σημερα εκλεισα αισιως τα 75
ο χρονος αποκταει αλλη διασταση,
συνεπως,
το μπλογκ μπαινει σε αγραναπαυση
ο,τι επιπλεον: στο Facebook: yorgos fragas
Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2024
Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2024
Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2024
Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2024
Θανασης Καραμπάτσος (Documento)
Βράδυ Σαββάτου και ο συρμός του (πιο) άριστου μετρό της Ξεσαλονίκης σταμάτησε να κινείται στον σταθμό Φλέμινγκ. Οι επιβάτες έφτασαν ποδαράτοι στον προορισμό τους περνώντας στη σήραγγα δίπλα στις ράγες και μέσα από τα φρεάτια εξαερισμού. Μπήκαν Θεσσαλονικείς και βγήκαν Βιετκόνγκ, όπως πολύ εύστοχα σχολίασαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Διακοπή ρεύματος λένε. Απρόβλεπτο συμβάν. Δεκτό, αλλά προστίθεται στην πολιτική εκμετάλλευση, στην αφισοκόλληση με κόλλες Α4 για να εμπεδωθεί η απίστευτη ανικανότητα να εκδίδονται εισιτήρια από αυτόματα μηχανήματα χωρίς κάρτες και μόνο με χαρτονομίσματα των 5 και 10 ευρώ, στη σπέκουλα της καθυστέρησης για να τεμαχίσουν το μοναδικό σύνολο αρχαιοτήτων που αποκαλύφτηκε και φυσικά στην τρύπα του Κούβελα, στις «αιώνιες» λαμαρίνες και στους μουσαμάδες της κυβέρνησης ΣυΡιζΑ.
Πού θέλω να καταλήξω; Ποιος πληρώνει τον λογαριασμό; Ο αρχιμάστορας δεν φαίνεται πουθενά. Έχει φέρει την ευθύνη στο επίπεδο των υπηκόων και του σταθμάρχη. Ατομική. Το μέτρο σύγκρισης για πολιτική εργαλειοποίηση έχει ανυψωθεί στο επίπεδο της αριστείας, αλλά στο επίπεδο της κριτικής κάνει βουτιά. Αυτά γίνονται κι αλλού, διατείνεται η υπεράσπιση διά του Βορίδη. Ναι, κ. πρόεδρε, αλλά όχι ούτε ένα δεκαπενθήμερο αφού μπήκαν επίσημα οι συρμοί στις ράγες κι ενώ έχουμε το προηγούμενο των Τεμπών.
Η επικοινωνιακή διαχείριση είναι το παν. Η συζήτηση για τον προϋπολογισμό πλημμύρισε από τράπεζες. Κεντρικό πρόβλημα έγινε το πώς θα τους τρίξει τα δόντια ο Μητσοτάκης. Φυσικά δεν θα άγγιζε τα υπέρογκα κέρδη τους. Παζάρεψε μια επικοινωνιακή στρακαστρούκα με ένα «κούρεμα» των άθλιων χρεώσεων της τάξης των 50 λεπτών. Τους έδωσε αυτό που ήθελαν εξ αρχής: άθικτα κέρδη και τον μηχανισμό παραγωγής τους. Σε δεύτερο χρόνο, θα δούμε σπίτια που έχουν αρπάξει για πούλημα καθώς θα άρει το μέτρο της πρότερης «τακτοποίησης» των οικοδομικών αυθαιρεσιών πριν από την πώλησή τους, γιατί κοστίζει πολύ ακριβά στην τσέπη των τραπεζών. Το μέτρο θα πουληθεί με τον σανό ότι θα πέσει οικιστικό απόθεμα χιλιάδων διαμερισμάτων που μένουν κλειστά λόγω αυτού του μέτρου.
