Ποτέ δεν αμφισβήτησα, ούτε πρόκειται να το κάνω, τις καλές προθέσεις του Αλέξη Τσίπρα.
Πλην, όμως, η πάνσοφη ζωή με έχει διδάξει τούτο:
Ο δρόμος για την κόλαση, είναι στρωμένος με καλές προθέσεις.
Τόσα χρόνια το ζούσα ακολουθώντας πιστά τις κατευθυντήριες πινακίδες του ΣΥΡΙΖΑ, και προσωπικά του Αλέξη Τσίπρα, σ' έναν δρόμο που πίστευα πως οδηγούσε στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Και τελικά, τι έγινε;
Πέντε χρόνια διακυβέρνησης από αυτό το κόμμα, στάθηκαν υπεραρκετά για να παραδοθεί ο τόπος και ο λαός στην αγκαλιά της πιο αδίστακτης Δεξιάς, και στα νύχια του μητσοτακέικου.
Πέντε ολόκληρα χρόνια περπατούσα κι εγώ, μαζί με μυριάδες Έλληνες πολίτες το δρόμο που ήταν στρωμένος με παχύ χαλί από καλές, αγαθές και ονειροπόλες προθέσεις.
Και περπατούσαμε χαμογελαστοί, με το κούτελο ψηλά και τα μάτια κατά τον ήλιο, σίγουροι πως στο τέρμα αυτού του δρόμου βρισκόταν η δικαίωση όλων των αγώνων του λαού, για Δημοκρατία, για Δικαιοσύνη, για Ισότητα και για Ανθρωπιά.
Όμορφη ήταν η βόλτα μας, δεν λέω, μα φαρμάκι ο τερματισμός της.
Στο τελευταίο ζάλο μας, έχασκε μπροστά μας το βάραθρο της δεξιάς κόλασης.
Κι εκεί βρεθήκαμε, κι εκεί βρισκόμαστε.
Όχι πως δεν βλέπαμε τα εγκληματικά λάθη της ηγετικής ομάδας, του στελεχιακού δυναμικού και των μυστικοσυμβούλων του (να 'χαμε να λέγαμε) "αριστερού" κουβέρνου.
Όχι πως δεν βλέπαμε τα απίστευτα λάθη του Αλέξη Τσίπρα, τόσο στην άσκηση των κυβερνητικώς καθηκόντων του, όσο και στην αντιμετώπιση των διαρκώς αυξανομένων, δια μεταστάσεων, εσωκομματικών καρκινωμάτων.
Όλα τα βλέπαμε, όλα τα καταλαβαίναμε, όλα μας πονούσαν, όλα μας απογοήτευαν.
Και όμως, σφίγγαμε τα δόντια και προχωρούσαμε στο δρόμο των καλών προθέσεων, που δεν ήταν παρά δρόμος λαθών, παραλείψεων, αστοχιών, συμβιβασμών, αναποφασιστικότητας, ωχαδερφισμού, περαβρεχισμού, εμφύλιων σπαραγμών, γενιτσαρισμού και προδοσιών των ονείρων και των αγώνων και της εμπιστοσύνης τόσου και τόσου κόσμου, στις πλάτες του οποίου σκαρφάλωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, για να βρεθεί στην κορυφή που βρέθηκε.
Μόνο που οι κορυφές είναι για αετούς, κι όχι για χαμοπούλια.
Γι' αυτό δεν αμφισβητώ τις καλές προθέσεις του Αλέξη Τσίπρα, όσον αφορά και το κυοφορούμενο νέο εγχείρημα του, αυτό της δημιουργίας νέου κόμματος.
Μα ακριβώς και γι' αυτό τον λόγο, τον δρόμο που χαράζει και στρώνει με καλές προθέσεις, εγώ δεν πρόκειται να τον περπατήσω.
Πολλώ μάλλον επειδή βλέπω και ποιά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πατούν σε δυο βάρκες, έτοιμα να προσθέσουν και τις δικές τους καλές προθέσεις, σ' αυτόν τον δρόμο του Αλέξη Τσίπρα, μόνο και μόνο για να εισπράττουν τα "διόδια".
Ντρέτες κουβέντες, ντρέτα ζάλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου