Kωστας Βαξεβανης

 Από την εποχή που ο Κώστας Σηµίτης έστελνε όποιον έγραφε για τα σκάνδαλά του και τις µίζες να τα καταγγείλει στον εισαγγελέα έχουν περάσει πολλά χρόνια και η µέθοδος έχει τελειοποιηθεί. Η ∆ικαιοσύνη καταλήγει να εµφανίζεται ως διαχειριστής των σκανδαλωδών απολήξεων της πολιτικής µε τρόπο που ασπάζεται µεν την κοινωνική ανησυχία αλλά καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσµα. Τρακάρει συνεχώς σε «αδιευκρίνιστα», «νοµικά αστήρικτα» και «τεχνικά δύσκολα». ∆εν αµφιβάλλει ότι κάτι τρέχει, αλλά σχεδόν ποτέ δεν µπορεί να το βρει. ∆εν παρουσιάζει απόλυτη άρνηση στο να κάνει τη δουλειά της, αλλά σε όλες τις υποθέσεις που άπτονται και εφάπτονται συγκεκριµένων ανθρώπων της εξουσίας η δουλειά της µοιάζει σαν άδειασµα της θάλασσας µε καλάθι.

Για να µιλήσουµε µε ποδοσφαιρικούς όρους, οι οποίοι φαντάζοµαι ότι αρέσουν στον ποδοσφαιρόφιλο εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ισίδωρο Ντογιάκο, η µπάλα στέλνεται συνεχώς στην εξέδρα και παίζουµε καθυστερήσεις. Κάθε φορά που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ιδρώνει µε την αγωνία του τερµατοφύλακα πριν από το πέναλτι για όσα αποκαλύπτονται για τις υποκλοπές και τον αποκαλύπτουν, µας θυµίζει ότι έχει επιληφθεί η ελληνική ∆ικαιοσύνη. Όταν λέει «ελληνική ∆ικαιοσύνη», δηλώνοντας µάλιστα ότι την εµπιστεύεται, αναφέρεται σ’ εκείνο το τµήµα της που του παρέχει το προνόµιο της καθυστέρησης και της προσχηµατικής επίκλησής της. Το παιχνίδι µε τη ∆ικαιοσύνη είναι στηµένο.

Αυτό που συµβαίνει σήµερα µε την εισαγγελική έρευνα για τις υποκλοπές είναι άλλο είδος εκτροπής. Την ευθύνη δεν την έχουν οι εισαγγελείς που ερευνούν, αλλά όσοι σε ανώτατα κλιµάκια δίνουν το σήµα για το πώς πρέπει να γίνει η έρευνα.

Ποια είναι η µεθόδευση που υπάρχει για ένα τόσο σοβαρό θέµα όπως οι υποκλοπές, το οποίο ακουµπά τη συνταγµατική εκτροπή; Γίνεται µια έρευνα από τους εισαγγελείς, οι οποίοι ερευνούν (έτσι ξεκίνησε και έτσι συνεχίζει) την πιθανή διάπραξη ενός πληµµελήµατος, που αφορά την παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών.

Απ’ όταν ξεκίνησε η εισαγγελική έρευνα, που έπρεπε να καλύψει την έλλειψη απαντήσεων από την πολιτική ηγεσία, έχει προκύψει ότι εκτός από τα πληµµελήµατα έχουν πιθανώς διαπραχθεί και σοβαρά κακουργήµατα. Η κατασκοπεία, η απειλή της εθνικής ασφάλειας και η υποκλοπή προσωπικών δεδοµένων είναι µερικά από τα αδικήµατα που έχουν πιθανώς διαπραχθεί.

Το Documento αποκάλυψε στις 20 Νοεµβρίου (και εγώ κατέθεσα τα στοιχεία στην εισαγγελία) ότι πρώην πράκτορες των µυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ έστησαν την εταιρεία Intellexa η οποία διαχειρίστηκε το κακόβουλο λογισµικό Predator. Τα ονόµατα των προσώπων αυτών και οι φωτογραφίες τους δηµοσιεύτηκαν στην εφηµερίδα µαζί µε τον αυτονόητο προβληµατισµό αν το όλο σύστηµα των υποκλοπών πραγµατοποιεί στην πραγµατικότητα κατασκοπεία υπέρ ξένων χωρών. Την Πέµπτη 8 ∆εκεµβρίου οι «New York Times» µε δηµοσίευµά τους επιβεβαιώνουν ότι η εταιρεία Intellexa και το Predator είναι δουλειά πρώην πρακτόρων του Ισραήλ που εισήλθαν και έδρασαν στην Ελλάδα. Η εφηµερίδα µάλιστα αποκαλύπτει ότι το Predator, το οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν γνώριζε σύµφωνα µε τις δηλώσεις του, εξάχθηκε από την Ελλάδα µε άδεια των υπηρεσιών του υπουργείου Εξωτερικών. Το αδίκηµα της κατασκοπείας, λοιπόν, δεν είναι σενάριο ευφάνταστων και συνωµοσιολόγων δηµοσιογράφων αλλά υπαρκτό ενδεχόµενο.

Από τα στοιχεία που έχουν αποκαλυφθεί ως σήµερα προκύπτει ότι υπό παρακολούθηση βρίσκονταν υπουργοί, πολιτικά πρόσωπα και δηµόσια πρόσωπα µε θεσµικό ρόλο. Τις λίστες αυτές των παρακολουθουµένων ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης τις αρνείται, απλώς απαντά ότι ο ίδιος δεν σχετίζεται µε την παρακολούθηση. Σε κάθε περίπτωση, είναι στοιχεία που δηµοσιεύονται από µια εφηµερίδα και έχουν επιβεβαιωθεί από τους παρακολουθούµενους, οι οποίοι πραγµατικά εντόπισαν το κακόβουλο λογισµικό στα κινητά τους. Είναι αυτά στοιχεία επαρκή για να επεκταθεί η εισαγγελική έρευνα στο πεδίο της απειλής της εθνικής ασφάλειας ή ο κ. Ντογιάκος θεωρεί ότι η ασφάλεια απειλείται από τα δηµοσιεύµατα του Documento µε τους διαλόγους που αποκαλύπτουν τις παρακολουθήσεις από την ΕΥΠ;

Σήµερα το Documento δηµοσιεύει στοιχεία πέραν πάσης αµφιβολίας (περιεχόµενο sms, συνοµιλίες κ.λπ.) που αποδεικνύουν ότι ο υπουργός Κωστής Χατζηδάκης ήταν υπό παρακολούθηση από την ΕΥΠ. Συνιστά αυτό στοιχείο ότι η ΕΥΠ έχει εκτραπεί από τον ρόλο της ή θα θεωρήσει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ότι υπήρχαν λόγοι εθνικής ασφάλειας για την παρακολούθησή του; Είναι πράκτορας ξένων δυνάµεων ο υπουργός του Μητσοτάκη, ο οποίος στα επίσηµα έγγραφα της ΕΥΠ αποκαλείται ανατριχιαστικά «στόχος»; Θα συνεχίσει η εισαγγελική έρευνα να ψάχνει το πληµµεληµατάκι της συνακρόασης ή θα επεκταθεί στην έρευνα εγκληµάτων κατά της δηµοκρατίας και των θεσµών;

Τα ερωτήµατα είναι ρητορικά. Με ευθύνη της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου η εισαγγελική έρευνα είναι µια επιτηδευµένη προσπάθεια να εµφανιστεί ότι κάτι γίνεται για να µπορεί ο νέος Σηµίτης Κυριάκος Μητσοτάκης να επικαλείται τη ∆ικαιοσύνη που ερευνά την υπόθεση όποτε βρεθεί σε δύσκολη θέση. Η έρευνα δεν επεκτείνεται σε κακουργήµατα για δύο λόγους: ο πρώτος είναι να µην αποκτήσει δικαίωµα το εφετείο να αναθέσει σε εισαγγελείς εφετών την έρευνα. Μια τέτοια αναβάθµιση δεν είναι επιθυµητή, όχι για λόγους απονοµής δικαιοσύνης αλλά για λόγους τακτικής και εξυπηρέτησης της κυβέρνησης.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι όταν τα ερευνώµενα αδικήµατα δεν είναι κακουργήµατα οι υπηρεσίες ξένων κρατών αλλά και οι ιδιώτες που θα κληθούν να συνδράµουν στο πλαίσιο της δικαστικής συνδροµής µπορούν να αρνηθούν λόγω µη σοβαρότητας του αδικήµατος. Για παράδειγµα, πριν από µερικές µέρες, µετά τις αποκαλύψεις του Documento που προσδιόρισε ότι οι χρήστες του κακόβουλου λογισµικού έκαναν χρήση των υπηρεσιών της Amazon, η Εισαγγελία Πρωτοδικών έστειλε αίτηµα στην αµερικανική εταιρεία να της αποσταλούν τα στοιχεία. Είναι πιθανό η Amazon να απαντήσει έπειτα από µήνες ότι µε βάση τον αµερικανικό νόµο δεν µπορεί να δώσει στοιχεία, αφού τα ερευνώµενα αδικήµατα δεν είναι σοβαρά. Αν η έρευνα αφορούσε διάπραξη αδικηµάτων κατασκοπείας ή απειλής της εθνικής ασφάλειας, η Amazon θα ήταν υποχρεωµένη να απαντήσει. Σε τέτοια περίπτωση µάλιστα δεν θα χρειαζόταν καν αίτηµα δικαστικής συνδροµής αλλά απλό αίτηµα από τη ∆ίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήµατος που θα λάµβανε απάντηση µέσα σε µερικές ώρες.

Ενώ δηλαδή εµφανίζεται προς τα έξω να υπάρχει εισαγγελική δραστηριότητα, στην πραγµατικότητα αυτή µοιραία είναι χωρίς αποτέλεσµα. Αυτό µάλλον είναι και το ζητούµενο.

Την ίδια ώρα βέβαια σε µια άλλη υπόθεση, αυτή της ΜΚΟ Κιβωτός του Κόσµου, οι εισαγγελικές εντολές ήταν άµεσες, οι έρευνες αστραπιαίες και η ανακοίνωση των ευρηµάτων συγκλονιστική. Για πότε συνεργάστηκαν και έδρασαν οι κρατικές υπηρεσίες για να βρουν το µαύρο χρήµα και να βγάλουν τα µαύρα ράσα είναι εντυπωσιακό. Το φιλοθεάµον κοινό έχει µείνει µε το στόµα και την τηλεόραση ανοιχτά. Στην υπόθεση των υποκλοπών, που αφορούν το ίδιο το σύνταγµα της χώρας και τη συνταγµατική εκτροπή, την υποκλοπή προσωπικών δεδοµένων αλλά και δεδοµένων που αφορούν την εθνική ασφάλεια, η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου συµπεριφέρεται σαν να ερευνάται τροχαία παράβαση. Το τροχαίο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ντροπή.