απο τα Εναριθμα του Ηρακλη Αποστολιδη

Σα σού φτανει και μονο που ετρεξες,μπραβο σου!

Ηταν άνθος,ήσταν εσεις πεινάλες,κι απορεις που το ηφάγατε;

Οσο σκεπτομαι και ποσους θα παρουν τα βόλια που θα ριξουν καταπανω
σου!

Α,ποση φτωχεια,ποσος πονος-ποσος πλουτος!

Η *τελεια και παυλα* μετα το λογο μπορει να τον εξισοτιμησει με
πραξη

"δωσ`ενα χερι" τού λες,συμβουλη σου δινει!

-τι χοντρο βιβλιο!
-σαν τον ιδιο!

Μιά φορα γεννιεσαι,πολλες πεθαινεις!

-Με το που γυρευες το αγυρευτο κι ανευρετο,έγινες.

-Τωρα;..Προ πολλου ξενοδοχουμαστε στα πατρογονικα μας!

-Δε φτανει που ζητας,θελεις και νά`βρεις;

Ολο φωτογραφιες;..Καμμιά σκοτογραφια;

-Εσυ σε αδυτο; Μονο σαν ιεροσυλος!

Δεν τεντωνουν το σκοινι,οταν τρεμουν μην κοπει!

Σ`ανθρώπους πηγες-και δε σ`αλάφρωσαν;..

Αλλοι εκεινοι που πεθαινουν,αλλοι εκεινοι που ψοφουν!

...Φτώχιες που κρυβουνε τα πλουτη!