Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2022
Μανωλης Κοττάκης βιβλιο
ενα ενδιαφερον αναγνωσμα για την περιοδο Διακυβερνησης Κωστα Καραμανλη(υποκλοπες απο τους Αμερικανους κλπ)
Νικος Καραμανλης ,αυτοβιογραφικο,
Νίκος Καραμανλής (εφυγε προσφατα στα 85 του)
Αναμνήσεις (και σκέψεις) ενός ανεξάρτητου εξαρτημένου
Συγγραφέας: Νίκος Καραμανλής
Αθήνα, 2020
Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2022
Θανασης Καραμπατσος
Καλή σας μέρα και καλή εβδομάδα, φίλες αναγνώστριες και φίλοι αναγνώστες
Ο πολιτικός χρόνος έχει σμικρυνθεί. Συμβαίνουν κατακλυσμιαία γεγονότα και ο έλεγχος έχει χαθεί από πλευράς κυβέρνησης παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες να βρει το χειρόφρενο των αποκαλύψεων. Νόμους ψηφίζουν, τα ΜΜΕ αποσιωπούν και σε ένα ακραίο κρεσέντο καθεστωτισμού οι εισαγγελικοί λειτουργοί τρέχουν σαν τα πιστά σκυλιά να δαγκώσουν όσους κάνουν κριτική στα αφεντικά τους. Λογικό είναι αφού τα «ταΐζουν» με μετακλητές θέσεις για υιούς και θυγατέρες, άρα το χέρι του αφεντικού θα δαγκώσουν; Γι’ αυτό τοποθετήθηκαν από το επιτελικό παρακράτος σε θέσεις-κλειδί, διότι είναι του χεριού τους και ομοτράπεζοι.
Είδατε τι είπε ο Ντογιάκος; Ευθεία απειλή, ανοίκεια για λειτουργό της Θέμιδας και υπερασπιστή της ανεξαρτησίας της. Γι’ αυτό και Κώστας Βαξεβάνης μίλησε για Κόζα Νόστρα και παραίτησή του καθώς ο ερευνητής λειτουργός ερευνά αυτόν που κάνει την αποκάλυψη και όχι το αποτέλεσμα της αποκάλυψης. Η Ουγκάντα πιθανόν είναι πολύ πιο μπροστά σε διάκριση εξουσιών· ίσως χάνουμε από τη Μαδαγασκάρη, προς το καθεστώς της οποίας δώσαμε άδεια εξαγωγής στο κακόβουλο λογισμικό παρακολουθήσεων.
Το έχουμε ξαναγράψει και θα επανέλθουμε καθώς δεν είναι δυνατόν να εκφράζεις αίτημα / επιθυμία να έρθουν ως μετεγγραφή βέλγοι δικαστικοί και εισαγγελείς ενώ ο Ανδρέας Τούσης, ο Παύλος Δαλλαπόρτας και οι συντηρητικοί Χρήστος Σαρτζετάκης και Μιχαήλ Στασινόπουλος ύψωσαν το ανάστημά τους σε όλες τις μορφές της εξουσίας που εμπόδιζαν το έργο τους, την ανεξαρτησία των κινήσεών τους και μάλιστα όταν τους υποδείκνυαν τι έπρεπε να κάνουν. Ο Α. Τούσης βρέθηκε στις μυλόπετρες των διπλωματικών σχέσεων Αθήνας - Βόννης όταν συνέλαβε και απηύθυνε κατηγορίες στον Μαξ Μέρτεν για τον αφανισμό των εβραίων της Θεσσαλονίκης. Ο Π. Δαλλαπόρτας ως εισαγγελέας έσωσε 209 αριστερούς κρατούμενους από τη δολοφονική μανία των δεξιών στο Γύθειο το 1946 και στη δίκη για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη ήταν καταπέλτης στην αγόρευσή του για το παρακράτος της Δεξιάς, παρότι δεν εισακούστηκε τελικά, το οποίο στην ίδια υπόθεση ο Χρ. Σαρτζετάκης έφερε στο εδώλιο με την ανάκριση που διεξήγαγε πηγαίνοντας κόντρα στις διαταγές του ανώτατου εισαγγελέα Κωνσταντίνου Κόλλια.
Ο Ισίδωρος Ντογιάκος ζήλωσε τη δόξα του Κόλλια ρίχνοντας σκοτάδι στο σκάνδαλο των υποκλοπών, όπως διαβάσατε στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας. Ο Κόλλιας, που υποδείκνυε στον Σαρτζετάκη το κλείσιμο της ανάκρισης ώστε να μην αγγιχτούν ο στρατηγός Μήτσου, η Χωροφυλακή και οι παρακρατικοί της «Καρφίτσας», βρήκε την αρμόζουσα θέση καθώς ήταν ήδη ενεργό αλλά αφανές μέλος της εκτελεστικής εξουσίας: οι χουντικοί πραξικοπηματίες τον τοποθέτησαν επικεφαλής της «κυβέρνησής» τους τον Απρίλιο του 1967. Τότε έγινε το μεγάλο πογκρόμ στο δικαστικό σώμα, καθώς απολύθηκαν δικαστικοί λειτουργοί (Τούσης, Δαλλαπόρτας, Στασινόπουλος, Σαρτζετάκης μεταξύ άλλων). Διαμορφώθηκε ένα δικαστικό σώμα ακροδεξιών αντιλήψεων το οποίο δεν αποχουντοποιήθηκε ποτέ. Αν και «αποδημοκρατικοποιήθηκε», εντούτοις θα μπορούσε να θεωρηθεί επέμβαση στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης η αποχουντοποίησή του – αφήστε που αυτή η «ακινησία» βόλευε κιόλας το μεταπολιτευτικό καθεστώς το οποίο συνταξιοδότησε λόγω ορίου ηλικίας όσους επανέφερε μετά την απόλυσή τους από τη χούντα.
«Συνεργάτες μου πιστοί…»
Τα αποτελέσματα τα ζούμε σήμερα, με τη στάση των δικαστικών αρχών και τις ατελείωτες καθυστερήσεις, παραγραφές και τα «αδιευκρίνιστα» στα σκάνδαλα της Siemens, των εξοπλιστικών, της Novartis, στην υπόθεση Λιγνάδη, στο #metoo, στη δολοφονία Ζακ, στον Κορκονέα, στον Μίχο, στις υποκλοπές και σε άλλα ων ουκ έστι αριθμός. Διαφθορά υπάρχει παντού, σε πολλές χώρες και διαχρονικά, αλλά μόνο στην Ελλάδα είναι ορατή από παντού και μάλιστα έχει γίνει καθεστώς και μας κουνάει το δάχτυλο.
Ο αρθρογράφος της «εγκρίτου» υπερσυντηρητικής «Καθημερινής» που θήτευσε πρώτα στην Αριστερά και πλέον στο τσαρλατανείο, το «κολέγιο» εθνικοφροσύνης του Αδώνιδος, μας κουνά το δάχτυλο ότι κάνουμε αφ’ υψηλού κριτική στην εθνική σταρ της «πρασινογάλαζης» «αριστείας» διότι δεν ξέρει πώς θα αντιδρούσαμε αν είχαμε μπροστά μας ο πακέτο με τα «τούβλα» των 500ευρων. Αναδεικνύει έτσι ότι ο δεξιός ψηφοφόρος, στον οποίο απευθύνεται, τα πιάνει και έτσι ξεπλένει την αμαρτωλή Εύα. Παράλληλα αναδεικνύει ότι το πρόβλημα είναι ότι πιάστηκε στα πράσα με το μήλο η Εύα και όχι ότι είναι «αμαρτία» που σκέφτηκε να πιάσει τα ματωμένα ευρώ από το Κατάρ – πιο αναλυτικά τα παραθέτει στην ανάρτησή του ο αρθρογράφος Δημήτρης Τσίρκας.
Το μητσοτακικό καθεστώς έχει επενδύσει στους υποτακτικούς του. Ξεπλένει την Καϊλή και καλύπτει Σπυράκη μέχρι να εντοπιστούν από τη Δικαιοσύνη –της αλλοδαπής βεβαίως βεβαίως–, παρέχει και «αριστεία» απορρήτου στους κοριούς του. Δίνει και ένα επίδομα ξυλοφορτώματος και «καλών καθεστωτικών πρακτικών» στους αγαπημένους του πραιτωριανούς των σωμάτων ασφαλείας επειδή κάνουν όλη τη βρώμικη δουλειά – με την ένοχη ανοχή των ηγεσιών της Αριστεράς, που άργησαν να καταλάβουν, αλλά ευτυχώς κατάλαβαν, ότι οι κοινωνικές συμμαχίες χτίζονται με αυτούς που πεινάνε και δεν έχουν στον ήλιο μοίρα κι όχι με αυτούς που θα δέρνουν και την επόμενη μέρα.
Θυμήθηκα το εκπληκτικό ποίημα του Βολφ Μπίρμαν «Μπαλάντα για τους ασφαλίτες» που μελοποίησε ο κορυφαίος της εποχής μας συνθέτης Θάνος Μικρούτσικος (μας άφησε τέτοιες μέρες πριν από τρία χρόνια):
Αισθήματα έχω αδερφικά
για της ασφάλειας τα φτωχά λαγωνικά
που με χιόνια και βροχές
να με φυλάνε έχουν διαταγές.