Γράφοντας όλα αυτά έπαιζε μπροστά μου μια ταινία με ιστορία που διαδραματιζόταν στην Κίνα της πολιτιστικής επανάστασης. Ο πρόεδρος Μάο ορθώς εκτίμησε ότι οι ταξικές συγκρούσεις διατρέχουν και τους κομματικούς οργανισμούς. Έκανε λάθος όμως όταν προσδιόρισε ως μέτρο τη φτώχεια καθώς δεν είχε βιομηχανική παραγωγή ούτε πόρους και πρώτες ύλες για να παράξει πλούτο. Κατεδάφισε έτσι τα προνόμια ενώ πολιτική επιδίωξη είναι να ωθήσει την ισότητα προς τα πάνω απαλείφοντας τα προνόμια των ελίτ και των μανδαρίνων. Η σύγχρονη γενιά των κινέζων κομμουνιστών αγκάλιασε τον καπιταλισμό για να διοχετεύσει στην κοινωνία περισσότερο πλούτο. Τα κατάφερε. Υπάρχουν πολλοί ευτυχισμένοι σε επαρχιακές μεγαλουπόλεις, όπως σημειώνει τρανός επιχειρηματίας όχι αριστερός φυσικά) που κάνει μπίζνες εκεί. Ήταν ένα από τα ζητήματα που έχει θέσει στα συνέδρια ο κινέζος πρόεδρος Σι μαζί με αυτό της διαφθοράς. Ο καπιταλισμός όμως από τη φύση του διευρύνει τις ανισότητες, γι’ αυτό και οι κόκκινοι καπιταλιστές, που δραστηριοποιούνται σε τομείς μακριά από τράπεζες και ενέργεια, έχουν ξεφύγει γιατί έγιναν ακόμη πλουσιότεροι.
Αντίθετα από τον πρόεδρο Μάο και τους κόκκινους καπιταλιστές, ο Τραμπ, ο Μιλέι, ο Μακρόν, η Ούρσουλα, ο Μητσοτάκης και το υπόλοιπο πάνθεον του νεοφιλελευθερισμού (και οι ακροδεξιές εφεδρείες τους) προτάσσουν την ισοπέδωση όλων μας για χάρη του πλούτου των προνομιούχων.
Στις δυσλειτουργίες του ΕΣΥ υπάρχει ατομική ευθύνη: έχεις λεφτά, πλήρωσε απογευματινό χειρουργείο ή ιδιωτική κλινική. Προχθές με ενημέρωσε φίλη γιατρός σε ΤΟΜΥ του ΕΟΠΥΥ ότι θα ανοίξει και ιδιωτικό ιατρείο. Φυσικά θα εξυπηρετηθούν εκεί με το αζημίωτο όσοι δεν προλαβαίνουν να κλείσουν ραντεβού. Το ίδιο θα κάνουν πανεπιστημιακοί μεγαλογιατροί.
Έφοδο έκαναν οι υπηρεσιακοί παράγοντες στο 12ο δημοτικό σχολείο Αθηνών και έκλεισαν μια τάξη ολοήμερου. Πετάνε τα παιδιά ή σε άλλο σχολείο ή τα στριμώχνουν σε άλλη τάξη για να εξοικονομήσουν μια εκπαιδευτικό. Στο Αιγάλεω, που έχουν ξεσηκωθεί γονείς και εκπαιδευτικοί, συγχωνεύουν σχολεία ολόκληρα από τη νέα χρονιά. Περιμένετε ότι τα παιδιά στις τάξεις αυτές θα βγουν κάτι άλλο πέρα από ψυκτικοί; Το μέτρο είναι ατομικό: Αν θες να μάθουν γράμματα, να πάνε σε ιδιωτικό. Αν θες να μπουν σε πανεπιστήμιο χωρίς την καρμανιόλα των πανελλαδικών, να πάνε σε ιδιωτικό που προσφέρει μπακαλορεά. Αν έχεις λεφτά.
Στο μπλακάουτ στο μετρό της Θεσσαλονίκης, στα αραιά δρομολόγια του μετρό της Αθήνας λόγω απαρχαιωμένων συρμών, στα δυσεύρετα αστικά λεωφορεία, η λύση είναι αυτή που πέταξε ο επιβάτης που περπατάει στη σήραγγα δίπλα στις ράγες όπως ακούγεται στο βίντεο που έγινε viral: «Γιατί δεν παίρνατε ένα ταξάκι, όμορφα κι ωραία;»
Θέλεις να ταξιδέψεις, πλήρωσε τα αλμυρά ακτοπλοϊκά που διαμορφώνει η «αγορά» και την αύξηση στα διόδια που διαμορφώνουν οι παραχωρησιούχοι. Φτωχάλες, που θέλετε ταξίδια και διακοπές. Οι επαγγελματίες του τουρισμού έχουν βάλει στόχο παντού τα χοντρά πορτοφόλια κι ας έχουν κλειστά δωμάτια ή ταβέρνες σε μια εποχή επικείμενης άγριας λιτότητας πανευρωπαϊκά.
Ζητιανεύουν εργατικά χέρια από το εξωτερικό. Rebrain το αποκαλεί η κυβέρνηση και πάει πακέτο εκπροσώπων της ελληνικής «αγοράς» σε Ντίσελντορφ, Λονδίνο και Άμστερνταμ. Προσφέρουν καλύτερους γη και ύδωρ στα ελληνικά μυαλά. Oh, wait! Μικρότεροι οι μισθοί, περισσότερες οι ώρες δουλειάς, απλήρωτα Σαββατοκύριακα και άδειες όποτε θέλει ο εργοδότης. Διαφημίζουν τον εργασιακό μεσαίωνα της ελαστικής εργασίας, της ισοπέδωσης του οκτάωρου και των δικαιωμάτων αλλά, όλως τυχαίως, κλαίγονται που δεν βρίσκουν χέρια. Και ρίχνουν το ανίκητο νυν και αεί επιχείρημα της ενοχής: Θα μείνετε μακριά από τους γονείς σας; Ευθύνη των ξενιτεμένων…
Χθες πρωτοετής φοιτητής ανακάλυψε στην Εργάνη ότι είναι δηλωμένος για 8 ώρες την εβδομάδα σε καφέ-μπαρ ενώ δουλεύει 3 οκτάωρα και δύο εξάωρα. Τότε κατάλαβε γιατί παίρνει στο χέρι τον μισθό.
Στο ασφαλιστικό, οι συντάξεις παρέχονται με όρους ιδιωτικών εταιρειών και χρηματιστηρίου και όχι βάσει κοινωνικών αναγκών. Κλαίνε για το δημογραφικό αλλά κίνητρα δεν δίνουν στους νέους για να πάρουν πάνες και γάλα, να έχουν ένα κεραμίδι και έναν βρεφονηπιακό, ένα ολοήμερο κοντά. Όλα επί πληρωμή. Κι ας μένουμε με λιγότερους εργαζόμενους για να ταΐζουν όλο και περισσότερους συνταξιούχους.
Κι αν (παρα)μιλάτε για ασφάλεια, οι μεζονέτες του περίκλειστου Ελληνικού δίνουν το μέτρο του μέλλοντος. Αρκεστείτε στην πολυκατοικιοποίηση των προαστίων που φτωχαίνουν από πράσινο για να μπουν airbnb και «επενδυτές».
Ξεχωριστή (;) περίπτωση οι «επενδυτές» σαν τον Πηλαδάκη που βρίσκουν τράπεζα να τους σβήσουν τα χρέη των εκατομμυρίων υποστηρίζοντας μάλιστα και το «επενδυτικό» πλάνο τους με δικές τους εταιρείες. Βρήκαν πλαίσιο (ακαταδίωκτο τραπεζών) και βολικά αυτιά σε κυβερνήσεις, ενώ οι φτωχοί χάνουν τα σπίτια και τα μαγαζιά τους..
Εδώ λιβάνιζαν «επενδυτές» στο Ναυάγιο που διοχέτευαν χρήμα στους τζιχαντιστές προτού γίνουν light ισλαμιστές και κυβερνήτες της Συρίας. Αυτό πρόσεχαν οι κυβερνήσεις μας για να μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια για την ψαλίδα πλούσιων και φτωχών που μεγαλώνει. Αυτό δεν κάνει ο Σαμαράς με την αντίθεσή του στα ελληνοτουρκικά και την απόλυτη σιωπή στην ακρίβεια και στο ρεύμα (η αποχή ήταν προειδοποίηση); Αυτό δεν κάνουν οι εγχώριοι σερβιτόροι των ΗΠΑ με τα θέματα κρεβατοκάμαρας της Κίμπερλι αγνοώντας το τραμπικό γεράκι που βγαίνει μέσα από τη Γκίλφοϊλ;
Μπήκε κι ο ΣυΡιζΑ στην παγίδα της υπερψήφισης των «αμυντικών δαπανών» μαζί με το ΠαΣοΚ και το κόμμα Κασσελάκη φοβούμενοι τη μιντιακή υπεροπλία που θα τον πει «ανθέλληνα»….....
Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2024
Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2024
Κωστας Βαξεβανης
Ισως αυτό το κείµενο να µη γραφόταν αν δεν υπήρχαν δύο συµπτώσεις: η έκδοση του βιβλίου του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, το οποίο αναφέρεται στην εξάρθρωση της 17 Νοέµβρη, και η αποκάλυψη του Documento ότι η «µεγάλη επένδυση στο Ναυάγιο της Ζακύνθου», πέρα από απάτη, ακουµπά διά των πρωταγωνιστών της τη χρηµατοδότηση της ισλαµικής οργάνωσης (και τροµοκρατικής κατά τους Αµερικανούς) Αλ Νούσρα, που ανέτρεψε τον Ασαντ στη Συρία.
Ας πάµε πίσω, στην αρχή της προσωπικής και όχι µόνο ιστορίας. Ηταν Ιούλιος του 2002 όταν συνελήφθη ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος ως αρχηγός της 17 Νοέµβρη και αφού εξερράγη η βόµβα στα χέρια του Σάββα Ξηρού (29 Ιουνίου 2002). Το δηµοσιογραφικό σύµπαν επιχείρησε να φωτίσει τις πλευρές της ζωής του Γιωτόπουλου. Οι προθέσεις όλων των δηµοσιογράφων δεν ήταν οι ίδιες, αλλά όλοι έκαναν το ίδιο πράγµα: µιλούσαν για τον άγνωστο Αλέξανδρο Γιωτόπουλο.
Την εποχή εκείνη ήµουν µε το «Κουτί της Πανδώρας» στην ΕΡΤ και ξεκίνησα έρευνα για τη δράση του Γιωτόπουλου. Πήγα στη Γαλλία για να συνθέσω τα πρώτα του βήµατα ως µέλος αντιδικτατορικής οργάνωσης στο Παρίσι.
Ο δικηγόρος της ΕΡΤ Βασίλης Κωστόπουλος (τώρα που έχει πεθάνει µπορώ πλέον να αποκαλύψω την πηγή) γνωρίζοντας πού στοχεύει η έρευνα µε πληροφόρησε ότι υπήρχαν στην Αθήνα τρία πρόσωπα τα οποία γνώριζαν τον Γιωτόπουλο από εκείνη την εποχή. Ο ένας ήταν θεατρικός συγγραφέας, ο άλλος καθηγητής πανεπιστηµίου και ο τρίτος είχε κατάστηµα παπουτσιών στο Χαλάνδρι. Μου συνέστησε να τους συναντήσω και να µαζέψω στοιχεία.
Αποφάσισα να ξεκινήσω από αυτόν που θεωρούσα πιο εύκολα προσπελάσιµο, τον καταστηµατάρχη στο Χαλάνδρι. Πολύ πρωί έφτασα απροειδοποίητα στο κατάστηµά του, αλλά, µόλις µπήκα µέσα, σηκώθηκε από την καρέκλα και µου ζήτησε επίµονα να φύγω. Ξεπέρασα την έκπληξή µου και τον ρώτησα αν έχει κλείσει γιατί ήθελα να αγοράσω παπούτσια. Ο άνθρωπος µάλλον ντράπηκε για την αντίδρασή του, ένιωσε αµήχανα και προτού προλάβει να καταλάβει τι γίνεται του εξήγησα πολύ ειλικρινά για ποιο λόγο είχα πάει. Του είπα ότι κάνω µια σοβαρή έρευνα και δεν σκόπευα να τον εκθέσω, απλώς αναζητούσα κάποια στοιχεία και ήθελα βοήθεια. Τελικώς συζητήσαµε επί ώρες και φεύγοντας τον ρώτησα γιατί µε έδιωξε µόλις µπήκα. Εξοµολογήθηκε τότε ότι είχε φοβηθεί γιατί, έξι µήνες προτού σκάσει η βόµβα Ξηρού και αποκαλυφθεί ο Γιωτόπουλος, ένας πολύ γνωστός δηµοσιογράφος τον είχε επισκεφθεί και ζητούσε πληροφορίες για τον Γιωτόπουλο. Οταν άρχισε η εξάρθρωση της 17Ν και διάβασε ότι ο Γιωτόπουλος ήταν αρχηγός, θεώρησε πολύ ύποπτη και µη δηµοσιογραφική την επίσκεψη του συναδέλφου µου.
