ΕΧΕΙ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΝ ΚΑΗΜΟ
(ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΞΕΝΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑ)
Στιχοι:Μανος Ελευθεριου
Έχει η αγάπη τον καημό,
κι η ξενιτειά το δρόμο,
ο στρατιώτης τ’ όπλο του
κι ο δικαστής το νόμο.
Μα εγώ είμαι ξένος που περνά
γι’ αυτούς που με ξεχάσανε
κι αυτοί που με δικάσανε
πίνουν το αίμα μου ξανά,
Όπου έχει μαύρη την ψυχή
έχει και το μαχαίρι
κι όπου το φίδι καρτερεί
εκεί είναι περιστέρι.
κι η ξενιτειά το δρόμο,
ο στρατιώτης τ’ όπλο του
κι ο δικαστής το νόμο.
Μα εγώ είμαι ξένος που περνά
γι’ αυτούς που με ξεχάσανε
κι αυτοί που με δικάσανε
πίνουν το αίμα μου ξανά,
Όπου έχει μαύρη την ψυχή
έχει και το μαχαίρι
κι όπου το φίδι καρτερεί
εκεί είναι περιστέρι.
ΠΕΝΤΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝΕ
Στιχοι:Μ Θεοδωρακης
Πέντε στρατιώτες ξεκινήσανε
το βουνό να βάψουν ξεκινήσανε
το βουνό να βάψουν σταματήσανε
το βουνό το βάψαν τιμηθήκανε
πέντε στρατιώτες κοιμηθήκανε
το βουνό τους τρώει κοιμηθήκανε
το βουνό τους πίνει ονειρευτήκανε
το βουνό τους φτύνει διαλυθήκανε
πέντε στρατιώτες διαλυθήκανε
το βουνό ανθίζει ονειρευτήκανε
το βουνό χιονίζει κοιμηθήκανε
το βουνό στενάζει αγαπηθήκανε
να να να να να να
πέντε μάνες μάνες μανούλες……
το βουνό να βάψουν ξεκινήσανε
το βουνό να βάψουν σταματήσανε
το βουνό το βάψαν τιμηθήκανε
πέντε στρατιώτες κοιμηθήκανε
το βουνό τους τρώει κοιμηθήκανε
το βουνό τους πίνει ονειρευτήκανε
το βουνό τους φτύνει διαλυθήκανε
πέντε στρατιώτες διαλυθήκανε
το βουνό ανθίζει ονειρευτήκανε
το βουνό χιονίζει κοιμηθήκανε
το βουνό στενάζει αγαπηθήκανε
να να να να να να
πέντε μάνες μάνες μανούλες……
ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ
(ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΞΕΚΙΝΟΥΣΑΜΕ)
Στιχοι:Μ Θεοδωρακης
Κάθε πρωί ξεκινούσαμε να πάμε στη δουλειά,
στο λεωφορείο γελούσαμε, είμαστε δυο παιδιά.
Κόκκινο τριαντάφυλλο, κόκκινο το δειλινό.
Κάποιο πρωί για τον πόλεμο κινήσαμε μαζί,
όλοι μαζί τραγουδούσαμε, παλεύαμε μαζί.
Μέσα στο Μάη σκοτώθηκες, το αίμα σου μαβί,
έβαψε μαύρο τον ουρανό, κόκκινο τον καιρό.
Μαζί σου όλα σκοτώθηκαν, όνειρα, ιδανικά,
γίναμε όλοι φαντάσματα, ζούμε συμβατικά.
Τώρα οι σημαίες γενήκανε είδη εμπορικά,
είναι τα όνειρα αγαθά καταναλωτικά.
στο λεωφορείο γελούσαμε, είμαστε δυο παιδιά.
Κόκκινο τριαντάφυλλο, κόκκινο το δειλινό.
Κάποιο πρωί για τον πόλεμο κινήσαμε μαζί,
όλοι μαζί τραγουδούσαμε, παλεύαμε μαζί.
Μέσα στο Μάη σκοτώθηκες, το αίμα σου μαβί,
έβαψε μαύρο τον ουρανό, κόκκινο τον καιρό.
Μαζί σου όλα σκοτώθηκαν, όνειρα, ιδανικά,
γίναμε όλοι φαντάσματα, ζούμε συμβατικά.
Τώρα οι σημαίες γενήκανε είδη εμπορικά,
είναι τα όνειρα αγαθά καταναλωτικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου