ταδε εφη

   απο τον φανατισμο μεχρι την βαρβαροτητα ειναι μονο ενα βημα δρομος

οι ζουμεροι αφορισμοι είναι σαν τα καρφια και καρφωνουν αληθειες στην μνημη μας

καταπινουμε με μια γουλιά το ψεμα που μας κολακευει,αλλά πινουμε σταγονα σταγονα την αληθεια που μας ειναι πικρη

η ζηλεια ειναι το πιο απατεωνιστικο συναισθημα….ειναι ανασφαλεια μασκαρεμενη σαν ταχα αγαπη

περπαταω μεσα σ`ενα δασος,νυχτα…κραταω μονο ενα μικρο φωτακι…εμφανιζεται καποιος και μού λεει:

-φιλε,σβησε το κερι σου για να βρεις τον δρομο σου πιο ευκολα

Αυτος ο καποιος ειναι θεολογος

Σκεψου πώς θα ηταν ο κοσμος αν η επιθυμια μας να αλλαξουμε τον εαυτο μας ηταν εστω και ενα μικρο κλασμα της επιθυμιας μας να αλλαξουμε τους αλλους

Η αγαπη δεν ειναι στο «δια ταυτα»,ειναι στο «παρα ταυτα»