Τις επόµενες µέρες συνάντησα και έκανα επίσηµες συνεντεύξεις µαζί τους, µε τον καθηγητή πανεπιστηµίου και τον θεατρικό συγγραφέα, που µου διηγήθηκαν το ξεκίνηµα της δράσης του Γιωτόπουλου τη δεκαετία του 1960. Μετά τις συνεντεύξεις και οι δύο µου εξοµολογήθηκαν ότι έξι µήνες πριν από την εξάρθρωση της 17Ν πρόσωπα που εµφανίστηκαν αρχικώς ως επαγγελµατίες του τοµέα τους και απέκτησαν επαφή µαζί τους στη συνέχεια τους αποκάλυψαν ότι είναι πράκτορες των µυστικών υπηρεσιών της Βρετανίας και άρχισαν να τους ρωτάνε για τον Γιωτόπουλο προτείνοντάς τους συνεργασία. Η πρόταση δεν είχε αποτέλεσµα.
Τι προέκυπτε λοιπόν; Οτι πολύ προτού αποκαλυφθεί ο Γιωτόπουλος, πράκτορες της Βρετανίας αλλά κι ένας δηµοσιογράφος, µε τον ίδιο τρόπο προσέγγισης, ζητούσαν πληροφορίες γι’ αυτόν. Το λογικό συµπέρασµα ήταν ότι και ο δηµοσιογράφος ήταν στην ίδια διατεταγµένη υπηρεσία και Υπηρεσία, αν ίσχυαν οι διηγήσεις.
Στο βιβλίο του Χρυσοχοΐδη µε τίτλο «Στον ίδιο δρόµο» ο και τότε υπουργός επιβεβαιώνει όσα είχα καταγράψει, αφού µας πληροφορεί ότι η επιχείρηση προσέγγισης παλιών φίλων του Γιωτόπουλου από µυστικές υπηρεσίες δεν ήταν αποκύηµα φαντασίας όσων µου το είχαν εκµυστηρευτεί. Γράφει συγκεκριµένα (σελίδα 170): «ο Νικ Φόστερ σύζυγος της επαφής µου στη Βρετανική Πρεσβεία, της Φλεσάτι, συνάντησε µια σειρά από συναγωνιστές του Γιωτόπουλου την περίοδο της Χούντας… Οµως ο Φόστερ δεν εκµαίευσε το παραµικρό. Αντίστοιχα ο τότε διοικητής της ΕΥΠ, ο πρέσβης Παύλος Αποστολίδης, επιχείρησε παντοιοτρόπως να έρθει σε επαφή µε άλλα στελέχη». Ο δηµοσιογράφος που έψαχνε τον Γιωτόπουλο έξι µήνες προτού το όνοµά του εισβάλλει στη δηµόσια σφαίρα δεν το έκανε για δηµοσιογραφικούς λόγους, γιατί τότε δεν υπήρχαν τέτοιοι λόγοι.
Ας πάµε αρκετά χρόνια µετά, όταν ο εµίρης του Κατάρ και διάφοροι συνεπενδυτές αγοράζουν µια έκταση στο Ναυάγιο της Ζακύνθου για να κάνουν τη σούπερ επένδυση. Οι κάτοικοι και η τοπική εκκλησία ξεσηκώνονται λέγοντας ότι η έκταση που πουλήθηκε για την επένδυση δεν ανήκει σε αυτούς που την πουλάνε. Τρεις τουλάχιστον µεγάλες εφηµερίδες αναλαµβάνουν τη στήριξη της «επένδυσης» κατηγορώντας τους κατοίκους ότι είναι µίζεροι και υποκινούµενοι. Ανάµεσα στους διαπρύσιους υποστηρικτές της «επένδυσης» που τα βάζει µε όσους αντιδρούν είναι και ο γνωστός µας δηµοσιογράφος.
Η απάτη της επένδυσης σιγά σιγά αποκαλύπτεται και ο εµίρης δηλώνει ότι δεν είναι αυτός ο επενδυτής. Στη θέση του εµφανίζονται ο κ. Κριστιάν Κοµέρ και η οικογένειά του. Ο Κοµέρ ανακτά µετοχές από έναν συνεργάτη του ο οποίος εµφανιζόταν ως αχυράνθρωπος. Ο συνεργάτης όµως έχει οικονοµικές απαιτήσεις. Οταν λοιπόν δείχνει να απειλεί τον Κοµέρ, τον επενδυτή του Ναυαγίου, ο δηµοσιογράφος µας και πάλι εµφανίζει ένα δηµοσίευµα στο οποίο κατονοµάζει τον άγνωστο στο κοινό, αφανή συνεργάτη του Κοµέρ ως τον άνθρωπο που µεταφέρει το χρήµα της οικογένειας Ασαντ στην Ελλάδα. Προφανώς για να πάρει το µήνυµα για το τι τον περιµένει.
Και φτάνουµε στη σηµερινή αποκάλυψη του Documento. Ο επενδυτής του Ναυαγίου και η οικογένειά του κατηγορούνται στην Αγγλία ότι σε συνεργασία µε την οικονοµική ελίτ του Κατάρ και τις τράπεζες Doha Bank και National Bank Qatar χρηµατοδοτούν µέσω ενός πολύπλοκου συστήµατος τους τζιχαντιστές στη Συρία. Το χρήµα κινούν εταιρείες επενδύσεων και real estate. Αποδέκτης του χρήµατος είναι η τροµοκρατική οργάνωση Αλ Νούσρα µε ηγέτη τον Μοχάµεντ αλ Τζουλάνι. Ο Τζουλάνι και η οργάνωσή του ανέτρεψαν την προηγούµενη εβδοµάδα το καθεστώς Ασαντ και σήµερα εµφανίζεται ως ο υπέρµαχος της δηµοκρατίας στη Συρία. Η ∆ύση τον αντιµετωπίζει ως σύµµαχο και διάδοχο ηγέτη, ενώ η επικήρυξη του Τζουλάνι µε 10 εκατοµµύρια δολάρια από τις ΗΠΑ ως τροµοκράτη σύντοµα θα είναι παρελθόν.
Οσο περνούν οι µέρες γίνεται µάλλον φανερό ότι η ανατροπή Ασαντ µέσω των ισλαµιστών ίσως αποτελεί µια γενικότερη συµφωνία ΗΠΑ, Ρωσίας και Τουρκίας που εγκαινιάζει µια άλλη κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Στο παιχνίδι αυτό η χρηµατοδότηση των ισλαµιστών είναι ένα γενικότερο και πιο σκοτεινό παιχνίδι, στο οποίο σηµαντικό ρόλο έπαιξαν οι µυστικές υπηρεσίες. Και φυσικά έµµεσα ή άµεσα και η Ελλάδα, µαζί µε δηµοσιογράφους της.
ΥΓ.: Στην ιστορία αυτή σηµασία δεν έχουν τα ονόµατα αλλά η ίδια η ιστορία και οι διδαχές της. Σε ό,τι αφορά τον δηµοσιογράφο πρωταγωνιστή, ένα από τα συµβόλαια που είχε αναλάβει ήταν η δολοφονία του δηµοσιογραφικού χαρακτήρα του Documento και η εξυπηρέτηση όσων εµπλεκοµένων σε µεγάλα σκάνδαλα αποκάλυπτε κατά καιρούς η εφηµερίδα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)