Μικρόφωνα βάζουν για ν’ ακούν
όσα από το στόμα μου περνούν
τραγούδια και βρισιές κι αστεία
στον καμπινέ και στην τραπεζαρία.
[...]
Λόγια που αλλιώς θα ’χαν χαθεί
στα μαγνητόφωνά σας έχουνε γραφτεί.
Και για ύπνο όταν πάτε
τα τραγούδια μου ξέρω τραγουδάτε.
Ευχαριστώ γι’ αυτό πολύ
συνεργάτες μου πιστοί.
Γραμμένο για τη StaSi της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας, για ένα καθεστώς που στήθηκε απέναντι στο δυτικό κράτος που το γιγάντωσαν όλοι οι δυτικοί μαζί. Η ΓΛΔ πάσχιζε να σταθεί κάτω από την πίεση χιλιάδων κατασκόπων, αναπτύσσοντας ως «αντίδοτο» ένα πολυπλόκαμο δίκτυο χαφιέδων το οποίο αποξένωσε ολοκληρωτικά την ηγεσία από τη λαϊκή βάση. Σύμπτωση είναι που βρίσκεται στην ίδια ευθεία με την προηγμένη κοινοβουλευτική δημοκρατία της (αντικομμουνιστικής) ΝΔ;
Ζούμε την έκπτωση και τον ευτελισμό της πολιτικής. Κόμματα χωρίς θέσεις, χωρίς προγράμματα, χωρίς ενεργά μέλη. Παντού δημοσκόποι και σύμβουλοι επικοινωνίας, επικοινωνιακά τρικ και χειραγώγηση της κοινής γνώμης η οποία περιμένει την κάλπη για να λογαριαστεί. Αυτό το καθεστώς της «αριστείας» έχρισε την Εύα Καϊλή διακεκριμένη πολιτικό ή την Ελένη Αντωνιάδου λαμπρή επιστήμονα της NASA. Όλα αυτά με παροιμιώδη απλότητα, σαν να έκανε πλάκα…
Στη βιτρίνα της κάλπης
Αμφιβάλλει κάποιος ότι μύρισαν εκλογές; Επικοινωνιακή καταιγίδα μαίνεται. Σκοπός της η ανόρθωση του προφίλ Μεσσία για τον καταρρέοντα Κυριάκο Μητσοτάκη. Τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων είναι ενδεικτικά. Ο βασιλιάς είναι θεόγυμνος. Στηρίζεται μόνο από τους δικούς του σανοφάγους ψηφοφόρους, τους οποίους κρατάει με νύχια και με δόντια στο μαντρί του παίζοντας το χαρτί της πόλωσης. Το ψέμα αιωρείται σαν μικροσωματίδιο από το κάπνισμα των πολιτικών τζακιών στην ατμόσφαιρα. Δεν υπάρχει σχέδιο άλλο πέρα από το καλούπωμα του ηγεμόνα για να μην πέσει με κρότο.
Οι προσφορές στους πλεμπαίους είναι τα 22-42 ευρώ τον μήνα για ψώνια από σουπερμάρκετ και λοιπά μάρκετ από τον Φεβρουάριο και για ένα εξάμηνο. Με τον πληθωρισμό στα ύψη, ο μισθός έχει εξανεμιστεί και το ποσό αυτό δεν καλύπτει ούτε τις μισές απώλειες. Απευθύνεται, λέει, σε 8,5 εκατ. πολίτες με συνολικό κόστος 650 εκατ. ευρώ από την έκτακτη φορολόγηση των διυλιστηρίων.
1. Είναι άλλο ένα επίδομα (τύπου «pass») από μια κυβέρνηση που τα λοιδόρησε όσο λίγοι. Άλλο ένα επίδομα που απευθύνεται με κριτήρια που δεν στέκονται: π.χ. γιατί να παίρνει η τετραμελής οικογένεια του ετησίου εισοδήματος των 34.000 ευρώ και όχι αυτή των 35.000 ευρώ. Πώς μπήκε αυτός ο «κόφτης»;
2. Απευθύνεται σε τόσους πολλούς; Όπως είδαμε από τους συνταξιούχους, οι αυξήσεις-ψίχουλα απευθύνονται σε λίγους εξ αυτών παρά το επικοινωνιακό μπαράζ από τα ΜΜΕ. Στενό συγγενικό πρόσωπο παίρνει 880 ευρώ σύνταξη και δεν έχει δει καμία αύξηση εδώ και πολλά χρόνια, παρά τις παράτες των media.
3. Τα 650 εκατ. ευρώ είναι τεράστιο ποσό, αλλά ωχριά μπροστά στον τζίρο άνω των 2 δισ. ευρώ που αποκόμισαν τα διυλιστήρια από τους έμμεσους φόρους στα καύσιμα. Ψίχουλα επιστρέφουν και οι κολοσσοί θα πάρουν το «μπόνους» της επιτελικής συμμορίας, όπως και οι κολοσσοί της ενέργειας και των σουπερμάρκετ που ελέγχουν σχεδόν πλήρως την αγορά τροφίμων. Μάλιστα, οι πιο πονηροί σκέφτονται πόσο πιθανό είναι το 10% που «επιστρέφει» ο Μωυσής να εξουδετερωθεί από μια ανάλογη αύξηση των προϊόντων.
Ποιος τους ελέγχει; Ο υπΑνάπτυξης Άδ. Γεωργιάδης, ο οποίος φωτογραφίζεται κουβαλά κοστουμαρισμένος και τρισευτυχισμένος σακιά πατάτες και τελάρα με λάχανα. Μόνο το μυστρί λείπει από τον θαυμαστή του Παττακού για να μοιάσει στον μέντορά του, αλλά έχει και φωτογραφίες με κράνος ασφαλείας και κίτρινα γιλέκα. Οι εκλογές έρχονται και σπεύδει να το εκμεταλλευτεί ο πονηρός πολιτευτής. Γι’ αυτό και τον έκραξε σαν Καρνάβαλο με μουσική υπόκρουση «κετελαπόνγκο» η «Καθημερινή».
Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο πρωθυπουργός προσέγγισε τον Σαμαρά κατηγορώντας τον Αλέξη Τσίπρα για συνεργασία με τη Χρυσή Αυγή για να πέσει η λαομίσητη, όπως αποδείχτηκε, συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Αλήθεια, ο ΛαΟΣ δεν ήταν κυβερνητικός εταίρος ΝΔ και ΠαΣοΚ το 2011; Τους Γεωργιάδη, Βορίδη και Πλεύρη δεν κορφολόγησε η ΝΔ από αυτή τη συνεργασία; Πώς προέκυψε η επιχειρηματολογία περί Χρυσής Αυγής όταν η Ντόρα Μπακογιάννη δεχόταν αβρότητες χειροφιλήματος από τον νεοεκλεγέντα τότε «φυρερίσκο» Μιχαλολιάκο; Το τρικ είναι να φανούν ότι όλοι ίδιοι είναι και να γλιτώσει ο Μητσοτάκης από τις κατηγορίες για συνταγματική εκτροπή.
Ας ετοιμάζουμε τα εκλογικά βιβλιάρια. Βιάζονται να εγγράψουν και ψηφοφόρους στους καταλόγους των αποδήμων που είναι άδειοι. Στη βιτρίνα της κάλπης βγήκαν όλα τα καλούδια των πολιτικών και φυσικά όλα τα επικοινωνιακά όπλα.
Άπληστοι
Στον απόηχο του προϋπολογισμού, μπορούμε να πούμε ότι έχουμε την πιο διεφθαρμένη, την πιο απληστη, την πιο αυταρχική κυβέρνηση των τελευταίων χρόνων για να μην πούμε της μεταπολίτευσης. Έδωσε φοροελαφρύνσεις στους εφοπλιστές που θησαυρίζουν με τη μεταφορά του ρωσικού πετρελαίου, έδωσε 7,5 δισ. ευρώ σε «ημετέρους» μέσα από απευθείας αναθέσεις και «κλειστούς» διαγωνισμούς ως κυβέρνηση «αρίστων», μοιράζει δισεκατομμύρια στις μεγάλες επιχειρήσεις και όχι στους μικρομεσαίους μέσω του Ταμείου Ανάπτυξης θυμίζοντας το μεγάλο φαγοπότι του σχεδίου Μάρσαλ (αποκαλυπτική η έκθεση Πόρτερ) που καθόρισε τα επιχειρηματικά τζάκια της μεταπολεμικής εποχής. Για τους πολίτες της… περισσεύουν τα ψιλά των 650 εκατ. ευρώ όταν μόνο στην Aegean έδωσε μονοκοντυλιά 120 εκατ. ευρώ.
Θα χρειαστεί να επανέλθουμε αναλυτικότερα στα ποσά-ψιχία που έχουν δεσμευτεί για το κράτος πρόνοιας και το κράτος δικαίου στον φετινό προϋπολογισμό, όταν ήδη έχουν δοθεί «14 δισ. εξοπλισμοί για όπλα που θα δούμε πώς και τι κάνουν, ΟΥΤΕ 1 ευρώ για ελληνική συμμετοχή και ζητά ψήφιση δήθεν για ομοψυχία; Μήπως να μιλήσουμε για συνενοχή; Η ελληνική αμυντική βιομηχανία έχασε ευκαιρία που δεν θα ξαναβρεί για πολλά χρόνια!», όπως έγραψε ο έμπειρος επί των εξοπλισμών συνάδελφος Πάρης Καρβουνόπουλος.
