απο δυο συνεντευξεις

 Δημητρης Ταρλοου(ηθοποιος)

Ερωτ.   Το κοινό σήμερα μοιάζει να βρίσκεται σε σύγχυση αφού το θέατρο δείχνει να περνάει από την εποχή του εναλλασσόμενου ρεπερτορίου στην εποχή του θεάτρου –σούπερ μάρκετ. Πολυθέατρα που στεγάζουν σκηνές, μπαρ, μουσικούς χώρους και το κοινό καταπίνει οτιδήποτε.

Απαντ. – Ζούμε σε μια αντιπνευματική εποχή κι αυτό δεν μπορεί να μην έχει αντίκτυπο στα θεάματα, τους χώρους, το κοινό. Πάμε από το εμπορικό στο χειρότερο. Τα θέατρα είτε είναι εμπορικά, μεγάλα, μοντέρνα, μικρά, νεανικά, προσπαθούν να προσφέρουν διαφυγή με θεάματα που δεν έχουν να πουν τίποτα, με κούφιους διαλόγους, με ένα θέατρο που δεν βασίζεται στη γλώσσα. Ετσι φαίνεται παράλογο να επιμένεις για τη μετάφραση και τη σημασία των λέξεων. …. Τώρα εμπεδώνεται η σωματικότητα, που δεν είναι άλλο από ασκήσεις γυμναστικής. Ανεβοκατεβαίνεις σε καρέκλες λέγοντας λόγια του κείμενου. Ο κόσμος εθίζεται σ’ αυτό το είδος θεάτρου ….. Κοιτάζοντας συχνά από τον εξώστη βλέπω 20 κινητά που σβήνουν αφού κλείσουν τα φώτα, αποκαλύπτοντας όλο τον υπαρξιακό τρόμο. Πλήρωσες να μπεις στην παράσταση αλλά δεν μπορείς να αποχωριστείς την οθόνη….. Η κρίση εκτίναξε την γαιδουριά....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Αγγελος  Δεληβοριας (Δντης Μουσειου Μπενακη,καθηγητης)

….Θα σας φέρω ένα παράδειγμα …. Οι φύλακες του Μουσείου Μπενάκη είναι επιλεγμένοι ένας - ένας. Είναι υποχρεωμένοι να φορούν στολή, είναι ειδικά εκπαιδευμένοι. Συμπεριφέρονται όπως συμπεριφέρομαι εγώ στον κόσμο. Στα δημόσια μουσεία, οι θέσεις στελεχώνονται από κομματικά γραφεία, από άλλους οργανισμούς που έκλεισαν, με διάφορα νομοθετήματα. Πουθενά στον ανεπτυγμένο κόσμο δεν συμβαίνει αυτό. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν γιατί η κυβέρνηση δεν μπορεί να προχωρήσει στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις εντελώς απαρχαιωμένων δομών που μας ταλαιπωρούν σήμερα. Είναι σαφές ότι δεν μπορεί να βρει δίοδο το καλύτερο έμψυχο δυναμικό που διαθέτει ο τόπος μας, σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο. Και όπως είναι λογικό οι άνθρωποι αυτοί φεύγουν στο εξωτερικό».