απο Αρτεμι Χρηστακη

 ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ βρήκα χρόνο να σας δώσω το πολυαναμενόμενο απντέητ μου από την επίσκεψη στις #Βρυξέλλες και κυρίως να μοιραστώ κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς!

Θα χαρώ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ να τοποθετηθείτε κι εσείς και να δούμε πολλές απόψεις που θα δώσουν έναυσμα για εποικοδομητικές συζητήσεις. Εξάλλου κι εγώ δεν τα ξέρω όλα, ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΩ!!

ΠΡΟΣΟΧΗ Μη σας τρομάξει το μέγεθος του ποστ, ΕΧΕΙ ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΠΗΡΕ ΚΑΙ 18 ΩΡΕΣ!

Αρχικά να πω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι *ΕΝΑ* κόμμα με *ΜΙΑ* κατεύθυνση - είναι ένας πολυεπίπεδος "μηχανισμός" που πάει και θα πηγαίνει προς όποια κατεύθυνση ψηφίζουν οι πολίτες σε εθνικό επίπεδο (εθνικές εκλογές) και σε ευρωπαϊκό (ευρωεκλογές). Θα τα αναλύσω όλα παρακάτω.

Οι ευρωεκλογές που είναι σε 5 μέρες (στις 9 Ιουνίου) είναι αρκετά κρίσιμες καθώς ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑΚΙΑ:

Η ακροδεξιά έχει αρχίσει να ανεβαίνει σε όλη την Ευρώπη, όπως συμβαίνει πάντα μετά από κρίσεις οικονομικές με πληθωρισμούς κτλ, καθώς ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ που βρίσκουν πάτημα στην συναισθηματική ευαλωτότητα των ανθρώπων που νιώθουν "προδομένοι από όλους τους άλλους" και τους πείθουν ότι η λύση είναι τα τείχη κι όχι οι γέφυρες, δίνοντας κι ένα outlet για την εκτόνωση της οργής.

ΤΙ ΝΤΙΜΠΕΙΤ ΕΙΔΑ ΛΟΙΠΟΝ;;;

Είναι μία σχετικά νέα διαδικασία που έχει γίνει μόνο 3 φορές - λέγεται "Spitzenkandidaten" και είναι ένα πολιτικό debate όπου κάθε μία από τις 7 πολιτικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, διαλέγει ΜΙΑ/ΕΝΑΝ βασικό υποψήφιο να τους εκπροσωπήσει στο ντιμπέιτ!

Οι 7 πολιτικές ομάδες είναι στην ουσία "ενώσεις" των αντίστοιχων εθνικών κομμάτων του κάθε κράτους-μέλους που συσπειρώνονται σε μία ομάδα σε ευρωπαϊκό επίπεδο - πχ όλες οι αντίστοιχες "ΝΔ" των 27 κρατών-μελών είναι το ευρωπαϊκό EPP, τα αντίστοιχα αριστερά κόμματα είναι στο ευρωπαϊκό The Left, κτλ!!!!

Υπάρχουν επίσης οι "Greens" (Πράσινοι), οι "Renew Europe" μία φιλελεύθερη ομάδα που στα δικαιώματα κτλ είναι πιο "αριστερά" αλλά στα οικονομικά/πολεμικά είναι πιο "δεξιά", οι "S&D" που είναι το αντίστοιχο ΠΑΣΟΚ, ενώ τα άλλα δύο είναι το ID (ακροδεξιοί που δεν θέλουν καν την ένωση) και το ECR (European Conservatives and Reformists) που ναι μεν θρησκεία, οικογένεια, πατρίδα και μίσος προς ό,τι αποκκλίνει από αυτά ΑΛΛΑ δεν είναι κατά της ένωσης.

Όταν εμείς ψηφίζουμε στις ευρωεκλογές, στην ουσία επηρεάζουμε την τελική σύσταση του Ευρωκοινοβουλίου, δηλαδή της αντίστοιχης βουλής της ευρώπης.

ΤΙ ΚΑΝΕΙ Η ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΕΣ;;;;

1 Ψηφίζουν νόμους (που προτείνει η Ευρωπαϊκή Κομισιόν - θα εξηγήσω παρακάτω)

2 διαχειρίζονται μπάτζετ

3 συμμετέχουν σε επιτροπές που ασχολούνται με συγκεκριμένα θέματα (πχ περιβάλλον, ή δικαιώματα, ή ενέργεια, κτλ)

4 Ψηφίζουν ποιος/ποια θα είναι ο/η πρόεδρος της Κομισιόν, κάτι σαν CEO της ΕΕ σαν να λέμε!

Η αλήθεια βέβαια είναι πως η ευρωβουλή δεν έχει όση ισχύ όσο το συμβούλιο των υπουργών και οι εθνικές κυβερνήσεις (και δεν θα πιάσω καν τα διάφορα λόμπι!)

Στο ντιμπέιτ που πήγα λοιπόν, μιλούσαν οι βασικοί υποψήφιοι για το "τιμόνι" της Ένωσης, που κανονικά θα έπρεπε να είναι 7 αλλά ήταν 5!

Παραδόξως (ή και όχι), στο ντιμπέιτ που παρακολούθησα, τα δύο ακροδεξιά κόμματα ΔΕΝ συμμετείχαν καν.

Οι ίδιοι δήλωσαν ότι δεν στηρίζουν την διαδικασία αυτού του ντιμπέιτ και γι'αυτό δεν συμμετέχουν (θα σας πω γιατί) , η EBU είπε ότι δεν κατάφεραν να στείλουν βασικό υποψήφιο που είναι προϋπόθεση για την συμμετοχή, όμως ένας γερμανός πολιτικός αναλυτής που γνώρισα εκεί, μου είπε ότι μάλλον ως ακραίοι εθνικιστές δεν μπορούσαν να διαλέξουν ΕΝΑΝ/ΜΙΑ να τους εκπροσωπήσει σε ευρωπαϊκό επίπεδο γιατί ΟΛΟΙ πιστεύουν ότι "δεν έκανε άλλος παιδί, μόνο η μαριώ τον γιάννη" - σε φάση "ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΟΥΓΓΡΟΥΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΕΙ Ο ΠΟΛΩΝΟΣ, ΔΕΓΚΑΤΑΛΑΒΑ;;;;;;;" - δεν τα έβρισκαν μεταξύ τους δηλαδή!

Κατά τη γνώμη μου, το να είσαι ακροδεξιός δεν είναι καν ιδεολογία αλλά σύμπλεγμα ψυχολογικής φύσεως καθώς σε ΚΑΘΕ χώρα υπάρχουν πανομοιότυποι τέτοιοι άνθρωποι που θεωρούν ΟΛΟΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ - μιλάμε για πολύ συγκεκριμένο "ανθρωπότυπο" με μία ταυτότητα που δεν είναι αυτόφωτη, αλλά ετεροπροσδιορίζεται πάντα σε σχέση με κάποιον "εχθρό" που ΠΡΕΠΕΙ να αντιμετωπιστεί με σκληρότητα.

Το άβολο με το παραπάνω, είναι ότι ιστορικά σε αυτή την βάση χτίστηκε και η ίδια η έννοια της Ευρώπης τόσο πολιτισμικά όσο και γεωγραφικά - κάποτε η Ευρώπη ήταν το "αντίθετο" του ισλαμικού κόσμου και έφτανε ως εκεί, μετά ήταν το "αντίθετο" του ρωσικού κόσμου κι έφτανε ως παρακεί, σε άλλη φάση ήταν το αντίθετο της ανατολικής ευρώπης και έφτανε ως εκεί, κοκ.

Βέβαια η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρώπη δεν είναι δύο έννοιες που ταυτίζονται - η ΕΕ ναι μεν κουβαλάει το ιστορικό παρελθόν της Ευρώπης που ΠΟΤΕ δεν ήταν ένα πράγμα, αλλά είναι ένα σύγχρονο οικονομικό και πολιτικό "πείραμα" που ανάλογα με το που θα "το πάνε" οι πολίτες του κι οι ηγέτες του, προς τα εκεί θα κινηθεί. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον η δυναμική και όλα τα πιθανά μέλλοντα της ένωσης, με τα καλά και τα κακά της.

ΠΑΜΕ ΛΙΓΟ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΟΥ ΕΙΔΑ

Έχει πραγματοποιηθεί μόνο 3 φορές (2014,2019, 2024) και είναι νέος θεσμός της ΕΕ που δεν υπάρχει στις συνθήκες - επειδή οι ευρωεκλογές μέχρι στιγμής ήταν μόνο κάτι που συνέβαινε και συζητιόταν σε εθνικό επίπεδο σε κάθε κράτος.

Nομίζω ότι ο θεσμός αυτός έχει ως σκοπό να πάρει μία διάσταση λίγο πιο ευρωπαϊκή και θα φέρει τους πολίτες στην λογική του "είμαι ευρωπαίος" κι όχι τόσο "είμαι κροάτης/έλληνας/αυστριακός" κτλ. - να χτιστεί μία αντίληψη πιο ευρωπαϊκή παρά εθνική γύρω από τις ευρωεκλογές. (Ίσως γι'αυτό να έχει τσινίσει κι η ακροδεξιά!)

Το ντιμπέιτ είχε 6 "πυλώνες" για τη συζήτηση : 1) Οικονομία/Εργασιακά, 2) Άμυνα/Ασφάλεια, 3) Κλίμα/Περιβάλλον 4) Δημοκρατία/Ηγεσία 5) Μετανάστευση/Σύνορα, 6)Καινοτομία/Τεχνολογία

Δε σας κρύβω ότι κάπως στενοχωρήθηκα που δεν υπήρξαν ως πυλώνες/θεματολογίες το κομμάτι της εκπαίδευσης των πολιτών ή το κομμάτι της κοινωνικής συνοχής, αλλά ίσως όντως αυτά να είναι δευτερεύοντα...δεν ξέρω!!

Πολλοί γενικά κράζουν την διαδικασία του Spitzenkandidaten (δηλαδή το debate αυτό) καθώς το 2019 δεν εμφανίστηκε ως βασική υποψήφια η Ουρσουλα Βον Ντερ Λάιεν, αλλά τελικά βγήκε αυτή Πρόεδρος της Επιτροπής ακυρώνοντας κάπως την αξία της διαδικασίας. Με αυτή τη λογική - και αναφέροντας το ότι δεν είναι διαδικασία που υπάρχει στις συνθήκες - οι ακροδεξιοί απείχαν.

Στις συγκεκριμένες ευρωεκλογές που λέτε υπάρχει #ζητηματάκι διότι το EPP (το αντίστοιχο της ΝΔ στην Ευρώπη που σταθερά είναι η μεγαλύτερη "δύναμη" στο ευρωκοινοβούλιο και σε όλα τα όργανα), προκειμένου να καταφέρει να έχει ξανά πλειοψηφία, δείχνει μία κάπως επικίνδυνη "ευελιξία" στο με ποιούς θα συνεργαστεί...υπάρχει φλερτ με διάφορες ακροδεξιές κυβερνήσεις σε όλη την Ευρώπη!

Εδώ βέβαια ίσως κάποιος να πει ότι αυτό είναι στρατηγική "σταθεροποιητική", σε φάση τους αφομοιώνουμε για να μην ξεφύγει η φάση. Εγώ προσωπικά έχω θέμα με αυτή την "ευελιξία".

Μάλιστα η Ούρσουλα Βον Ντερ Λάιεν (η τωρινή πρόεδρος της Ευρωπαϊκης Επιτροπής και μέλος του EPP) όταν την ρώτησε η εκπρόσωπος των πράσινων Terry Reintke σχετικά με το ζήτημα, είπε ότι :

"Εμείς είμαστε κάθετοι στο με ποιους ΔΕΝ πρόκειται να συνεργαστούμε. Είμαστε ανοιχτοί για συζήτηση μόνο σε όποιον είναι PRO-EUROPE (υπέρ της ΕΕ), PRO-UKRAINE/ANTI-PUTIN (υπέρ Ουκρανίας και κατά του Πούτιν) και PRO-RULE-OF-LAW (υπέρ του δικαίου/νόμων)

Το οποίο ναι μεν λέει κάτι, αλλά αν παρατηρήσετε προσεκτικά δεν λέει κιόλας. Είναι τόσο γενικό που δεν αποσαφηνίζει τελικά που βάζουν το όριο.

Γενικά, μία παρατήρηση που έκανα είναι ότι η Ούρσουλα - αν και δεν με βρίσκει προσωπικά σύμφωνη σε αρκετά θέματα - ήταν η πιο "καλά σκηνοθετημένη" και επαγγελματίας πολιτικός. Η πιο "ψημένη".