Οι δήμοι, που φορτώθηκαν με τόσες αρμοδιότητες, παίρνουν ελάχιστα για να γίνουν ανθρώπινα και σύγχρονα τα σχολεία. Αποτέλεσμα είναι να έχουμε νεκρό 11χρονο μαθητή στις Σέρρες και τον πρωθυπουργό να δηλώνει Πόντιος Πιλάτος για την τραγωδια (για το θέμα υπάρχει ένα πολύ καλό ηχητικό από τους Δ. Κούλαλη και Γ. Μπάκο με καλεσμένη τη Διαλεκτή Αγγελή της ΕφΣυν). Την ίδια στιγμή οι –«γαλάζιοι» ως επί το πλείστον– δήμοι έχουν φωταγωγήσει τα πάντα για να δημιουργήσουν πλαστή ατμόσφαιρα καταναλωτικής ευδαιμονίας και κλίμα ευωχίας στον δρόμο προς την κάλπη. Τον λογαριασμό θα τον πληρώσουμε –πάλι– εμείς. Ετοιμαστείτε!
για το επιουσιο χαμογελο
Αντί για αύξηση μισθών και μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα φάτε #Food_Pass και καλάθι του νοικοκυριού
Εγω δεν σε αγαπαω; Εγω; Που εφαγα όλα τα μελομακαρονα για να μην
παχυνεις εσυ;
Ταύτιση :
στα αγγλικα = identification
στα Τρικαλα= τα κακάρωσε
Αυτος:-με θεωρεις ασχημο;
Αυτή:-ο καλος Θεος δεν επλασε κανεναν
ασχημο
Αυτος:-σ`ευχαριστω
Αυτή:-εσενα,αραγε,ποιος διαολος σε εφκιαξε;
-χθες εφαγα μια θεοσκοτεινη ψαροσουπα
-για τη την λες «θεοσκοτεινη»;
-δεν ειχε καν σελινο!
Μού εκαναν δωρο ένα καρω πουκαμισο…το
σιδερωνα ΜΙΑ ωρα,δεν ισιωνε με τιποτα…ηταν Ζάρα
Ερχεται ένας φιλος και μού δειχνει ένα
μπαλακι του γκολφ…τουτο-δω το μπαλακι που βλεπεις,μού λεει,και να θελεις δεν
μπορεις να το χασεις: αμα παει σε θαμνους αρχιζει τα μπιπ,στο σκοταδι
φωσφοριζει,στο νερο επιπλεει και επιπλεον εχει και ενσωματωμενο GPS!
-και πώς βρεθηκε στα χερια σου; τον ρωτησα
-το βρηκα στο δρομο,μού λεει
-γεια σας,θελω μυτες για τρυπανι τοιχου
-τί τρυπανι;
-αυτό που κανει βζουν
Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2022
Κωστας Βαξεβανης
Η εισαγγελέας δεν ήξερε, αλλά δεν ρώταγε κιόλας. ∆εν ήξερε ότι µερικές µέρες πριν το Documento δηµοσίευσε τα αποδεικτικά στοιχεία για τις παρακολουθήσεις τα οποία αναζητά µάλιστα, όπως υποστηρίζει, η εισαγγελική έρευνα. ∆εν γνώριζε ότι αυτά τα αποδεικτικά στοιχεία των παρακολουθήσεων, τα οποία είναι όχι µόνο αποδεικτικά εκτροπής αλλά και εξευτελισµού ενός υπουργού που αποκαλείται από την ΕΥΠ «στόχος» µε τον κωδικό αριθµό 5046c, τα γνωρίζει πλέον όλη η Ελλάδα και προκάλεσαν µάλιστα ανταλλαγή πολιτικών δηλώσεων µεταξύ των κοµµάτων. ∆εν φτάνει που δεν ήξερε, δεν ρώτησε κιόλας να µάθει τώρα που η ουσία και τα στοιχεία είναι ξεκάθαρα.
Όταν το Documento αποκάλυψε την πρώτη λίστα παρακολουθουµένων από το Predator ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ισίδωρος Ντογιάκος ανακοίνωσε ότι θα κληθώ από την εισαγγελέα να δώσω τα αποδεικτικά στοιχεία. Ηταν τόση η βιασύνη τότε (και πολύ φοβάµαι η διάθεση να δηµιουργηθεί η εντύπωση ότι δεν είχα στοιχεία) που η εισαγγελέας Αγγελική Τριανταφύλλου µε ενηµέρωσε τηλεφωνικώς χωρίς τυπική κλήτευση να πάω να καταθέσω. Το σύστηµα τότε βιαζόταν για κάποιο λόγο. Τώρα που δηµοσιεύτηκαν οι αναλυτικοί διάλογοι του Κωστή Χατζηδάκη, όπως είχαν καταγραφεί από την ΕΥΠ µαζί µε τα τηλέφωνα που ήταν υπό παρακολούθηση, η εισαγγελία όχι µόνο δεν είχε ενηµερωθεί για το δηµοσίευµα (όπως οµολόγησε η ίδια η εισαγγελέας), αλλά µάλλον έχασε και το δικό µου τηλέφωνο και δεν µε κάλεσε να δώσω όποια στοιχεία ήθελε.
Και η κοροϊδία συνεχίστηκε. Με αίτηµα της εισαγγελίας προς την ΕΥΠ ερωτάται η εν πολλαίς αµαρτίαις περιπεσούσα υπηρεσία αν τα πρόσωπα των οποίων τα ονόµατα ήταν στις λίστες που δηµοσίευσε το Documento ήταν πραγµατικά υπό παρακολούθηση. Ζητήθηκε δηλαδή από αυτόν που εγκληµατεί να παραδώσει τα αποδεικτικά στοιχεία του εγκλήµατος. Η εισαγγελία δεν έκανε έφοδο στην ΕΥΠ να κατασχέσει έγγραφα και αποδεικτικά στοιχεία όπως έχει γίνει στο παρελθόν, αλλά αιτείται µε χαρτόσηµο και όλο το τυπικό της νοµικής ευγένειας. Αλλά έφοδο έκανε αλλού. Την έκανε µε καθυστέρηση µηνών στα άδεια γραφεία των εταιρειών που ενδεχοµένως να εµπλέκονται στη διαχείριση του Predator. Τα αποτελέσµατα της έρευνας-εφόδου ήταν τα αναµενόµενα: µερικές σπασµένες καρέκλες κι ένα τραπέζι που τα έφαγε το σαράκι µέχρι να τα βρει η έρευνα της αστυνοµίας.
Η εισαγγελία απέφυγε να πράξει το µόνο λογικό και αποτελεσµατικό αίτηµα που θα µπορούσε να κάνει. Να απευθυνθεί στους παρόχους κινητής τηλεφωνίας και όχι στον δράστη ΕΥΠ και να ρωτήσει αν συγκεκριµένοι αριθµοί τηλεφώνου ήταν σε παρακολούθηση έπειτα από αίτηµα της ΕΥΠ. Γιατί δεν έκανε λοιπόν το αυτονόητο η εισαγγελία; Γιατί κυνηγάει µέσα σε ένα λαβύρινθο νοµικισµών και γραφειοκρατικού τυπικού το µπέρδεµα και όχι την αλήθεια; Η απάντηση είναι µία. Γιατί έχει µεθοδευτεί η παραγωγή χάους και αµφιβολιών ώστε να εξυπηρετηθεί η κυβέρνηση. Την επιλογή αυτήν κατά πάσα πιθανότητα δεν την κάνουν συνειδητά οι εισαγγελείς που κάνουν την έρευνα, αλλά καθοδηγούνται επιτήδεια µέσα από τους «νοµικούς προβληµατισµούς» των ανωτέρων τους και τις «προτεραιότητες της έρευνας» ώστε να υπάρχει εγγυηµένη αναποτελεσµατικότητα. Το ζητούµενο είναι να µπορεί να λέει ο Μητσοτάκης όποτε στριµώχνεται από νέα στοιχεία που τον ενοχοποιούν ότι το θέµα το ερευνά η ∆ικαιοσύνη.
∆εν είναι τυχαίο που οι δύο εισαγγελείς, οι οποίοι έχουν αναλάβει την υπόθεση των υποκλοπών, παρότι ερευνούν µία από τις µεγαλύτερες υποθέσεις των τελευταίων χρόνων που ακουµπά την ίδια τη λειτουργία της δηµοκρατίας, ταυτόχρονα κάνουν και χρέη εισαγγελέα ποινικής δίωξης. Είναι υποχρεωµένοι να ασχολούνται δηλαδή µε την καθηµερινότητα των ποινικών διώξεων για αδικήµατα που προκύπτουν. Αν όλο αυτό δεν είναι µεθόδευση και ροκάνισµα χρόνου, τότε πρέπει απλώς να συµπεράνουµε ότι οι εισαγγελείς εκτίουν ποινή, που θα έλεγε και ένας πολιτικός, στις βαρετές φυλακές της διεκπεραίωσης.
