Θανασης Καραμπατσος

 Καλή σας μέρα και καλή εβδομάδα, φίλες αναγνώστριες και φίλοι αναγνώστες

Ο πολιτικός χρόνος έχει σμικρυνθεί. Συμβαίνουν κατακλυσμιαία γεγονότα και ο έλεγχος έχει χαθεί από πλευράς κυβέρνησης παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες να βρει το χειρόφρενο των αποκαλύψεων. Νόμους ψηφίζουν, τα ΜΜΕ αποσιωπούν και σε ένα ακραίο κρεσέντο καθεστωτισμού οι εισαγγελικοί λειτουργοί τρέχουν σαν τα πιστά σκυλιά να δαγκώσουν όσους κάνουν κριτική στα αφεντικά τους. Λογικό είναι αφού τα «ταΐζουν» με μετακλητές θέσεις για υιούς και θυγατέρες, άρα το χέρι του αφεντικού θα δαγκώσουν; Γι’ αυτό τοποθετήθηκαν από το επιτελικό παρακράτος σε θέσεις-κλειδί, διότι είναι του χεριού τους και ομοτράπεζοι.

Είδατε τι είπε ο Ντογιάκος; Ευθεία απειλή, ανοίκεια για λειτουργό της Θέμιδας και υπερασπιστή της ανεξαρτησίας της. Γι’ αυτό και Κώστας Βαξεβάνης μίλησε για Κόζα Νόστρα και παραίτησή του καθώς ο ερευνητής λειτουργός ερευνά αυτόν που κάνει την αποκάλυψη και όχι το αποτέλεσμα της αποκάλυψης. Η Ουγκάντα πιθανόν είναι πολύ πιο μπροστά σε διάκριση εξουσιών· ίσως χάνουμε από τη Μαδαγασκάρη, προς το καθεστώς της οποίας δώσαμε άδεια εξαγωγής στο κακόβουλο λογισμικό παρακολουθήσεων.

Το έχουμε ξαναγράψει και θα επανέλθουμε καθώς δεν είναι δυνατόν να εκφράζεις αίτημα / επιθυμία να έρθουν ως μετεγγραφή βέλγοι δικαστικοί και εισαγγελείς ενώ ο Ανδρέας Τούσης, ο Παύλος Δαλλαπόρτας και οι συντηρητικοί Χρήστος Σαρτζετάκης και Μιχαήλ Στασινόπουλος ύψωσαν το ανάστημά τους σε όλες τις μορφές της εξουσίας που εμπόδιζαν το έργο τους, την ανεξαρτησία των κινήσεών τους και μάλιστα όταν τους υποδείκνυαν τι έπρεπε να κάνουν. Ο Α. Τούσης βρέθηκε στις μυλόπετρες των διπλωματικών σχέσεων Αθήνας - Βόννης όταν συνέλαβε και απηύθυνε κατηγορίες στον Μαξ Μέρτεν για τον αφανισμό των εβραίων της Θεσσαλονίκης. Ο Π. Δαλλαπόρτας ως εισαγγελέας έσωσε 209 αριστερούς κρατούμενους από τη δολοφονική μανία των δεξιών στο Γύθειο το 1946 και στη δίκη για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη ήταν καταπέλτης στην αγόρευσή του για το παρακράτος της Δεξιάς, παρότι δεν εισακούστηκε τελικά, το οποίο στην ίδια υπόθεση ο Χρ. Σαρτζετάκης έφερε στο εδώλιο με την ανάκριση που διεξήγαγε πηγαίνοντας κόντρα στις διαταγές του ανώτατου εισαγγελέα Κωνσταντίνου Κόλλια. 

