεων, αλλά και βαθύτατη αγωνία για τις συνέπειες των πράξεών σας.
Αθήνα, 17-2-15

 @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

12/3/2016

Ανοιχτή επιστολή   

Προς τον Πρωθυπουργό και Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ

Κύριε Πρόεδρε,

Γνωρίζω ότι είστε πολυάσχολος, αντιμετωπίζετε πολλά κα δυσεπίλυτα προβλήματα και ως εκ τούτου λιγοστός είναι ο ελεύθερος χρόνος σας.
Γνωρίζω επίσης ότι έχετε δυο χαριτωμένα παιδάκια. Εκ βάθους καρδίας εύχομαι να σας ζήσουν και να τα χαίρεστε.

Υποθέτω ότι κάποιο, ελάχιστο έστω χρόνο, θα διαθέτετε για τα παιδιά σας. Κάποιο βράδυ θα παρακολουθείτε μαζί τις ειδήσεις των οκτώ. Θα βλέπετε με βουρκωμένα μάτια τα πεινασμένα και παγωμένα παιδάκια στην Ειδομένη να ζουν και να κοιμούνται σαν τα ποντίκια μέσα στις λάσπες. Θα βλέπετε μικρομάνες με μωρά στην αγκαλιά να εκλιπαρούν για ένα κομμάτι ψωμί.

Θα αδυνατούν βεβαίως να πιστέψουν τα παιδιά σας ότι όλα αυτά δεν συμβαίνουν σε κάποια ξεχασμένη από θεούς και ανθρώπους τριτοκο- σμική χώρα αλλά στην Ελλάδα, σε μια ευνομούμενη και πολιτισμένη χώρα με πανάρχαιο πολιτισμό, μέλος της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας.

Διερωτώμαι τι απαντήσεις θα δίνετε στις εύλογες ερωτήσεις των παιδιών σας. Ποιος φταίει γι’ αυτή τη φρίκη, και «τι κάνεις εσύ μπαμπά» γι’ αυτά τα παιδάκια.

Όσον αφορά για το ποιος φταίει, είμαι βέβαιος πως έχετε έτοιμη την απάντηση. Φταίνε οι ανάλγητοι και ρατσιστές Ευρωπαίοι!

Νομίζω, αγαπητέ κ. Πρόεδρε, ότι αυτό το παραμύθι είναι πια εντελώς ακατάλληλο ακόμα και για μικρά παιδιά. Θα πρέπει επιτέλους να εξηγή- σετε στα παιδιά σας ότι οι ευρωπαίοι πολίτες δεν είναι βάρβαροι και απολίτιστοι, ότι δεν είναι υποχρεωμένοι να δεχθούν στις χώρες τους απεριόριστο αριθμό προσφύγων και μεταναστών γιατί έτσι κρίνουμε εμείς. Ότι δεν είναι εχθροί μας που θέλουν το κακό μας αλλά πολύτιμοι εταίροι και φίλοι. Διότι αν ήθελαν το κακό μας δεν θα μας έδιναν μετά τη μεταπολίτευση, 900 περίπου δισεκ. ευρώ, απ’ τα οποία 300 δισεκ. καθαρές εισροές και τα υπόλοιπα κούρεμα χρέους, χαμηλότοκα δάνεια κλπ. Είναι νομίζω βέβαιο ότι τα παιδιά σας θα καταλάβουν και θα καταστούν θερμοί οπαδοί της ευρωπαϊκής ιδέας, της ευρωπαϊκής ένωσης. Μέσα στην οποία και μόνο θα μπορέσουν να έχουν κάποια προοπτική, κάποιο μέλλον.

Όσον αφορά στο «τι κάνεις εσύ, μπαμπά», νομίζω ότι θα δυσκολευτείτε λίγο να απαντήσετε. Διότι η αλήθεια είναι ότι δεν κάνετε απολύτως τίποτα.

Περιορίζεστε να παρακολουθείτε απαθώς τα όσα δραματικά συμβαί- νουν στην Ειδομένη ενώ ως Πρωθυπουργός έχετε την εξουσία, έχετε τη δύναμη να κάνετε τα πάντα.

Ως απλός φορολογούμενος πολίτης που δεν δέχεται και δεν επιτρέπει σε κανέναν να εκθέτει και να διασύρει διεθνώς τη χώρα, δεν προτείνω απλώς, αλλά απαιτώ:

α) Να δώσετε εντολή στην ελληνική αστυνομία να στήσει αλλεπάλληλα μπλόκα σε όλους τους δρόμους και παράδρομους που οδηγούν στην Ειδομένη. Κανένας νέος μετανάστης στην Ειδομένη!

β) Να δώσετε εντολή στις αρμόδιες αρχές να μεταφέρουν πάραυτα και να εγκαταστήσουν σε διάφορα επιλεγμένα σημεία της χώρας όλους όσοι βρίσκονται τώρα στην Ειδομένη. Στόχος να μη μείνει κανένας χωρίς στέγη και τροφή. Αν δεν θελήσουν, να υποχρεωθούν να θελήσουν. Μπήκαν παράνομα στη χώρα και είναι υποχρεωμένοι να πειθαρχούν στις αποφάσεις και τις οδηγίες των αρμοδίων αρχών που μεριμνούν προκειμένου να τους εξασφαλίσουν προστασία και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης.


Αν η διαλυμένη και ανίκανη κρατική μηχανή δεν μπορεί, δώστε εντολή να επέμβει ο στρατός. Να δράσει κεραυνοβόλα, όπως θα δρούσε σε πε- ρίπτωση εχθρικής επίθεσης. Να στήσει αμέσως μαγειρεία εκστρατείας και αντίσκηνα προκειμένου να βρουν στέγη και τροφή όσοι βρίσκονται στην Ειδομένη. Είναι βέβαιο ότι οι Έλληνες στρατιώτες και αξιωματικοί θα πράξουν στο ακέραιο το καθήκον τους. Οι εικόνες της ντροπής και της οδύνης θα λείψουν από την Ειδομένη, θα φανεί σ’ όλο τον κόσμο το πραγματικό πρόσωπο της χώρας μας, ένα πρόσωπο που θα το καταυγάζει η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά.

Oι μέρες και οι ώρες είναι κρίσιμες για την πατρίδα μας, αγαπητέ κ. Πρόεδρε, είναι η στιγμή της ευθύνης για όλους μας. Ως σκεπτόμενος και υπεύθυνος πολίτης είμαι υποχρεωμένος να σας μιλήσω καθαρά, χωρίς μισόλογα και υπαινιγμούς.

Είστε Πρωθυπουργός και είστε υπεύθυνος για τη μοίρα αυτού του τόπου. Δεν έχετε να αντιμετωπίσετε μόνο τα εύλογα ερωτήματα των παιδιών σας. Έχετε να αντιμετωπίσετε την αγανάκτηση, την οργή και την πληγωμένη περηφάνια των Ελλήνων πολιτών.Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να ταπεινώνετε

και να εκθέτετε διεθνώς τη χώρα για την ελευθερία την αξιοπρέπεια και την τιμή της οποίας έδωσαν τη ζωή τους αμέτρητοι πατριώτες, μεταξύ των οποίων και ο πατέρας μου.

Είστε υπόλογος απέναντι στην Ιστορία και τη Δικαιοσύνη. Με τις πράξεις σας και τις παραλείψεις σας στην Ειδομένη διασύρετε διεθνώς τη χώρα μας και ταυτόχρονα θέτετε σε κίνδυνο τη ζωή αθώων συνανθρώπων μας. Ασφαλώς κάποιο άρθρο του ποινικού κώδικα θα προβλέπει σχετικά αυστηρές κυρώσεις.


Γνωρίζω ότι διαθέτετε ασυλία και ότι η Δικαιοσύνη είναι σήμερα ανίσχυρη μπροστά σας. Γνωρίζω όμως επίσης ότι αυτό δεν θα ισχύει για πάντα. Κάποια στιγμή ούτε εσείς και οι συνεργάτες σας θα διαθέτετε ασυλία, ούτε και η Δικαιοσύνη θα είναι ανίσχυρη. Και τότε ο ελλ. λαός, διά των νομίμων εκπροσώπων του, θα σας καλέσει να λογοδοτήσετε. Σας διαβεβαιώ, αγαπητέ κ. Πρόεδρε ότι, επειδή έχω πικρή πείρα από δίκες και καταδίκες, δεν θα ήθελα καθόλου να βρίσκομαι στη θέση σας…

Αρκετά όμως σας απασχόλησα, θα θέλετε τώρα ασφαλώς να διαθέσετε λίγο χρόνο και για τα παιδιά σας. Σας κατανοώ πλήρως, θα ήθελα όμως να μην ξεχνάτε ότι ωσότου πέσει αυλαία στο δράμα της Ειδομένης, δεν έχετε δικαίωμα ούτε να κοιμάστε ούτε να παίζετε ανέμελα με τα παιδιά σας.

Αθήνα 11-3-16
Περίλυπος έως θανάτου για τα όσα απίστευτα και δραματικά συμβαίνουν  επί των ημερών σας στη δύσμοιρη πατρίδα μας
Τάκης Λαζαρίδης