Η πρόθεση που υπάρχει από την κυβέρνηση είναι στο τέλος της έρευνας να υπάρχουν σύγχυση και θολό τοπίο και να βρεθεί κάποιος πρόθυµος εισαγγελέας και πάλι να υπογράψει πως όλα ήταν τελικώς «αδιευκρίνιστα». Μπορεί οι εισαγγελείς που ερευνούν την υπόθεση να θέλουν θεωρητικά να κάνουν τη δουλειά τους, αλλά το σύστηµα έχει προνοήσει ώστε να µπορεί να παρέµβει όποτε το επιλέξει. ∆εν χρειάζεται να κάνει βάρβαρη παρέµβαση στο έργο του εισαγγελέα, µπορεί όµως να υποδείξει, για χάρη πάντα της καλής έκβασης δήθεν, τι πρέπει να αναζητηθεί και πού.
Πρέπει να τελειώνει το παραµύθι µε την ανεξάρτητη ∆ικαιοσύνη και το κουκούλωµα που βρίσκει καταφύγιο στην κρίση του εισαγγελέα και του δικαστή. Πρέπει να αφήσουµε και τους ωραιοποιητικούς όρους που λουστράρουν τη βροµιά και την παθογένεια. Η κρίση του εισαγγελέα µπορεί να είναι ελεύθερη, αλλά δεν µπορεί να είναι ανέλεγκτη και να αντιστρατεύεται τη λογική. Η ∆ικαιοσύνη στην Ελλάδα δεν είναι ανεξάρτητη, παλεύει να γίνει µε εφόδια την αξιοπρέπεια και το θάρρος κάποιων ανθρώπων της. Οποιος την αποκαλεί έτσι, ενώ γνωρίζει ότι δεν είναι, προσπαθεί να κρύψει την παθογένεια και πιθανόν τις ευθύνες του. Και για να µην κολλάµε στους όρους που πολλές φορές είναι αµφίσηµοι, η ∆ικαιοσύνη στην Ελλάδα δεν είναι η ∆ικαιοσύνη του Βελγίου η οποία έκανε έρευνα, βρήκε στοιχεία, συνέλαβε, προφυλάκισε και έδωσε στοιχεία στη δηµοσιότητα για πρόσωπα υψηλά ιστάµενα.
Στην Ελλάδα κάθε µέρα αποδεικνύει τις εξαρτήσεις της από την πολιτική και οικονοµική εξουσία. Η εξάρτηση δεν κινείται σε ευθεία γραµµή, δηλαδή δεν δίνονται εντολές στους εισαγγελείς και τους δικαστές φόρα παρτίδα, αλλά διαµορφώνεται ένα κλίµα που σπρώχνει τα πράγµατα σε συγκεκριµένη κατεύθυνση χρησιµοποιώντας φιλοδοξίες προσώπων, το νοµικό τυπικό και τις «συµβουλές» της ηγεσίας που διατυπώνονται δήθεν για να αποφευχθούν τα λάθη.
Για να επανέλθουµε στην «αφέλεια» που διέπει την εισαγγελική έρευνα για τις υποκλοπές, το ερώτηµα είναι (και δεν το θέτω τυχαία) ήταν αυθόρµητη η απόφαση των εισαγγελέων να απευθυνθούν στην ερευνώµενη ΕΥΠ για στοιχεία και όχι στους παρόχους ή συµβουλή που δόθηκε από ψηλά; Αποφάσισαν οι ίδιοι πως ο ασφαλέστερος τρόπος για να µάθουν την αλήθεια ήταν να αποταθούν σε αυτόν που διέπραξε το έγκληµα και έχει κάθε λόγο να το κρύβει ή αποφασίστηκε έπειτα από «πατρική» παραίνεση από τον Αρειο Πάγο; Και για να το επεκτείνω, ποιος διατηρεί την εισαγγελέα της ΕΥΠ Βασιλική Βλάχου ως συνοµιλητή και αρωγό στην έρευνα αντί να τη στείλει στο σκαµνί ως δράστη;
Την προηγούµενη Κυριακή το Documento, εκτός από τους διαλόγους παρακολούθησης του υπουργού Χατζηδάκη, αποκάλυψε και την εταιρεία στην Κρήτη όπου φιλοξενήθηκε για ένα µήνα το σάιτ που έστελνε το κακόβουλο λογισµικό. Με ένα απλό αίτηµα στην Κρήτη η εισαγγελία θα µπορούσε να µάθει ποιος πλήρωσε αυτό το σάιτ, δηλαδή ποιος είναι πίσω από το Predator. ∆εν το έκανε και φαντάζοµαι ότι η δικαιολογία και πάλι είναι ότι δεν διάβασε το δηµοσίευµα. Γελάνε και τα πόµολα στην εισαγγελία των Βρυξελλών (εκεί τουλάχιστον υπάρχουν, δεν τα έχουν φάει οι κυβερνώντες).