Απαντούσε γρήγορα σε όλα, η ροή του λόγου της ήταν απίστευτη, συγκροτημένη, κτλ - εμένα όμως αυτό δεν με κερδίζει, γιατί ήταν και λίγο ασαφής και "Πυθία" type beat σε πολλές από τις τοποθετήσεις της, κι εγώ ως πολίτης θέλω να καταλαβαίνω χωρίς γκρίζες γραμμές.

Αντιθέτως, η εκπρόσωπος των Πρασίνων είχε πολύ σαφείς θέσεις κι εξηγούσε ότι η πράσινη στρατηγική δεν είναι κάτι μη-ρεαλιστικό, αλλά αντιθέτως είναι μία πρόταση για αναδιαμόρφωση των ευρωπαϊκών δικτύων και γενικότερης ανανέωσης των δεσμών εντός της Ένωσης. Ήταν και πολύ νέα επίσης, πράγμα που μου έκανε εντύπωση!

Δεν ξέρω σε τι βαθμό είναι εφαρμόσιμα τα πλάνα των πρασίνων γιατί δεν έχω τη γνώση, αλλά στην θεωρία μου φάνηκαν προς την σωστή κατεύθυνση διότι δεν είναι προτάσεις τύπου "όχι πλαστικά καλαμάκια" αλλά ολοκληρωμένες προτάσεις για αναδιαμόρφωση όλου του οικονομικού μοντέλου της ΕΕ για ένα πιο βιώσιμο μέλλον.

Στο θέμα της μετανάστευσης και των συνόρων είπε με αυτοπεποίθηση ότι εφόσον έχουμε θέμα υπογεννητικότητας στην ευρώπη, η λύση είναι να είμαστε ανοιχτοί σε μετανάστες.

Η Ούρσουλα βέβαια της έριξε μία τάπα εκεί που η πράσινη της άσκησε κριτική για την πολιτική του EPP και το φλερτ με την ακροδεξιά. Της είπε κάτι του τύπου ότι το Green Deal, δηλαδή αυτή την συνολική στρατηγική της ΕΕ για καλύτερες πολιτικές που αφορούν το περιβάλλον κτλ, αν το EPP δεν είχε εξασφαλίσει πλειοψηφία για να λαμβάνονται αποφάσεις γρήγορα, δεν θα είχε πραγματοποιηθεί ποτέ - της είπε επίσης ότι οι Πράσινοι το καταψήφισαν στην αρχή γιατί "Δεν ήταν τέλειο" αλλά αν δεν είχε περάσει εγκαίρως δεν θα φτάναμε στο σήμερα όπου έχει γίνει πρόοδος και βελτιώσεις.

Πάμε στον υποψήφιο του Renew Europe - το φιλελεύθερο κόμμα που σας έλεγα που όπως το ένιωσα είναι περίπου 60% δεξιό και 40% "αριστερό". Το βασικό μήνυμα του Σάντρο Γκόζι, του βασικού τους υποψηφίου, ήταν το ότι η Ευρώπη χρειάζεται τολμηρές μεταρρυθμίσεις. Δεν είπε όμως και πολλά παραπάνω. Υπογράμμισε όμως αυτό που λέει κι ο Μητσοτάκης, δηλαδή ότι η ΕΕ χρειάζεται δική της πολεμική βιομηχανία για να είναι πιο ανεξάρτητη και ισχυρή.

O βασικός υποψήφιος των S&D ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ η γραμμή του ελληνικού ΠΑΣΟΚ. Είπε για ενδυνάμωση του κοινωνικού κράτους, για επένδυση στους ανθρώπους, για εξασφάλιση βιώσιμου βασικού μισθού σε όλα τα κράτη μέλη, και ήταν κάθετος στο ότι οι ECR και ID δεν χωράνε στην Ένωση αποκλείοντας κάθε ενδεχόμενο συνεργασίας με την ακροδεξιά. Όλα κομπλέ τα είπε στην θεωρία, αλλά δεν με κέρδισε σαν ηγετική φιγούρα. Δεν άκουσα κάτι καινοτόμο ή καινούργιο.

