Εδώ και πολύ καιρό σκέφτομαι πόσο έχει αλλάξει τη ζωή μας η διακυβέρνηση Μητσοτάκη. Είναι τόσα πολλά… Όπως έγραψαν και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, βλέποντας ταινία streaming στον καναπέ, με ένα τροχὀσπιτο στον δρόμο κι ένα πανηγύρι στο χωριό είσαι Αλ Καπόνε και πας ισόβια.
Θυμάστε; Δεν είναι πολύ μακρινός ο καιρός που πλήρωνες ένα λογικό ποσό για ρεύμα στη ΔΕΗ η οποία είχε και νυχτερινό αλλά και κοινωνικό τιμολόγιο. Τότε που πήγαινες για ψώνια και δεν φοβόσουν ότι για τρία καθημερινά πράγματα θα σου έφευγαν 50 ευρώ. Νοίκιαζες σπίτι και δεν έχανες τον μισό μισθό. Πήγαινες στο δημόσιο νοσοκομείο και σε κοίταγαν δωρεάν, χωρίς 5ευρα κ.λπ., ενώ για φάρμακα δεν σου έφευγε μια μικρή περιουσία με τη συμμετοχή· δεν έδινες ευρώ παραπάνω για κάθε συνταγή ούτε στις εξετάσεις χρεωνόσουν, και είχες και ΙΚΑ, παρά το μπάχαλο που επικρατούσε. Ούτε απογευματινά ιατρεία και χειρουργεία.
Δούλευες και έκανες υπερωρίες και τις πληρωνόσουν. Πήγαινες για ελιές όποτε είχες άδεια και δεν χρειαζόταν να δουλεύεις Σαββατοκύριακα ή 12ωρα. Απολυόσουν αλλά όχι γιατί δεν πιστεύεις το κυβερνητικό αφήγημα, όπως ο Γενηδούνιας, ούτε επειδή κατήγγειλες ελλείψεις στο σχολείο σου. Η αξιολόγηση γινόταν υπηρεσιακά και δεν προϋπέθετε απόλυση (όχι ότι γίνονταν καλύτεροι οι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά κανείς δεν τους ενοχλούσε για να βελτιωθούν). Δεν σκοτώνονταν δεκάδες επειδή άφησες μια γραμμή χωρίς τη στοιχειώδη ασφάλεια αυτές τις εποχές.
Για κάθε συναλλαγή δεν είχες μαζί σου τον λογιστή ή τον μηχανικό και το δικηγόρο. Πήγαινες το καλοκαίρι για μπάνιο στις Κυκλάδες και καθόσουν όπου ήθελες. Δεν είχαν φυτρώσει παντού ξαπλώστρες και υποβρύχιοι σερβιτόροι. Η Θεσσαλονίκη μπορεί να μην είχε μετρό αλλά δεν καρδιοχτυπούσες κάθε φορά που έμπαινες μέσα στο πιο «σύγχρονο» (χαχαχα) μετρό του κόσμου. Οι αστυνομικοί ξυλοκοπούσαν μέχρι θανάτου και... τουλάχιστον έλεγαν ότι έπεσες σε ζαρντινιέρα ενώ τώρα πανηγυρίζουν που δέρνουν τοξικοεξαρτώμενους· αν δε δεν βρίσκουν, χτυπάνε έναν διαβητικό ασθενή. Στα πανεπιστήμια η είσοδος ήταν ελεύθερη για όλους χωρίς να προϋποθέτει αυτό βιαιότητες. Υπήρχε άσυλο για την αυτονομία της ελεύθερης σκέψης και δεν χρειαζόσουν χορηγούς για να κάνεις μάθημα ή έρευνα.
Τα μέσα ενημέρωσης ενίοτε έκαναν αποκαλύψεις για την οποιαδήποτε κυβέρνηση και δεν τη λιβάνιζαν προσδοκώντας ένα κομμάτι από τη λίστα Πέτσα. Οι λεγόμενοι «νταβατζήδες» έκαναν μπίζνες πίσω από κλειστές πόρτες κι όχι απροκάλυπτα. Η κυβέρνηση δεν έλεγχε τα πάντα για να λέει αδιαλείπτως και διαρκώς ψέματα. Δεν έδινε τα πάντα σε ημέτερους με απευθείας αναθέσεις και δεν έτρωγαν με χρυσές μασέλες.
Το κράτος πρόνοιας κουτσά στραβά λειτουργούσε κι έδινε επιδόματα κι όχι pass ακόμη και σε μεθυσμένους. Τα σχολεία επίσης κουτσά στραβά έδιναν κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις, δεν ήταν παπαγάλοι οι μαθητές/τριες και οι περισσότεροι γονείς δεν απαιτούσαν «αριστεία» από την πρώτη δημοτικού με πρότυπα και ιδιωτικά Ωνάσεια (στην αναγνώστρια που θεωρεί ότι δεν καταλάβαμε την αξία των μουσικών σχολείων, να σημειώσουμε ότι θέλουμε όλα τα σχολεία να είναι τόσο καλά όσο τα μουσικά και να μην πηγαίνουν λίγοι με εξετάσεις).
Δεν νοσταλγώ τις παλιές εποχές. Θέλω να ήταν και να είναι πολύ καλύτερες, προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Με το σέρβις Μητσοτάκη στους ισχυρούς δεν θα τις πλησιάσουμε ποτέ ξανά. Και ως τιμωρία ο πρωθυπουργός μάς απαγορεύει διαρκώς πράγματα που κάναμε ελεύθερα και δωρεάν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου