Αντωνης Ρηγοπουλος(Documento)

 Ο ήχος των πυλών της Κόλασης την ώρα που ανοίγουν, μάλλον μοιάζει με εκείνον της έκρηξης που ακούστηκε στην Τεχεράνη τα ξημερώματα της Τετάρτης.

Ο παγκόσμιος τραμπούκος, με ύπουλο τρόπο, δολοφόνησε σε ξένο έδαφος τον Ισμαήλ Χανίγιε, τον επικεφαλής του πολιτικού σκέλους της Χαμάς, διαλύοντας κάθε ενδεχόμενο ηρεμίας στη Μέση Ανατολή.

Άλλωστε, ποτέ το Ισραήλ δεν είχε κέρδος σε περιόδους ηρεμίας. Τρέφεται ανέκαθεν από τους ανταγωνισμούς και τις εντάσεις που το ίδιο δημιουργεί και στη συνέχεια απλώνει το χέρι στους δυτικούς του συμμάχους, παριστάνοντας τον αμυνόμενο.

Η δολοφονία του Χανίγιε δεν ήρθε φυσικά εν κενώ, ούτε σε αδιάφορη χρονικά στιγμή. Στρατηγικά αν το δει κανείς, το Ισραήλ κατάφερε να πετύχει πολλαπλούς στόχους, χωρίς φυσικά να εξουδετερώνει τη Χαμάς, που παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις, τίποτα δε δείχνει ότι αυτός είναι ο πραγματικός του στόχος.

1. Ο πρώτος είναι ότι δολοφονώντας τον Χανίγιε, ουσιαστικά τερματίζει κάθε διαπραγματευτική προσπάθεια για επίτευξη κατάπαυσης πυρός.

2. Ο δεύτερος είναι ότι διαλύει (ή τουλάχιστον επιχειρεί να το κάνει) τη συμφωνία που επετεύχθη πριν μία εβδομάδα στο Πεκίνο μεταξύ 14 Παλαιστινιακών οργανώσεων, μεταξύ των οποίων και η Φατάχ και η Χαμάς, και προβλέπει τη δημιουργία κοινής κυβέρνησης εθνικής ενότητας σε όλα τα Παλαιστινιακά Εδάφη, αμέσως μετά το τέλος του πολέμου στη Γάζα.

«Δεν πρόκειται να γίνει τίποτα τέτοιο, διότι η Χαμάς θα συντριβεί και ο Μαχμούντ Αμπάς θα κοιτάει τη Γάζα από μακριά» ήταν η επίσημη απάντηση της ισραηλινής κυβέρνησης στην είδηση της συμφωνίας των παλαιστινιακών οργανώσεων. Μια εβδομάδα αργότερα, ο ηγέτης της Χαμάς πέφτει νεκρός.

3. Το Ισραήλ προσπαθεί εδώ και μήνες να σύρει μέσα στην κρίση τις ΗΠΑ, οι οποίες σκανδαλωδώς μεν το στηρίζουν οικονομικά και με οπλικά συστήματα, επίμονα δε, φροντίζουν να μην εμπλακούν άμεσα σε μια νέα σύγκρουση. Για να το πετύχει αυτό, προκαλεί συνεχώς τόσο το Ιράν, όσο και τον Λίβανο, προκειμένου να τους κάνει να επιτεθούν και έτσι οι ΗΠΑ να αναγκαστούν να παρέμβουν στο πλευρό του Ισραήλ.

Το χτύπημα στον Χανίγιε, μέσα στην πρωτεύουσα του Ιράν, λίγες μόνο ώρες μετά την ορκωμοσία του νέου προέδρου του, είναι μια τεραστίου μεγέθους πρόκληση (πόσω δε μάλλον, απολύτως παράνομη ενέργεια), η οποία είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς ότι θα μείνει αναπάντητη από την Τεχεράνη.

4. Το γεγονός ότι ο νέος πρόεδρος του Ιράν θεωρούνταν μετριοπαθής, γεγονός που δεν έδινε στο Ισραήλ το απαραίτητο αίσθημα ανασφάλειας που θα μπορούσε στη συνέχεια να ρευστοποιήσει από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, πλέον φαίνεται να μην έχει ιδιαίτερη σημασία, εφόσον πλέον εξωθείται σε πόλεμο.

Από όλα όσα βλέπουμε τους τελευταίους μήνες είναι σαφές ότι ο τελικός στρατηγικός στόχος του Ισραήλ δεν ήταν ούτε ο Ισμαήλ Χανίγιε, ούτε η Χαμάς, αλλά ένας γενικευμένος πόλεμος και ότι θα κάνει τα πάντα για να τον προκαλέσει, «παίζοντας» με τις εύθραυστες ισορροπίες της περιοχής και τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων που εμπλέκονται.

Σε ένα πολυπολικό διεθνές πλαίσιο όμως, πολύ διαφορετικό σε σχέση με την προηγούμενη εικοσαετία όπου ηγεμόνευαν στην περιοχή τα αμερικανικά συμφέροντα, τίποτα δεν είναι δεδομένο όταν κάποιος παίζει με τη φλόγα.

Το Παλαιστινιακό ζήτημα, το οποίο πολλοί είχαν διαγράψει από τη διεθνή συζήτηση υποστηρίζοντας ότι πλέον δεν είναι κυρίαρχο θέμα στην ατζέντα, ενδέχεται να γίνει η θρυαλλίδα τεραστίων εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή.

Οι μήνες που διανύουμε είναι κρίσιμοι και δεν υπολογίζουν καλοκαίρια, γιορτές και αθλητικά τουρνουά που δήθεν προωθούν την ειρήνη. Στην Ελλάδα, όπου τα ΜΜΕ μας έχουν πείσει ότι τα πάντα περιστρέφονται γύρω μας, χωρίς να υπάρχει ίχνος αλήθειας σε μια τέτοια εκτίμηση, τα κόμματα οφείλουν να μιλήσουν ανοιχτά για όσα συμβαίνουν. Η αντιπολίτευση, οφείλει να πιέσει με ενεργό τρόπο για την παύση κάθε εμπλοκής της Ελλάδας στη σύγκρουση και να μην επιδίδεται σε θολές ανακοινώσεις και ευχολόγια που τελικά δε σημαίνουν τίποτα.

Το Ισραήλ εδώ και οκτώ μήνες έχει δημιουργήσει μια πραγματική Κόλαση εντός της Λωρίδας της Γάζας. Πλέον, ανοίγει την πόρτα της Κόλασης για τους λαούς όλης της περιοχής της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου, διακινδυνεύοντας έναν γενικευμένο πόλεμο με χαρακτηριστικό το «όλοι εναντίον όλων». 

Πλέον το μόνο σίγουρο είναι ότι ο χρόνος της μίας εβδομάδας που θα μεσολαβήσει ανάμεσα σε αυτή και την επόμενη επικοινωνία μας, θα είναι τόσο πυκνός που ενδεχομένως να μιλάμε με τελείως διαφορετικά δεδομένα τότε.