ΥΓ.: Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραµµές αποκαλύφθηκε ότι πιστοποιήθηκαν οι παρακολουθήσεις του Τάσου Τέλλογλου και του Γιώργου Κύρτσου από την ΕΥΠ έπειτα από έρευνα της Α∆ΑΕ. Την έρευνα αυτή επιχείρησε να σταµατήσει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ο οποίος είπε στο Documento ότι «έκανε απλώς µια γνωµοδότηση»
Michael Ventris
Έζησε μόνο 34 χρόνια, στην σύντομη ζωή του ο ιδιοφυής νεαρός Μάικλ Βέντρις έδωσε στην χώρα μας 7 αιώνες περισσότερη Ιστορία! από μικρός κλίση στην εκμάθηση γλωσσών, 9 χρονών γνώριζε αρχαία ελληνικά, λατινικά, γαλλικά, γερμανικά, πολωνικά. Το 1936, σε ηλικία 14 ετών έτυχε να ξεναγηθεί από τον ανασκαφέα της Κνωσού Σερ Άρθουρ Έβανς σε μια έκθεση Μινωικής τέχνης και εντυπωσιάζεται, ακούει για πρώτη φορά για την άγνωστη γραφή των Μινωιτών , ο Έβανς την ονόμασε Γραμμική Β, επειδή χρησιμοποιούσε γραμμικούς χαρακτήρες, όχι εικονιστικούς, όπως τα ιερογλυφικά και διέφερε από την ακόμα παλιότερη γραφή, την Γραμμική Α, ολόκληρη η επιστημονική κοινότητα επηρεασμένη από το κύρος του Έβανς δέχεται την γνώμη του ότι δεν είναι Ελληνική, αλλά ξεχωριστή γλώσσα, του Βέντρις γίνεται έμμονη ιδέα να την διαβάσει.
Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2022
Ελλαδάρα
Κούγιας : Ο αστυνομικός, είχε περίστροφο με 13 σφαίρες, έριξε ΜΟΝΟ δύο σφαίρες, ενώ θα μπορούσε να ρίξει όλες τις σφαίρες…
Κούγιας : Ο αστυνομικός, είχε περίστροφο με 13 σφαίρες,
έριξε ΜΟΝΟ δύο σφαίρες, ενώ θα μπορούσε να ρίξει όλες τις σφαίρες…
Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2022
απο Μακη Μαλαφέκα
Διαβάζοντας στη Le Soir το αστυνομικό ρεπορτάζ της κινηματογραφικής σύλληψης των Καϊλή/Τζόρτζι, τον τρόπο με τον οποίο οι βελγικές υπηρεσίες περίμεναν επί ώρες απ' τα ξημερώματα έξω από το διαμέρισμά τους πριν μια βδομάδα ώστε να μπουκάρουν τη σωστή στιγμή, ανάμεσα σε διάφορες άλλες αλλόκοτες λεπτομέρειες το μάτι μου έπεσε στο όνομα της οδού, εκεί στο περιχαρακωμένο και πολυτελές ευρω-καρτιέ όπου συνέβησαν όλα αυτά: την οδό Wiertz. Και θυμήθηκα τον καλλιτέχνη αυτόν, τον Antoine Wiertz, έναν περιθωριακό βέλγο ζωγράφο του 19ου αιώνα που έζησε σε καθεστώς φτώχειας στις Βρυξέλλες και μας άφησε, μεταξύ άλλων, τον πίνακα “Faim, folie et crime” (Πείνα, τρέλα και έγκλημα) που αναπαριστά μια μητέρα σε ένα εξαθλιωμένο δωμάτιο, ίσως και καλύβα, με άδεια πιάτα κι ένα σάπιο κρεμμύδι, με έναν λογαριασμό πεσμένο στο πάτωμα (“Contributions”), έναν λογαριασμό που της έπεσε απ' τα χέρια και που δεν μπορεί να πληρώσει γιατί είμαστε στα τρομερά μαύρα χρόνια του 1850 που ο κοσμάκης πέθαινε απ' την πείνα και το κρύο, κι η μητέρα αυτή έχει τρελαθεί απ' τη φτώχεια, έχει παρανοήσει απ' την πείνα κι απ' την πείνα του μωρού της που δεν μπορεί να ταΐσει, έχει παρανοήσει σε βαθμό που γελάει νευρικά μες στην απόγνωση και την τραγωδία της γιατί έχει μόλις σκοτώσει το παιδί της. Αυτά μας έλεγε ο Wiertz για τον καπιταλιστικό μεσαίωνα της βικτωριανής εποχής, δεκαετίες πριν αναγνωριστεί η προσφορά του μετά θάνατον και πάρει το όνομά του ένας μοιραίος δρόμος των Βρυξελλών, με μπάτσους σε κατασκοπευτικά βανάκια, βαλίτσες με μαύρο χρήμα απ' το Κατάρ, και λαμπερά ζεύγη σοσιαλδημοκρατών με χειροπέδες.
