Κωστας Κωστάκος

 Αν δεχτούμε ότι η πρόεδρος του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου της δίκης Λιγνάδη, η κυρία Γιούπη, όντως «στοχοποιήθηκε», τι θα έπρεπε να πούμε για την Τουλουπάκη; Ποια από τις δύο ένιωσε στο πετσί της την έννοια στοχοποίηση; Έχει πάρει άραγε χαμπάρι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας τι έχει συμβεί με διώξεις δικαστικών που ερεύνησαν το σκάνδαλο Novartis; Ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι στην ομιλία της ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπόρεσαν να χωρέσουν συντεχνιακά ας τα πούμε κατάλοιπα, ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι μίλησε λίγο και ως παλιά δικαστής, η ευαισθησία της περιορίζεται στην κατακραυγή για την αναστολή που δόθηκε στον Δημήτρη Λιγνάδη; Και τελικά ποια είναι μεγαλύτερη απειλή για τους θεσμούς, το κράτος δικαίου, τη δικαστική εξουσία; Λίγες μέρες μπούγιο στην κοινωνία για μια απόφαση που προκάλεσε το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» (ναι, τι να κάνουμε, έγινε πια σχεδόν κακή λέξη και ισοδύναμη του λαϊκισμού, αλλά μέχρι πριν δυο εβδομάδες είχε θετικό εννοιολογικό πρόσημο) ή το γεγονός πως δικαστές που καλούνται να εξετάσουν ένα διεθνές σκάνδαλο με εμπλοκή πολιτικών, βρέθηκαν οι ίδιοι στη θέση του κατηγορουμένου;

Ίσως ακριβώς επειδή είμαστε λαϊκιστές γελάμε κάπου με όλα αυτά που λέτε. Πείτε τα κάπου αλλού δηλαδή. Πείτε τα μεταξύ σας, μην τα λέτε τόσο παραέξω, σας ακούνε κιόλας.