Μετά, έχουμε τον Γουόλτερ Μπάιερ από το The Left, που ένιωσα ότι ήταν πραγματικός ιδεολόγος αλλά παράλληλα δεν σας κρύβω ότι σκεφτόμουν "ήταν άραγε ο καλύτερος εκπρόσωπος για το ντιμπέιτ αυτό;;;" - εγώ εκτιμώ το συναίσθημα και το πάθος, αλλά για παράδειγμα, ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ "ΚΑΡΤΕΣ" που είχε για να τοποθετηθεί στις δηλώσεις των υπολοίπων - ΔΕΝ ΚΡΑΤΙΟΤΑΝ ΛΕΜΕ!!!

Οι θέσεις του ήταν επίσης σαφείς - είπε ότι χρειάζεται άμεσα πολιτική για τα ενοίκια, μίλησε για τα εργατικά δικαιώματα, είπε ότι η λύση στο φάντασμα της ακσροδεξιάς είναι το να εξασφαλιστεί ένα σωστό βιωτικό επίπεδο για όλους τους πολίτες της ΕΕ γιατί η φτώχεια κι η εξαθλίωση την ενισχύουν.

Όταν αναφέρθηκε η Ουκρανία και ο πόλεμος είπε κάτι πολύ σωστό "Φυσικά και θα ήθελα να δω μία ανοικοδομημένη Ουκρανία, αλλά αφότου της διαγράψουμε το τεράστιο χρέος που έχει προς την ΕΕ λόγω του πολέμου!" και μάλιστα έκανε αναφορά στο ζήτημα Ισραήλ και Παλαιστίνης, κατηγορώντας την αδράνεια της ΕΕ σχετικά με το θέμα και με σαφή θέση υπέρ της Παλαιστίνης και κατά του Ισραήλ που πλέον δέχεται κατακραυγή ακόμη κι από τους συμμάχους του.

Η Ούρσουλα απάντησε πως η ανθρωπιστική βοήθεια στην Γάζα έχει τετραπλασιαστεί από τότε που ξεκίνησαν οι νέες εντάσεις κι ότι βοηθούν στην πράξη κι όχι στα λόγια, αναφέροντας πως η μόνη λύση είναι το λεγόμενο two-state solution, δηλαδή να βρεθεί λύση διπλωματικά και να μην προσπαθεί κανείς να αφανίσει τον άλλο από το χάρτη.

Κάτι άλλο που έμαθα είναι πως οι ακροδεξιές δυνάμεις εντός της ΕΕ προσπαθούν να την "ρίξουν από μέσα" συμμαχόντας κρυφά με απολυταρχικά καθεστώτα.

Γενικά, έχουν παίξει τεράστιες καμπάνιες με σκοπό την υποτίμηση των δημοκρατικών διαδικασιών, ώστε να πειστούμε ότι "και τι νόημα έχει μωρέ;;;;" και για να προβληθεί μία θετική (αλλά ψευδής) εικόνα απολυταρχικών καθεστώτων που τα πάνε τάχα τόσο καλά που "μήπως μωρέ η δημοκρατία δεν λειτουργεί τελικά;;;"

Η γνώμη μου είναι ότι η δημοκρατία για να είναι λειτουργική απαιτεί την συμμετοχή και το να παίρνουμε λίγο πιο σοβαρά την ιδιότητά μας ως πολίτες - της χώρας μας, της ΕΕ, του κόσμου.

Χωρίς πολίτες με παιδεία, με κριτική σκέψη, με ενέργεια για ψάξιμο και συμμετοχή, όντως οι δημοκρατίες εύκολα μπορεί να μετατραπούν σε ολιγαρχίες.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν δεν συμμετέχουμε σε τίποτα, είμαστε δυστυχώς και λίγο άξιοι της μοίρας μας.

Για να δείτε που ψηφίζετε, πατήστε στο γκουγκλ "ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΩ - ΕΥΡΟΕΚΛΟΓΕΣ" και θα βρείτε μία σελίδα του υπουργείου εξωτερικών όπου βάζεις απλά όνομα, επώνυμο και έτος γέννησης και σου λέει σε ποιο εκλογικό κέντρο είστε εγγεγραμμένοι.

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΞΤΡΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ, ΑΠΛΑ ΕΝΑ ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ ΝΑ ΠΑΤΕ ΟΝΤΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΩΝ ΜΕ ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