Όπως φαίνεται από τον πίνακα, το πραγματικό μας ΑΕΠ το 2025 είναι περίπου ίσο με το 2003 σε πραγματικές τιμές 2020, με τις οποίες το υπολογίζει η ΕΛΣΤΑΤ – γεγονός που σημαίνει ότι, η Ελλάδα έχει επιστρέψει 22 χρόνια πίσω, ενώ όλες οι άλλες χώρες της ΕΕ έχουν προχωρήσει μπροστά. Επομένως, δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος για θριαμβολογίες – αλλά το ακριβώς αντίθετο.
Ειδικότερα, μπορεί μεν το ΑΕΠ μας να είναι ίδιο με το 2003, αλλά το 2003 το κρατικό χρέος της Ελλάδας ήταν 206,9 δις € σε σταθερές τιμές του 2020, δηλαδή σχεδόν το μισό – ενώ δεν είχαμε ξεπουλήσει τη δημόσια περιουσία μας, δεν υπήρχαν τέτοιας έκτασης κόκκινα δάνεια και το ιδιωτικό μας χρέος ήταν πολύ χαμηλότερο, από τα περίπου 380 δις € που είναι σήμερα.
Το ερώτημα που προκύπτει τώρα είναι εάν το κρατικό μας χρέος (όχι δηλαδή το δημόσιο, από το οποίο αφαιρούνται τα αποθεματικά των ταμείων, αφού στο παρελθόν δεν συνέβαινε) είναι βιώσιμο – στα 407 δις € το 2025 (από τα οποία τα 73 δις € λήγουν σε λιγότερο από 12 μήνες και χρηματοδοτούνται κυρίως με repos), ενώ μαζί με τους αναβαλλόμενους τόκους του αναβαλλόμενου δανείου των 96 δις € του EFSF είναι 422,5 δις €. Δηλαδή, περί τα 122,5 δις € υψηλότερο από το 2009 που χρεοκοπήσαμε - ή σχεδόν διπλάσιο από το 2003.
Η απάντηση είναι προφανής: ασφαλώς δεν είναι βιώσιμο. Είναι απλά εξυπηρετίσημο – επειδή μας έχουν δανείσει οι χώρες και οι οργανισμοί της Ευρώπης μακροπρόθεσμα, με χαμηλά επιτόκια. Επίσης, επειδή δεν το εξυπηρετούμε εξ ολοκλήρου – αλλά 111,5 δις € λιγότερα (96 δις + 15,52 δις), λόγω της αναβολής των 96 δις € του EFSF και των τόκων τους για μετά το 2033.
Το επόμενο ερώτημα είναι εάν θα μπορούμε να το εξυπηρετούμε μετά το 2033 – όπου θα έχουμε ήδη προβλήματα το 2026, αφού το 2025 χρειαστήκαμε 14 δις € για ληξιπρόθεσμα τοκοχρεολύσια, ενώ το 2026 θα χρειαστούμε 30,1 δις €. Πού θα τα βρούμε;
Από νέα δάνεια 13 δις € και από το μαξιλάρι, ενώ το πρόβλημα προέκυψε από την «εξυπνάδα» της κυβέρνησης να προπληρώσει για τα διακρατικά δάνεια GLF συνολικά 20,1 δις €, εκ των οποίων τα 5,287 δις € πρόσφατα - για να «αγοράσει» τη θέση του προέδρου του Euro Group (τα 7,9 δις € που πληρώθηκαν στο ΔΝΤ ήταν σωστή κίνηση - επειδή ο χρόνος εξόφλησης τους ήταν πολύ μικρότερος, ενώ είχαν πολύ υψηλό επιτόκιο, σε σχέση με τα μακροπρόθεσμα και φθηνά GLF).
Ακόμη χειρότερα, οι Έλληνες συνεχίζουν να φτωχοποιούνται, έως το 2033 δεν θα έχει μείνει καθόλου δημόσια περιουσία και η ιδιωτική θα έχει εξαϋλωθεί – αφού συνεχίζονται οι πλειστηριασμοί και η αλλαγή του ιδιοκτησιακού μας καθεστώτος.
Εάν δε ξεσπάσει κάποια παγκόσμια κρίση, όπου ως συνήθως οι χρηματαγορές «στερεύουν», με το μαξιλάρι να έχει ελαχιστοποιηθεί, τα προβλήματα του χρέους μας θα επιδεινωθούν σε μεγάλο βαθμό – σημειώνοντας ότι, το εξωτερικό μας χρέος συνεχίζει την ακάθεκτη ανοδική του πορεία, λόγω των μεγάλων ελλειμμάτων του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μας (-17 δις € το 2024), έχοντας φτάσει στα -582,88 δις € στο δεύτερο τρίμηνο του 2025, από 410 δις € το 2018.
Τέλος, μπορεί να λέει κανείς πολλά και να δημαγωγεί, αλλά οι αριθμοί δεν λένε ποτέ ψέματα – ενώ σε κάθε προσεκτικό παρατηρητή είναι εμφανής η αγωνία της κυβέρνησης για τα ταμεία του κράτους.
Δυστυχώς όμως, νομίζει πως θα τα καταφέρει με τα πλεονάσματα του προϋπολογισμού που «παράγονται» από την υπερφορολόγηση των Ελλήνων – κάτι που έχει ημερομηνία λήξης αφού τα χρήματα των Ελλήνων τελειώνουν, με κριτήριο ότι το πρώτο ενιάμηνο του 2025 τα ληξιπρόθεσμα χρέη μόνο προς την εφορία εκτοξεύθηκαν στα 7,8 δις €, ενώ από το 2022 και μετά οι αποταμιεύσεις είναι αρνητικές.
Πολύ χειρότερα, σπαταλήθηκαν ανεύθυνα τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης, αντί να διατεθούν για την αλλαγή του χρεοκοπημένου οικονομικού μας μοντέλου – ενώ το Ταμείο Ανάκαμψης λήγει το 2026.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου