Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015

Λ.Παπαδοπουλος/Λορκα - Γιαννης Γλέζος




ΑΠΟ ΕΡΩΤΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΚΛΑΔΙΑ

Η νύχτα στέκει μουσκεμένη
μέσα στου παταμιού τις όχθες
 
και στα στήθια της Λολίτας
από έρωτα πεθαίνουν τα κλαριά

Γυμνή η νύχτα τραγουδάει
πάνω στου Μάρτη τα γιοφύρια
Λούζ’ η Λολίτα το κορμί της
 
με νάρδους και γλυφό νερό.

Η νύχτα, από πιοτό και ασήμι
λάμπει ανάμεσ’ απ’ τις στέγες
Ασήμι από ρυάκια και καθρέφτες
απ’ τ’ άσπρα πόδια σου πιοτό



ΚΟΡΝΤΟΒΑ

Κόρντοβα μακρινή και μόνη
πουλάρι μαύρο, φεγγάρι γεμάτο
κι ελιές στο δισάκι μου
Αν και τους ξέρω τους δρόμους
ποτέ δε θα φτάσω στην Κόρντοβα

Αχ τι ατέλειωτος δρόμος
Αχ πουλάρι μου γενναίο
Ο θάνατος αχ με καρτεράει
προτού να φτάσω στην Κόρντοβα

Μέσα από τον κάμπο
μέσα από τον άνεμο
πουλάρι μαύρο, φεγγάρι κόκκινο
Ο θάνατος με παραμονεύει
από τους πύργους της Κόρντοβα



ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ


Νύχτα με τέσσαρα φεγγάρια
Νύχτα μονάχα μ’ ένα δέντρο
Νύχτα μονάχα μ’ έναν ίσκιο
και μ’ ένα έρημο πουλί
Τα χνάρια ψάχνω στο κορμί μου
των πυρωμένων σου φιλιών
Φιλιά χωρίς να τον αγγίζει
δίνει στον άνεμο η πηγή
Σαν κέρινο, πικρό λεμόνι
που έχει αρχίσει να ξασπρίζει
μέσα στη χούφτα μου κρατάω
το όχι που μου έχεις πει.

Νύχτα με τέσσαρα φεγγάρια
Νύχτα μονάχα μ’ ένα δέντρο
Κι όλο γυρίζει ο έρωτάς μου
στην άκρη ενός βελονιού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου