μαντιναδες

Τραπεζες δεν εκαμανε σε τουτουσές τσι τοπους,

Να καταθεσω τσι καημους να ζω από τσι τοκους

Μασκα δεν φορεσα ποτέ,ουτε και παιζω ρολους

Ειμαι ο,τι δειχνω και δεν σκω αν δεν αρεσω σ`ολους

Καρδια μου,ατσαλινο βουνο και πετρινο πελεκι

Μπροστα σου ο πονος ταπεινος και φοβισμενος στεκει

Εσυ περνας σ`εγωισμο και τον Ιουδα ακομη,

Που`χε καλλιο να κρεμαστει ,παρα να πει «συγνωμη»

Σ`οσους με κρινουν,τη χαρα τα`αντίλογου δεν δινω,

Με την σιωπη μου εμαθα τα στοματα να κλεινω

Στων αμαθιω σου τον γιαλο,παπας σταυρο αν ριξει,

Δεν το πιστευω να βρεθει αντρας να μην βουτηξει

Αλλοι θαλασσοπνιγονται στα βασανα,μα πλένε

Κι αλλοι στα ποδια βρεχονται και σαν κοπέλια κλαινε

Σ`έναν χιονανθρωπο θα πω τον πονο τον δικο μου,

Κι υστερα ας λυωσει να γενει νερο το μυστικο μου

Η μοιρα με πετροβολα από τα χιλια μετρα,

Και δυστυχως δεν εχασε τον στοχο ουτε μιά πετρα

Ο ατιμος ο ερωτας με χτυπησε με δολο,

επηγα και αγαπησα τον στρογγυλο σου κωλο

η νοσος των πουλερικων μ`εχει κουζουλεμενο,

γιατι θα πρεπει το πουλι να το`χω μαντρωμενο