Ο Ισίδωρος Ντογιάκος ζήλωσε τη δόξα του Κόλλια ρίχνοντας σκοτάδι στο σκάνδαλο των υποκλοπών, όπως διαβάσατε στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας. Ο Κόλλιας, που υποδείκνυε στον Σαρτζετάκη το κλείσιμο της ανάκρισης ώστε να μην αγγιχτούν ο στρατηγός Μήτσου, η Χωροφυλακή και οι παρακρατικοί της «Καρφίτσας», βρήκε την αρμόζουσα θέση καθώς ήταν ήδη ενεργό αλλά αφανές μέλος της εκτελεστικής εξουσίας: οι χουντικοί πραξικοπηματίες τον τοποθέτησαν επικεφαλής της «κυβέρνησής» τους τον Απρίλιο του 1967. Τότε έγινε το μεγάλο πογκρόμ στο δικαστικό σώμα, καθώς απολύθηκαν δικαστικοί λειτουργοί (Τούσης, Δαλλαπόρτας, Στασινόπουλος, Σαρτζετάκης μεταξύ άλλων). Διαμορφώθηκε ένα δικαστικό σώμα ακροδεξιών αντιλήψεων το οποίο δεν αποχουντοποιήθηκε ποτέ. Αν και «αποδημοκρατικοποιήθηκε», εντούτοις θα μπορούσε να θεωρηθεί επέμβαση στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης η αποχουντοποίησή του – αφήστε που αυτή η «ακινησία» βόλευε κιόλας το μεταπολιτευτικό καθεστώς το οποίο συνταξιοδότησε λόγω ορίου ηλικίας όσους επανέφερε μετά την απόλυσή τους από τη χούντα.

«Συνεργάτες μου πιστοί…»

Τα αποτελέσματα τα ζούμε σήμερα, με τη στάση των δικαστικών αρχών και τις ατελείωτες καθυστερήσεις, παραγραφές και τα «αδιευκρίνιστα» στα σκάνδαλα της Siemens, των εξοπλιστικών, της Novartis, στην υπόθεση Λιγνάδη, στο #metoo, στη δολοφονία Ζακ, στον Κορκονέα, στον Μίχο, στις υποκλοπές και σε άλλα ων ουκ έστι αριθμός. Διαφθορά υπάρχει παντού, σε πολλές χώρες και διαχρονικά, αλλά μόνο στην Ελλάδα είναι ορατή από παντού και μάλιστα έχει γίνει καθεστώς και μας κουνάει το δάχτυλο.

Ο αρθρογράφος της «εγκρίτου» υπερσυντηρητικής «Καθημερινής» που θήτευσε πρώτα στην Αριστερά και πλέον στο τσαρλατανείο, το «κολέγιο» εθνικοφροσύνης του Αδώνιδος, μας κουνά το δάχτυλο ότι κάνουμε αφ’ υψηλού κριτική στην εθνική σταρ της «πρασινογάλαζης» «αριστείας» διότι δεν ξέρει πώς θα αντιδρούσαμε αν είχαμε μπροστά μας ο πακέτο με τα «τούβλα» των 500ευρων. Αναδεικνύει έτσι ότι ο δεξιός ψηφοφόρος, στον οποίο απευθύνεται, τα πιάνει και έτσι ξεπλένει την αμαρτωλή Εύα. Παράλληλα αναδεικνύει ότι το πρόβλημα είναι ότι πιάστηκε στα πράσα με το μήλο η Εύα και όχι ότι είναι «αμαρτία» που σκέφτηκε να πιάσει τα ματωμένα ευρώ από το Κατάρ – πιο αναλυτικά τα παραθέτει στην ανάρτησή του ο αρθρογράφος Δημήτρης Τσίρκας.

Το μητσοτακικό καθεστώς έχει επενδύσει στους υποτακτικούς του. Ξεπλένει την Καϊλή και καλύπτει Σπυράκη μέχρι να εντοπιστούν από τη Δικαιοσύνη –της αλλοδαπής βεβαίως βεβαίως–, παρέχει και «αριστεία» απορρήτου στους κοριούς του. Δίνει και ένα επίδομα ξυλοφορτώματος και «καλών καθεστωτικών πρακτικών» στους αγαπημένους του πραιτωριανούς των σωμάτων ασφαλείας επειδή κάνουν όλη τη βρώμικη δουλειά – με την ένοχη ανοχή των ηγεσιών της Αριστεράς, που άργησαν να καταλάβουν, αλλά ευτυχώς κατάλαβαν, ότι οι κοινωνικές συμμαχίες χτίζονται με αυτούς που πεινάνε και δεν έχουν στον ήλιο μοίρα κι όχι με αυτούς που θα δέρνουν και την επόμενη μέρα.

Θυμήθηκα το εκπληκτικό ποίημα του Βολφ Μπίρμαν «Μπαλάντα για τους ασφαλίτες» που μελοποίησε ο κορυφαίος της εποχής μας συνθέτης Θάνος Μικρούτσικος (μας άφησε τέτοιες μέρες πριν από τρία χρόνια):

 

Αισθήματα έχω αδερφικά

για της ασφάλειας τα φτωχά λαγωνικά

που με χιόνια και βροχές

να με φυλάνε έχουν διαταγές.

 

Μικρόφωνα βάζουν για ν’ ακούν

όσα από το στόμα μου περνούν

τραγούδια και βρισιές κι αστεία

στον καμπινέ και στην τραπεζαρία.

[...]

Λόγια που αλλιώς θα ’χαν χαθεί

στα μαγνητόφωνά σας έχουνε γραφτεί.

Και για ύπνο όταν πάτε

τα τραγούδια μου ξέρω τραγουδάτε.

 

Ευχαριστώ γι’ αυτό πολύ

συνεργάτες μου πιστοί.

 

Γραμμένο για τη StaSi της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας, για ένα καθεστώς που στήθηκε απέναντι στο δυτικό κράτος που το γιγάντωσαν όλοι οι δυτικοί μαζί. Η ΓΛΔ πάσχιζε να σταθεί κάτω από την πίεση χιλιάδων κατασκόπων, αναπτύσσοντας ως «αντίδοτο» ένα πολυπλόκαμο δίκτυο χαφιέδων το οποίο αποξένωσε ολοκληρωτικά την ηγεσία από τη λαϊκή βάση. Σύμπτωση είναι που βρίσκεται στην ίδια ευθεία με την προηγμένη κοινοβουλευτική δημοκρατία της (αντικομμουνιστικής) ΝΔ;

Ζούμε την έκπτωση και τον ευτελισμό της πολιτικής. Κόμματα χωρίς θέσεις, χωρίς προγράμματα, χωρίς ενεργά μέλη. Παντού δημοσκόποι και σύμβουλοι επικοινωνίας, επικοινωνιακά τρικ και χειραγώγηση της κοινής γνώμης η οποία περιμένει την κάλπη για να λογαριαστεί. Αυτό το καθεστώς της «αριστείας» έχρισε την Εύα Καϊλή διακεκριμένη πολιτικό ή την Ελένη Αντωνιάδου λαμπρή επιστήμονα της NASA. Όλα αυτά με παροιμιώδη απλότητα, σαν να έκανε πλάκα…

Στη βιτρίνα της κάλπης

Αμφιβάλλει κάποιος ότι μύρισαν εκλογές; Επικοινωνιακή καταιγίδα μαίνεται. Σκοπός της η ανόρθωση του προφίλ Μεσσία για τον καταρρέοντα Κυριάκο Μητσοτάκη. Τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων είναι ενδεικτικά. Ο βασιλιάς είναι θεόγυμνος. Στηρίζεται μόνο από τους δικούς του σανοφάγους ψηφοφόρους, τους οποίους κρατάει με νύχια και με δόντια στο μαντρί του παίζοντας το χαρτί της πόλωσης. Το ψέμα αιωρείται σαν μικροσωματίδιο από το κάπνισμα των πολιτικών τζακιών στην ατμόσφαιρα. Δεν υπάρχει σχέδιο άλλο πέρα από το καλούπωμα του ηγεμόνα για να μην πέσει με κρότο. 

Οι προσφορές στους πλεμπαίους είναι τα 22-42 ευρώ τον μήνα για ψώνια από σουπερμάρκετ και λοιπά μάρκετ από τον Φεβρουάριο και για ένα εξάμηνο. Με τον πληθωρισμό στα ύψη, ο μισθός έχει εξανεμιστεί και το ποσό αυτό δεν καλύπτει ούτε τις μισές απώλειες. Απευθύνεται, λέει, σε 8,5 εκατ. πολίτες με συνολικό κόστος 650 εκατ. ευρώ από την έκτακτη φορολόγηση των διυλιστηρίων. 

1. Είναι άλλο ένα επίδομα (τύπου «pass») από μια κυβέρνηση που τα λοιδόρησε όσο λίγοι. Άλλο ένα επίδομα που απευθύνεται με κριτήρια που δεν στέκονται: π.χ. γιατί να παίρνει η τετραμελής οικογένεια του ετησίου εισοδήματος των 34.000 ευρώ και όχι αυτή των 35.000 ευρώ. Πώς μπήκε αυτός ο «κόφτης»; 

2. Απευθύνεται σε τόσους πολλούς; Όπως είδαμε από τους συνταξιούχους, οι αυξήσεις-ψίχουλα απευθύνονται σε λίγους εξ αυτών παρά το επικοινωνιακό μπαράζ από τα ΜΜΕ. Στενό συγγενικό πρόσωπο παίρνει 880 ευρώ σύνταξη και δεν έχει δει καμία αύξηση εδώ και πολλά χρόνια, παρά τις παράτες των media.

3. Τα 650 εκατ. ευρώ είναι τεράστιο ποσό, αλλά ωχριά μπροστά στον τζίρο άνω των 2 δισ. ευρώ που αποκόμισαν τα διυλιστήρια από τους έμμεσους φόρους στα καύσιμα. Ψίχουλα επιστρέφουν και οι κολοσσοί θα πάρουν το «μπόνους» της επιτελικής συμμορίας, όπως και οι κολοσσοί της ενέργειας και των σουπερμάρκετ που ελέγχουν σχεδόν πλήρως την αγορά τροφίμων. Μάλιστα, οι πιο πονηροί σκέφτονται πόσο πιθανό είναι το 10% που «επιστρέφει» ο Μωυσής να εξουδετερωθεί από μια ανάλογη αύξηση των προϊόντων. 

Ποιος τους ελέγχει; Ο υπΑνάπτυξης Άδ. Γεωργιάδης, ο οποίος φωτογραφίζεται κουβαλά κοστουμαρισμένος και τρισευτυχισμένος σακιά πατάτες και τελάρα με λάχανα. Μόνο το μυστρί λείπει από τον θαυμαστή του Παττακού για να μοιάσει στον μέντορά του, αλλά έχει και φωτογραφίες με κράνος ασφαλείας και κίτρινα γιλέκα. Οι εκλογές έρχονται και σπεύδει να το εκμεταλλευτεί ο πονηρός πολιτευτής. Γι’ αυτό και τον έκραξε σαν Καρνάβαλο με μουσική υπόκρουση «κετελαπόνγκο» η «Καθημερινή». 

Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο πρωθυπουργός προσέγγισε τον Σαμαρά κατηγορώντας τον Αλέξη Τσίπρα για συνεργασία με τη Χρυσή Αυγή για να πέσει η λαομίσητη, όπως αποδείχτηκε, συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Αλήθεια, ο ΛαΟΣ δεν ήταν κυβερνητικός εταίρος ΝΔ και ΠαΣοΚ το 2011; Τους Γεωργιάδη, Βορίδη και Πλεύρη δεν κορφολόγησε η ΝΔ από αυτή τη συνεργασία; Πώς προέκυψε η επιχειρηματολογία περί Χρυσής Αυγής όταν η Ντόρα Μπακογιάννη δεχόταν αβρότητες χειροφιλήματος από τον νεοεκλεγέντα τότε «φυρερίσκο» Μιχαλολιάκο; Το τρικ είναι να φανούν ότι όλοι ίδιοι είναι και να γλιτώσει ο Μητσοτάκης από τις κατηγορίες για συνταγματική εκτροπή.

Ας ετοιμάζουμε τα εκλογικά βιβλιάρια. Βιάζονται να εγγράψουν και ψηφοφόρους στους καταλόγους των αποδήμων που είναι άδειοι. Στη βιτρίνα της κάλπης βγήκαν όλα τα καλούδια των πολιτικών και φυσικά όλα τα επικοινωνιακά όπλα. 

Άπληστοι

Στον απόηχο του προϋπολογισμού, μπορούμε να πούμε ότι έχουμε την πιο διεφθαρμένη, την πιο απληστη, την πιο αυταρχική κυβέρνηση των τελευταίων χρόνων για να μην πούμε της μεταπολίτευσης. Έδωσε φοροελαφρύνσεις στους εφοπλιστές που θησαυρίζουν με τη μεταφορά του ρωσικού πετρελαίου, έδωσε 7,5 δισ. ευρώ σε «ημετέρους» μέσα από απευθείας αναθέσεις και «κλειστούς» διαγωνισμούς ως κυβέρνηση «αρίστων», μοιράζει δισεκατομμύρια στις μεγάλες επιχειρήσεις και όχι στους μικρομεσαίους μέσω του Ταμείου Ανάπτυξης θυμίζοντας το μεγάλο φαγοπότι του σχεδίου Μάρσαλ (αποκαλυπτική η έκθεση Πόρτερ) που καθόρισε τα επιχειρηματικά τζάκια της μεταπολεμικής εποχής. Για τους πολίτες της… περισσεύουν τα ψιλά των 650 εκατ. ευρώ όταν μόνο στην Aegean έδωσε μονοκοντυλιά 120 εκατ. ευρώ.

Θα χρειαστεί να επανέλθουμε αναλυτικότερα στα ποσά-ψιχία που έχουν δεσμευτεί για το κράτος πρόνοιας και το κράτος δικαίου στον φετινό προϋπολογισμό, όταν ήδη έχουν δοθεί «14 δισ. εξοπλισμοί για όπλα που θα δούμε πώς και τι κάνουν, ΟΥΤΕ 1 ευρώ για ελληνική συμμετοχή και ζητά ψήφιση δήθεν για ομοψυχία; Μήπως να μιλήσουμε για συνενοχή; Η ελληνική αμυντική βιομηχανία έχασε ευκαιρία που δεν θα ξαναβρεί για πολλά χρόνια!», όπως έγραψε ο έμπειρος επί των εξοπλισμών συνάδελφος Πάρης Καρβουνόπουλος.

Οι δήμοι, που φορτώθηκαν με τόσες αρμοδιότητες, παίρνουν ελάχιστα για να γίνουν ανθρώπινα και σύγχρονα τα σχολεία. Αποτέλεσμα είναι να έχουμε νεκρό 11χρονο μαθητή στις Σέρρες και τον πρωθυπουργό να δηλώνει Πόντιος Πιλάτος για την τραγωδια (για το θέμα υπάρχει ένα πολύ καλό ηχητικό από τους Δ. Κούλαλη και Γ. Μπάκο με καλεσμένη τη Διαλεκτή Αγγελή της ΕφΣυν). Την ίδια στιγμή οι –«γαλάζιοι» ως επί το πλείστον– δήμοι έχουν φωταγωγήσει τα πάντα για να δημιουργήσουν πλαστή ατμόσφαιρα καταναλωτικής ευδαιμονίας και κλίμα ευωχίας στον δρόμο προς την κάλπη. Τον λογαριασμό θα τον πληρώσουμε –πάλι– εμείς. Ετοιμαστείτε!