Κωστας Μόντης

 

ΖΩΗ ΠΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Εγώ είμαι «παλιοζωή»

ή εσείς είσαστε «παλιάνθρωποι»;

....................................................................................................

ΔΕΚΑΟΧΤΩ ΧΡΟΝΩΝ

Αποκηρύττω όσα πρόσθεσα έκτοτε,

αποκηρύτω όσα αφαίρεσα έκτοτε.

....................................................................................................

ΠΡΟΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω,ανεβήτε και βλέπουμε

....................................................................................................

ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑ ΤΑ ΕΓΓΟΝΑΚΙΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ

-Γυρίσατε; Δεν έμεναν;

-Εμεναν μα δεν τ`άφησα.

-Γιατί;

-Γιατί χαμογέλασαν στη δασκάλα!

....................................................................................................

ΟΙ ΣΚΙΕΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΩΣ

Οσο θα υπάρχεις θα υπάρχουμε.Κατάλαβέ το.

....................................................................................................

ΤΑ ΔΕΝΔΡΑ

Οχι το ψεύδος των «αειθαλών»

που κρυφά και λαθραία αποβάλλουν τα φύλλα τους

κ`υποκρίνονται.

Τα φυλλοβόλα μιμηθήτε

που ντόμπρα παραδέχονται,

που σε κοινή θέα.

....................................................................................................

ΕΛΠΙΔΑ

Προσέχετε! Παν μέτρον άριστον και μ`αυτή.

Μην τη ρωτάτε πού σάς πάει.Δεν ξέρει.

Κλείστε τα μάτια.

....................................................................................................

ΚΑΘΩΣ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ

Μη πιά αυτό το «Στο καλό κι ο Θεός μαζί σας».

Ξέρουμε πως δε θάναι μαζί μας ο Θεός

και πως δεν είναι «στο καλό»που πάμε.

....................................................................................................

ΤΟ ΝΕΡΟ

Δεν προοριζόμουνα για τις πολυκατοικίες σας,

σεν προοριζόμουνα ν`ανεβοκατεβαίνω

στις πολυκατοικίες σας,

θα δώσετε λόγο μιά μέρα γι`αυτό.

....................................................................................................

ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ

Μην τη φοβηθείς,στρίμωξε τη,

κόλλα τη στον τοίχο:

«Ακου να σού πώ»!