σκορπιοι στιχοι

ελα στον θειο τον Ηλια,

πο`χει όλα τα εργαλεια

ολοι μαζι οι Αποστόλοι,

ένα δεν κανουνε πιστολι

η πολύωρη οθονη

με καταντησε κοθωνι 

σταλα σταλα το μολυβι πώς εχωρεσε

στης καρδιας την αγια φλεβα και μάς χωρισε

Κι αν μια φορά ξεχάσει ο ήλιος να ανατείλει,

 ένα σου βλέμμα είναι ικανό το ίδιο φως να στείλει.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

και παλι Αναγνωστακης

σ`αυτό τον ατιμο ντουνια

καλλιο η μανα του φονια

πρωτα οι λεξεις οι χυδαιες

κι υστερα στελνεις ορχιδεες